Αφροδίτη Δερματά
Kυριακή μεσημέρι, τέλη Ιουλίου και θέλεις λόγοι ανωτέρας βίας, θες η ανάγκη, θες η κακιά στιγμή, έχω κάνει το λάθος να βρεθώ για μπάνιο στο Fig Tree Bay. Συνειδητοποιώ ότι σε αυτή τη μικρή παραλία είμαι εγώ παρέα με εκατοντάδες κόσμου διαφόρων εθνικοτήτων. Προσπαθώ να χαλαρώσω και να απομονωθώ από το πολύβουο περιβάλλον που θυμίζει Βαβέλ, ξαπλώνω στην ξαπλώστρα και δίνω αγώνα να συγκεντρωθώ στο βιβλίο μου. Δίπλα μου ξαποσταίνει μια σανίδα με ζωγραφισμένα επάνω καμιά δεκαριά emoticons που νομίζω ότι χλευάζουν την απελπισμένη-στραβωμένη φάτσα μου, που γυρνάει γύρω-γύρω σαν περισκόπιο υποβρυχίου. Ένα κοκκινομάλλικο πιτσιρίκι ακριβώς στ’ αριστερά μου γκρινιάζει ακατάπαυστα στη μάνα του να κάνουν κάποιο θαλάσσιο σπορ και νιώθω ότι περνάω εις διπλούν αυτό το μαρτύριο μιας και πριν από μισή ώρα γκρίνιαζε κι ο γιος μου για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Η ζέστη είναι ανυπόφορη αλλά το να φτάσω μέσα στη θάλασσα μοιάζει με αγώνισμα του «Survivor». Μεγάλες παρέες έχουν στήσει το νοικοκυριό τους στην άκρη της παραλίας με δεκάδες ομπρέλες τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη ώστε να δημιουργείται ενιαία σκιά και να τούς καλύπτει όλους. Τραπεζάκια, καρέκλες, ψυγειάκια, φαγητάκια, καρπουζάκια είναι μόνο μερικά από τα αντικείμενα που συνθέτουν το ντεκόρ κάτω από τις ομπρέλες. Η ελάχιστη ακάλυπτη άμμος που υπήρχε μέχρι να φτάσεις στην θάλασσα, έκαιγε ανυπόφορα και χωρίς καμία δόση υπερβολής το να βρεις χώρο να αφήσεις τις σαγιονάρες σου κάπου κοντά σε αυτήν έμοιαζε αδύνατο, γι’ αυτό η μόνη επιλογή ήταν να κάνεις τη διαδρομή χορεύοντας διακριτικά πεντοζάλη ώστε να μη βρεθείς με εγκαύματα στην πατούσα. Το σκηνικό ερχόταν να συμπληρώσει και η εικόνα των μπραζίλιαν μαγιό που πηγαινοέρχονταν μπροστά στα μάτια σου τα οποία δεν συνοδεύονταν απαραίτητα από μπραζίλιαν προσόντα. Απόγευμα πια, εξαντλημένη από αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να μαζευτώ και να φύγω τρέχοντας. Στον δρόμο για την επιστροφή σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω κάτι, να αποτρέψω τον κόσμο από το να ζήσει μια αντίστοιχη εμπειρία. Γιατί, όπως και να το κάνεις, δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να περιμένεις πώς και πώς μια Κυριακή για να ξεκουραστείς, να έχεις διανύσει τόσα χιλιόμετρα για μια βουτιά και να βρεθείς σε μια παραλία ασφυκτικά γεμάτη, σχεδόν αγκαλιά με τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα, ιδιαίτερα αν είσαι και λίγο αγοραφοβικός.
Παρακάτω, λοιπόν, παραθέτω έναν οδηγό επιβίωσης στο Fig Tree Βay.
Κανόνας πρώτος: ΑΠΛΩΣ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΑΠΕΞΩ….
Τώρα, σε περίπτωση που κάποιος με τη μορφή του Κιμ Γιογκ Ουν σε απείλησε και σού είπε «ή το Fig Tree ή τη ζωή σου» κι εσύ δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς, καλό θα ήταν -πριν πας- να έχεις φροντίσει για τα εξής:
1. Να έχεις πάει από το προηγούμενο βράδυ, να έχεις αφήσει την πετσέτα σου σε ξαπλώστρα, η οποία, όμως, θα βρίσκεται ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα από τη θάλασσα. Αν έχεις τη δυνατότητα να κοιμηθείς κι εκεί, δεμένος πάνω στην ξαπλώστρα για να απολαύσεις πρωί-πρωί με τη δροσιά μια ονειρική ερημική παραλία με καταγάλανα νερά, θα ήταν ιδανικό.
2. Σε περίπτωση που τελικά σκάσεις μύτη μετά τις 11, να έχεις πάρει παπούτσια θαλάσσης (ναι, αυτά τα πλαστικά που φοράνε και οι γιαγιάδες), ώστε να μη χρειάζεται να βγάζεις και να βάζεις τις παντόφλες σου γιατί πραγματικά είναι μεγάλη ταλαιπωρία. Από τη μια, η άμμος καίει και δεν μπορείς να περπατήσεις ξυπόλυτος και από την άλλη, αν τις φορέσεις, δεν θα έχει χώρο για να τις αφήσεις δίπλα από τη θάλασσα, οπότε είναι δίκοπο μαχαίρι.
3. Για να επιβιώσεις μέσα στο νερό από την πολυκοσμία και τις μπάλες που εκσφενδονίζονται πάνω από το κεφάλι σου, φρόντισε να έχεις μαζί ένα φουσκωτό στρώμα ώστε να μπορέσεις να βάλεις πλώρη για τα ανοιχτά. Προσοχή, όμως, μην ανοιχτείς και πολύ γιατί υπάρχει κίνδυνος να σού κόψει τη φόρα το πειρατικό του κάπτεν Τζίμη.
4. Αν έχεις μικρό παιδί μαζί σου, φρόντισε να τού φοράς κάποιο καπέλο ή μπλουζάκι με έντονο χρώμα, να μην το χάσεις από τα μάτια σου και να μη σε χάσει ούτε αυτό για να αποφύγεις οικογενειακές κρίσεις πανικού.
5. Αν δεν σού αρέσουν ο ήχος της ρακέτας, τα παιδάκια που κλαψουρίζουν και οι ανακατεμένες μουσικές από τα τριγύρω μαγαζιά, πάρε μαζί σας ακουστικά. Σε περίπτωση που θέλεις οπωσδήποτε να ακούσετε τα κύματα τις θάλασσας, έχει ωραιότατα βιντεάκια στο Youtube που θα σε κάνουν να αισθανθείς σαν τον Τομ Χανκς στον «Ναυαγό».
6. Μην πάρεις κουβαδάκια… Τσάμπα ο κόπος, δεν έχει χώρο να εκτιλύξουν τα παιδιά σου τις δημιουργικές τους ικανότητες.
7. Nα ξέρεις ότι η παραλία αυτή είναι φανταστική τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο… Ιούλιο και Αύγουστο τραβήξου μακριά… Θα μπλέξεις.
Καλό καλοκαίρι και καλή επιτυχία με τη συναρμολόγηση!
