Αφροδίτη Δερματά
Η μέρα μου σήμερα έχει ξεκινήσει από τις 5 το πρωί. Πραγματικά δεν έχω ιδέα γιατί ξύπνησα τόσο νωρίς. Κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να μπορέσω να ξανακοιμηθώ έστω μια ώρα. Έβαλα ένα podcast διαλογισμού-αυτογνωσίας να παίζει στο κινητό μήπως και η απαλή φωνή της εκφωνήτριας με νανουρίσει. Άνοιξα την πόρτα να μπουν τα γατιά στο δωμάτιο μου μήπως με τα γουργουρίσματα τους με χαλαρώσουν, αλλά στάθηκε αδύνατο να με ξαναπάρει ο ύπνος. Συμβιβάστηκα με την ιδέα, σταμάτησα να το παλεύω άσκοπα, σηκώθηκα, ήπια τον καφέ μου αργά, μαγείρεψα και ετοίμασα τα μπαγκάζια της μέρας. Φαγητά και φρούτα για την δουλειά, τσάντα του γυμναστηρίου, καφές για το δρόμο, γυαλιά φορτιστής και έφυγα. Κάθε πρωί μοιάζω λες και πρόκειται να μετακομίσω.
Επτά και σαράντα βρισκόμουν στους δρόμους. Έφτασα στο γυμναστήριο στις 8 ακριβώς. Το πρόγραμμα της Παρασκευής είναι ιδιαίτερα έντονο, αίμα δάκρυα κι ιδρώτας που λέει και ο Σάκης, εντούτοις το θεωρώ ιδανικό για να φύγουν οι τοξίνες της εβδομάδας, οι ψυχολογικές αλλά και οι σωματικές. Ένα άψογο φινάλε ώστε να υποδεχτώ καθαρή, ψυχή τε και σώματι, το Σαββατοκύριακο και να ξαναφουλάρω ανεμπόδιστα με τοξίνες. Αυτό είναι άλλωστε το μοτίβο μου τα τελευταία χρόνια. Νηστεία και γυμναστική Δευτέρα με Παρασκευή, ύπνος νωρίς και το Σαββατοκύριακο βουτιά στα απαγορευμένα.
Είναι γύρω στα 20 χρόνια που υπάρχει το γυμναστήριο στην ζωή μου και γύρω στα 7 που έκοψα το κάπνισμα. Μόλις το έκοψα αντικατέστησα την συνήθεια του να καπνίζω 3 τσιγάρα μέχρι να πάω στην δουλειά, με πρωινή γυμναστική. Προσπάθησα να αντικαταστήσω μια κακή συνήθεια με μια καλή και ο στόχος επετεύχθη. Από τότε το γυμναστήριο υπάρχει στα πρωινά μου σε καθημερινή βάση, σε σημείο που νιώθω ότι δεν μπορεί να ξεκινήσει η μέρα μου χωρίς αυτό. Μου δίνει την ώθηση να παλέψω σε άλλη βάση τις δυσκολίες της καθημερινότητας, η ντοπαμίνη, σεροτονίνη και οι ενδορφίνες μετουσιώνονται εντός μου σ’ ένα μαγικό κοκτέιλ το οποίο είναι απαραίτητο για να επιταχύνω τους ρυθμούς μου και να ανέβει η διάθεση μου. Παράλληλα αισθάνομαι χαρούμενη και περήφανη και που έχω επιτύχει τους στόχους μου. Που μπορώ να πειθαρχήσω στο πρόγραμμα μου και δεν αφήνω τον εαυτό μου να με πείσει, ότι δεν προλαβαίνω, ότι καλύτερα να κοιμηθώ ποιος τρέχει άλλωστε στα γυμναστήρια με την ζέστη, ότι πονάει το χέρι μου, ότι έχει κίνηση.
Κάποιος είχε πει ότι η αυτοπειθαρχία αποτελεί μονόδρομο αν θες να κατακτήσεις τους στόχους σου, και κατ’ επέκταση να γίνεις ελεύθερο άτομο. Γιατί η ελευθερία ουσιαστικά -αν το σκεφτείς- γεννιέται μέσα από την πειθαρχία. Έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος όταν υπακούς σε αυτή την φωνούλα που υπάρχει εντός σου και σου λέει ανά τακτά χρονικά διαστήματα «Μια ζωή την έχουμε, δεν βαριέσαι». Στην πραγματικότητα όμως αυτή η φωνή σε κάνει δέσμιο των ανεξέλεγκτων επιθυμιών σου. Μπορεί να θες κάθε βράδυ να πίνεις πέντε ποτήρια κρασί για να χαλαρώσεις, θεωρητικά νιώθεις ελεύθερος όταν το κάνεις, στην ουσία όμως είσαι δέσμιος μιας συνήθειας η οποία σε εγκλωβίζει στις αρνητικές της παρενέργειες. Μπορεί η ίδια φωνούλα να σου λέει «κάπνισε όσο θες, τι θα συμβεί;» και εσύ να νιώθεις ελεύθερος να το κάνεις. Δεν σ’ αφήνει όμως να αντιληφθείς ότι δεν είσαι ελεύθερος όταν είσαι εξαρτημένος από μια συνήθεια και το συνειδητοποιείς όταν βρεθείς σε μια έρημη παραλία χωρίς αναπτήρα. Αυτόματα η μέρα σου χαλάει, νιώθεις απογοήτευση και ότι δεν έχει νόημα να βρίσκεσαι εκεί χωρίς να καπνίσεις. Μπορεί να είσαι στον παράδεισο αλλά εσύ θρηνείς για τις χαμένες σου τζούρες. Στο τέλος ανυπομονείς να φύγεις ώστε να βρεις το συντομότερο αναπτήρα και να ικανοποιήσεις εκείνο το τέρας που υπάρχει μέσα σου και απαιτεί να το ταΐσεις νικοτίνη.
Κάποτε ένας φίλος μου απ’ αυτούς που αναπαράγουν ανά τακτά διαστήματα την ατάκα «εμένα είναι επιλογή μου το κάπνισμα, καπνίζω γιατί μου αρέσει», μετά από βραδινή έξοδο έμεινε με δέκα ευρώ. Ήταν ξημερώματα στην Αθήνα, οι συγκοινωνίες είχαν σταματήσει, είχε ξεμείνει από τσιγάρα και ήταν μεταξύ του να διαθέσει τα τελευταία του χρήματα για να πάρει ταξί να τον πάει σπίτι του ή για τσιγάρα. . Φυσικά και αποφάσισε το δεύτερο, έφτασε στο σπίτι του λαχανιασμένος και κατάκοπος δυο ώρες μετά. Αν αυτό δεν είναι φυλακή τότε τι είναι; Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την σωστή διατροφή και για το διάβασμα και για όλες εκείνες τις συνήθειες που έχουν θετική επίδραση πάνω σου αλλά χρειάζεται να πειθαρχήσεις για να τις εντάξεις στην καθημερινότητα σου. Αν όμως καταφέρεις να τις εντάξεις τότε έχεις εσύ τον έλεγχο του εαυτού σου, ξέρεις ότι κάνεις κάτι καλό για εσένα και δεν γίνεσαι δέσμιος του παρορμητισμού και της αστάθειας. Είναι γεγονός, η έλλειψη της αυτοπειθαρχίας δημιουργεί το απόλυτο χάος στην ζωή μας. Άλλωστε όπως είχε πει και ο Sam Thomas Davis «Η ουσία της αυτοπειθαρχίας είναι να έχεις την ικανότητα να αντιστέκεσαι. Να δρας ανεξάρτητα από το πως νιώθεις. Να ζεις την ζωή σου σύμφωνα με το σχέδιό σου και όχι τυχαία. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να δρας σύμφωνα με τις σκέψεις σου και όχι με την παρόρμηση των συναισθημάτων σου».
Η πειθαρχία σε οδηγεί στην ελευθερία...που και που όμως να σου επιτρέπεις και κανένα σκασιαρχείο.
Καλό Σαββατοκύριακο
