Ο Αύγουστος, όπως πάντα πίστευα, είναι διχασμένος. Σαν να κρατάς στο ένα χέρι μια παγωμένη μπίρα και στο άλλο μια λίστα για τα σχολικά. Στεγνώνει το μαγιό στην αυλή, αλλά το μυαλό έχει ήδη πιάσει σειρά στο ταμείο του βιβλιοπωλείου.
Στη μία οθόνη ψάχνεις ξενοδοχείο στον Πρωταρά, κι ας άργησες. Στην άλλη, συγκρίνεις προσφορές για κασετίνες. Στο καλάθι, αντηλιακό. Στη λίστα, πέντε τετράδια ριγέ, τρία μονόγραμμα και ένα φανταζέ.
Photo by Elena Mozhvilo on Unsplash
Σου μιλούν όλοι για καλοκαιρινή ανεμελιά, αλλά εσύ ξέρεις. Ξέρεις ότι σε λίγο καιρό θα πρέπει να διαλέξεις σχολική τσάντα, θερμός, παπούτσια για γυμναστική και εκείνα τα "ειδικά" μολύβια που γράφουν πιο απαλά από τα άλλα.
Το παιδί μεγάλωσε. Δεν του αρέσει η περσινή τσάντα. Θέλει μία με έναν σούπερ ήρωα που να πετάει φωτιές ή έστω να λάμπει στο σκοτάδι. Δεν θέλει πια tupper – θέλει lunch box. Και ο θερμός πρέπει να "μην τρέχει", "να κρατά τη θερμοκρασία" και "να έχει και σχέδιο", γιατί αλλιώς "ντροπή".
Οι βιτρίνες είναι κι αυτές διχασμένες. Στο ένα ράφι, στρώματα θαλάσσης. Στο άλλο, 24 μαρκαδόροι με τη φράση "νέα σύνθεση".
Το απόγευμα πας παραλία. Το βράδυ κάνεις προϋπολογισμούς. Και κάπου ανάμεσα, μια μικρή φωνή ρωτάει: "Όταν θα αρχίσει το σχολείο, θα μπορώ να παίρνω το σάντουιτς με το σαλάμι και χυμό;" Κι εσύ χαμογελάς. Γιατί ναι, μέσα στην αναμπουμπούλα, υπάρχει και λίγη γλύκα. Και μια περηφάνια. Που θα τα προλάβεις όλα. Που θα τα καταφέρεις. Όπως κάθε χρόνο.
Το πρωί ψήνεις τοστ για την παραλία, αλλά κόβεις και ετικέτες από τα καινούρια μπλουζάκια για το σχολείο. Τα βράδια μυρίζουν νυχτολούλουδο και φρεσκοξυσμένο μολύβι. Στην αυλή τα παιδιά φωνάζουν "βόλεϊ!", αλλά με ένα αφτί ακούνε τις διαφημίσεις των νέων σχολικών αφίξεων.
Photo by Collab Media on Unsplash
Σε κάθε υπεραγορά, μία μικρή γωνιά θυμίζει Σεπτέμβριο. Τετράδια, μαρκαδόροι, κόλλες, φάκελοι. Κάθε φορά υπόσχεσαι ότι φέτος θα οργανωθείς από νωρίς. Κι όμως, πάλι την τελευταία στιγμή θα κυνηγάς το σωστό μέγεθος μπλοκ ιχνογραφίας.
Και βέβαια, εκείνα τα παπούτσια. Πρέπει να είναι άνετα, να μη γλιστρούν, να έχουν και λίγο στυλ, εμ πώς; Κι εσύ να διαπραγματεύεσαι με το παιδί σε κάθε διάδρομο, προσπαθώντας να ισορροπήσεις ανάμεσα σε ποιότητα και τιμή, πρακτικότητα και επιθυμίες.
Στο σπίτι, ξεθάβεις τον παλιό πίνακα ανακοινώσεων. Ξεσκονίζεις το ράφι με τα βιβλία, αγοράζεις καινούριες ξυλομπογιές γιατί οι παλιές δεν ξύνονται καλά, σπάνε οι μύτες. Βγάζεις φωτογραφίες με τα καινούρια, στέλνεις στους παππούδες. "Δες τη σχολική τσάντα που διαλέξαμε!"
Στις διακοπές, συζητάς με άλλους γονείς για τον δάσκαλο της επόμενης χρονιάς. Ανησυχείς λίγο, αλλά το αφήνεις – έχεις ακόμη βουτιές να κάνεις, κάτι παγωτά να φας στην προβλήτα, ένα τάβλι να χάσεις ή να κερδίσεις, ποιος ξέρει.
Γιατί κι αυτός ο Αύγουστος, όσο και να σε στριμώχνει, είναι δικός σου. Με τα διλήμματα, τα κουβαδάκια, τα lunch box, τους λογαριασμούς, τις σχολικές τσάντες και τις μυρωδιές του.
Και μέσα του, κάπου ανάμεσα σε όλα, υπάρχει εκείνη η χαρούμενη αδημονία. Που ξυπνάς το παιδί το πρώτο πρωινό του σχολείου. Και του λες: "Καλή χρονιά."
Κι ας έχει ακόμα αλάτι στα μαλλιά του.
Κι ας κρατάει ακόμη λίγη θάλασσα στη ματιά του.
lasithiotakisa@sppmedia.com
