Αφροδίτη Δερματά
«Εγώ το βλέπω σαν δεύτερη εφηβεία», μου λέει η φίλη μου η Μαρία, καθώς απολαμβάνουμε το δεύτερο Negroni μας, ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο που απλώνεται μπροστά μας.
Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας στην υγειά αυτής της δεύτερης εφηβείας που περνάμε – και πάλι μαζί.
Τόσο διαφορετική και ταυτόχρονα τόσο ίδια με την πρώτη.
Τότε αποχαιρετίσαμε την παιδικότητά μας, και τώρα αποχαιρετούμε τη νεότητά μας.
Τότε πέφταμε για ύπνο στις πέντε το πρωί, ενώ τώρα ξυπνάμε στις πέντε.
Τότε θεωρούσαμε τα πάντα δεδομένα και παντοτινά, ενώ τώρα ξέρουμε ότι τα ρολόγια τρέχουν με χίλια, ευγνωμονούμε για όλους τους αγαπημένους μας ανθρώπους που παραμένουν στη ζωή μας και για το ότι είμαστε υγιείς, ικανές να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα, ένα ακόμη απόγευμα του Αυγούστου.
Κοινός παρονομαστής της τότε εφηβείας και της σημερινής είναι τα νεύρα και οι ξαφνικές αλλαγές στη διάθεση.
Η σιωπή γύρω από την κλιμακτήριο
«Τι περίεργο, όμως, που κανείς δεν μιλάει για αυτή τη φάση της ζωής της γυναίκας», σκέφτομαι.
Όταν, στα 41 μου, έμαθα από τον γιατρό μου ότι περνάω κλιμακτήριο, έπεσα από τα σύννεφα. Δεν ήξερα καλά-καλά τι σημαίνει η λέξη.
Ύστερα από αρκετή έρευνα και διάβασμα, κατάλαβα ότι η κλιμακτήριος είναι εκείνο το κάπως κακοτράχαλο μονοπάτι που σε οδηγεί στην εμμηνόπαυση. Είναι μια διαδρομή που δεν σου εξηγεί κανείς τι περιλαμβάνει, κι έτσι συχνά νιώθεις χαμένη, σαν να έχεις χάσει τον έλεγχο του εαυτού σου. Συνήθως ξεκινά γύρω στα σαράντα πέντε, αν και για κάποιες γυναίκες μπορεί να εμφανιστεί νωρίτερα, ακόμη και στα τριάντα οκτώ ή σαράντα.
Όσα φέρνει μαζί της
Η κλιμακτήριος έρχεται φέρνοντας διάφορες αλλαγές, σωματικές και συναισθηματικές. Το σώμα αρχίζει να αποκτά εκείνο το μικρό «σωσιβιάκι» γύρω από την κοιλιά, ο μεταβολισμός επιβραδύνεται και η διάθεση γίνεται απρόβλεπτη. Μπορεί να νιώθεις τη μία στιγμή πως πετάς στα σύννεφα και την επόμενη να βρίσκεσαι στο απόλυτο σκοτάδι, μόνο και μόνο για να ξαναρχίσει ο κύκλος από την αρχή.
Υπάρχουν επίσης μέρες που το μυαλό μοιάζει συννεφιασμένο. Είναι εκείνες οι στιγμές που δυσκολεύεσαι να θυμηθείς ακόμα και το όνομά σου, σαν να σε έχει καλύψει μια αόρατη ομίχλη. Αυτό το φαινόμενο λέγεται «brain fog». Παράλληλα, το δέρμα χάνει την ελαστικότητά του, τα μαλλιά γίνονται πιο ξηρά και λεπτά, ενώ οι γνωστές εξάψεις εμφανίζονται απροειδοποίητα, σαν μια φλόγα που σε διαπερνά χωρίς καμία προειδοποίηση.
Δύο εφηβείες, ένας νέος εαυτός
Μέσα σε όλα αυτά, η εσωτερική σου έφηβη παρακολουθεί σιωπηλά τις αλλαγές. Καθώς διαβαίνεις αυτό το μονοπάτι και περνάς τις δυσκολίες της κλιμακτηρίου, αρχίζεις να αποκτάς σοφία. Η πρώτη εφηβεία και η δεύτερη συναντιούνται και συμφιλιώνονται, αποδέχονται το πέρασμα του χρόνου και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να γεννήσουν έναν νέο εαυτό.
Αυτός ο νέος εαυτός ξέρει πλέον τι θέλει. Δεν τον απασχολεί αν οι άλλοι θα τον αποδεχτούν και δεν κάνει εκπτώσεις στις επιθυμίες του. Μαθαίνει να προσαρμόζεται στις συνθήκες, να αγκαλιάζει τις εξάψεις, τα νεύρα και τις στιγμές θλίψης, και περιμένει στωικά να φτάσει στη δική του Ιθάκη, εκεί όπου βρίσκεται η γαλήνη.
Μην νιώθετε μόνη
Αν βρίσκεσαι κι εσύ σε αυτή τη φάση της ζωής σου, μην αισθάνεσαι μόνη. Αυτή η δεύτερη εφηβεία χρειάζεται μοίρασμα, αποδοχή και αγάπη. Θα υπάρξουν στιγμές που θα χρειαστεί να κάνεις στην άκρη και να πεις στον εαυτό σου:
«Αυτό που νιώθω δεν είμαι εγώ και δεν είναι η αλήθεια».
Αν το αφήσεις να περάσει, η έντασή του θα μειωθεί.
Φρόντισε να παραμένεις δραστήρια, να περπατάς και να κινείσαι καθημερινά. Πρόσεξε τη διατροφή σου, μίλα με τις φίλες σου για όσα σε απασχολούν, δείξε αγάπη και κατανόηση στον εαυτό σου. Και αν χρειάζεται, ζήτησε τη συμβουλή του γιατρού σου για βιταμίνες και στήριξη.
Η εμμηνόπαυση δεν είναι το τέλος· είναι μια νέα αρχή. Μια φάση που, αν και δύσκολη, μπορεί να σε οδηγήσει σε έναν πιο αληθινό, πιο ουσιαστικό εαυτό. Τσούγκρισε το ποτήρι σου σε αυτή τη νέα ζωή και καλωσόρισε τη δεύτερη εφηβεία σου με θάρρος και χαμόγελο.
