Αν εν μήλον εν ν’ ανθίσει

Τη δύναμη των social media δεν μπορεί κανείς να την αμφισβητήσει. Παντού πλέον, αλλά ειδικά στην εστίαση, πολλά μαγαζιά οφείλουν την ύπαρξή τους, ή τουλάχιστον το buzz που δημιουργείται αρχικά, σε reels και σε shorts που δεν κάνουν τίποτε παραπάνω από το να μας λένε πόσο εξαιρετικά, πόσο νόστιμα και πόσο ινσταγκραμικά είναι τα φαγητά τους.

Στο παρελθόν έχω πέσει στην παγίδα να γράψω υπερβολές για χώρους που δεν είχα ιδίαν άποψιν, επηρεασμένος προφανώς από τη γενικότερη υπερβολή που έβλεπα να μου σερβίρει ο αλγόριθμος σε σχέση ειδικά με νέα εστιατόρια. Οπότε πλέον προσπαθώ να θέτω τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, λέγοντας συχνά την άποψή μου, ενίοτε γράφοντας και για πράγματα που δεν μου αρέσουν.

Δεν είμαι από αυτούς που πάντα συγκρίνουν την Κύπρο με τις μεγαλουπόλεις στο εξωτερικό, στολίζοντάς τα μάλιστα με μια απαξιωτική διάθεση και ισοπεδώνοντας τα πάντα, δεν συμμερίζομαι όμως και τη «λογική» ότι όλα είναι τέλεια, που συχνά εκφράζεται από αρκετούς foodies, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι ζεις στη Νέα Υόρκη ή στο Βερολίνο και άρα ανάμεσα στις εκατοντάδες επιλογές εξόδου εκ των πραγμάτων θα πετύχεις και δεκάδες εξαιρετικά εστιατόρια. Στην Κύπρο ζούμε, που οι επιλογές είναι περιορισμένες και ακόμα πιο περιορισμένες οι επιλογές με τις πραγματικά καλές προτάσεις.

Χρειάζεται μέτρο. Είναι πιο τίμιο να μην προτείνεις καθόλου ένα εστιατόριο που είναι κακό, παρά να προσπαθείς διακαώς να λειάνεις τις προβληματικές γωνιές ενός μαγαζιού που γνωρίζεις πολύ καλά πως σε «γρατζούνησε» είτε στον ουρανίσκο είτε στην τσέπη.

Αν η Λευκωσία έχει μόνο δέκα καλά εστιατόρια, ας μιλήσουμε για αυτά τα δέκα. Γιατί να προσπαθούμε διακαώς να τα αυξήσουμε; Αν μόνο πέντε ταβέρνες αξίζουν μιας επίσκεψης, προσφέροντας όλο το πακέτο που έχεις ανάγκη για να νιώσεις ωραία στην έξοδό σου, γιατί να προσπαθούμε να το εξιδανικεύσουμε, επινοώντας κι άλλους χώρους; Γιατί να κάνουμε εκπτώσεις στον πιο νόστιμο και ουσιαστικό χρόνο που σπαταλάμε στην καθημερινότητά μας, όταν αυτοί όχι μόνο δεν κάνουν εκπτώσεις, αλλά αντιθέτως μάς καλούν να πληρώσουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας (που δεν έχουμε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία);

Εμείς που -όπως συχνά λένε αρκετοί υπερβάλλοντας- κάνουμε μια από τις καλύτερες δουλειές του κόσμου, δοκιμάζοντας φαγητά και γράφοντας την άποψή μας ή κοινοποιώντας την μέσω ενός βίντεο, σοφό θα ήταν να είμαστε ακριβείς, δίκαιοι και τίμιοι. Μόνο αν δημιουργηθεί μια τέτοια κουλτούρα θα μπορέσουν και οι επιχειρηματίες της εστίασης να γίνουν πιο δεκτικοί στην καλόπιστη κρητική και σε σχόλια που δεν χαϊδεύουν απλώς τα αυτιά προσπαθώντας να αλιεύσουν διαφημιστικό budget.

Αν προσπαθήσω πάντως να σκεφτώ ποια είναι τα αγαπημένα μου εστιατόρια, η μικρή αυτή λίστα σίγουρα περιλαμβάνει χώρους που σε Instagram και TikTok διαφημίζονται εξίσου με χώρους που είναι υπερτιμημένοι και άλλους που είναι κενοί περιεχομένου.

Σε βάθος χρόνου, ευτυχώς, η κυπριακή παροιμία «αν εν μήλον εν ν’ ανθίσει» βρίσκει εφαρμογή παντού. Αναπόφευκτα και στην εστίαση.

*Στην κεντρική φωτογραφία είναι ένα από τα αγαπημένα μου εστιατόρια στο νησί, το Woke & Oven στην Αραδίππου, με την αυθεντική και τίμια ταϊλανδέζικη κουζίνα, το οποίο φέτος φιγουράρει στη λίστα με τα Wiz 50 Best Restaurants.