Ανδρονίκη Λασηθιωτάκη
Εκδόσεις Πηγή
Σελ.: 116
Ο Άρης Αντωνίου, γνωστός από την πορεία του στον χώρο της τέχνης και της μόδας, κάνει το πρώτο του βήμα στη λογοτεχνία με μια νουβέλα που φέρει τη σφραγίδα της προσωπικής του ευαισθησίας. Η σιωπή του πόνου, η φωνή της λάμψης είναι ένα έργο που επιχειρεί να αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη μέσα από τη σιωπή, εκεί όπου ο άνθρωπος αναμετριέται με τον εαυτό του, τον φόβο και την ανάγκη του για φως.
Στην πρώτη του συγγραφική απόπειρα ως ενήλικας, ο Αντωνίου δεν επιδιώκει να παρουσιάσει με δραματικότητα τα γεγονότα ώστε να προκαλέσει υπέρμετρη συγκίνηση, αλλά επιλέγει να κρατήσει χαμηλό και ήρεμο χαρακτήρα στη γραφή του, ώστε να αναδυθεί η αλήθεια του ανθρώπινου πόνου και η δυνατότητα της υπέρβασής του. Η νουβέλα παρακολουθεί την πορεία της Εστρέλλας, μιας γυναίκας που καλείται να σταθεί όρθια απέναντι στις πληγές της, να αντιμετωπίσει την απόρριψη και τις συνέπειες του bullying και, τελικά, να ανακαλύψει μέσα από τη δοκιμασία τη δική της φωνή.
Ο συγγραφέας αποτυπώνει την εσωτερική διαδρομή της ηρωίδας με τρόπο διακριτικό, αποφεύγοντας τις μεγάλες δηλώσεις και τα ηχηρά συμπεράσματα. Πίσω από κάθε σκηνή, όμως, υποφώσκει μια σταθερή πίστη στη δύναμη της ψυχής και στη λυτρωτική αξία της αγάπης, προς τον εαυτό και προς τον άλλον.
Η θεματολογία της νουβέλας αγγίζει ζητήματα που απασχολούν βαθιά τη σύγχρονη κοινωνία: τη διαφορετικότητα, την ανάγκη για αποδοχή και την αθέατη ομορφιά που κατοικεί πέρα από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Ο Αντωνίου αναδεικνύει τη διακριτική σχέση ανάμεσα στην εσωτερική και την εξωτερική ομορφιά, υποστηρίζοντας έμμεσα πως η ψυχή, όταν αγαπά και φωτίζεται, μεταμορφώνει και το βλέμμα του ανθρώπου.
Η αφήγηση ρέει χωρίς υπερβολές, με ειλικρίνεια και εσωτερική πειθαρχία. Η Εστρέλλα δεν παρουσιάζεται ως ήρωας υπεράνθρωπος, αλλά ως γυναίκα που πληγώνεται, φοβάται και, ωστόσο, επιμένει. Μέσα από μικρές στιγμές, από πράξεις σιωπηλές και βλέμματα αθέατα, οικοδομείται η πορεία της προς την αυτογνωσία. Η σιωπή, που αρχικά φαντάζει ως χώρος εγκλωβισμού, μετατρέπεται σταδιακά σε πεδίο δύναμης, εκεί όπου αρχίζει η προσωπική λύτρωση.
Η νουβέλα διακρίνεται για την ισορροπία ανάμεσα στη συναισθηματική ένταση και τη νηφαλιότητα του λόγου. Ο συγγραφέας δεν επιδιώκει να συγκλονίσει τον αναγνώστη. Και ακριβώς μέσα από αυτό το συγκρατημένο πάθος, το κείμενο αποκτά βάθος. Ο πόνος αντιμετωπίζεται όχι ως τέλος, αλλά ως αρχή ενός μετασχηματισμού. Η φωνή της λάμψης δεν είναι κραυγή· είναι εσωτερικό φως που ωριμάζει μέσα στη σιωπή.
Η γλώσσα του Αντωνίου είναι προσιτή, ωστόσο διαθέτει λογοτεχνική πνοή. Οι εικόνες του είναι καθαρές, η συγκίνηση μετρημένη, το ύφος ειλικρινές. Η αφήγηση δεν στηρίζεται στην πλοκή, αλλά στην εσωτερική πορεία, στη μετάβαση από την απομόνωση στην αποδοχή, από τον φόβο στην πίστη, από τη σιωπή στη φωνή.
Το έργο, αν και σύντομο σε έκταση, αφήνει ισχυρό αποτύπωμα. Ο αναγνώστης ολοκληρώνει την ανάγνωση με την αίσθηση μιας ήσυχης πληρότητας· με τη βεβαιότητα ότι η ζωή, ακόμη κι όταν πληγώνει, εξακολουθεί να προσφέρει ευκαιρίες για φως. Ο Αντωνίου δείχνει να κατέχει τη σπάνια ικανότητα να μιλά απλά για τα δύσκολα και να συγκινεί χωρίς να καταφεύγει στη δραματοποίηση. Περιμένουμε να δούμε και άλλα δικά του έργα στη συνέχεια.
Αναζητήστε το βιβλίο στα Βιβλιοπωλεία Parga εδώ.
Από το οπισθόφυλλο: Ένα συγκινητικό βιβλίο για τη δύναμη μιας γυναίκας που αρνήθηκε να σβήσει και επέλεξε να ξαναγράψει τη δική της ιστορία. Η Εστρέλλα, μια γυναίκα που κουβαλά τις πληγές του παρελθόντος, βρίσκει τον εαυτό της στο σταυροδρόμι του πόνου και της ανάστασης. Από τα σκοτεινά μονοπάτια της παιδικής ηλικίας, γεμάτα από σιωπηλές απώλειες και αδικίες, μέχρι την ενηλικίωσή της, η Εστρέλλα ξεκινά ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης και αναγέννησης. Πώς το βάρος του παρελθόντος μπορεί να μεταμορφωθεί σε δύναμη; Πώς η σιωπή μπορεί να δώσει τη θέση της στην εκρηκτική φωνή της λάμψης; Αυτές είναι οι ερωτήσεις που την οδηγούν σε έναν κόσμο γεμάτο αμφισβήτηση και ελπίδα. Μια συγκλονιστική ιστορία για την αντοχή του ανθρώπινου πνεύματος, την αναγνώριση της αληθινής μας δύναμης και την ικανότητά μας να αναγεννιόμαστε, ό,τι και αν μας έχει τραυματίσει. Άκόμα και στην πιο βαθιά σιωπή, η ψυχή βρίσκει τη δύναμη να λάμψει.
Για τον συγγραφέα: Ο Άρης Αντωνίου γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1988 στη Λευκωσία της Κύπρου. Σπούδασε ηθοποιός στην Αθήνα αλλά τελικά η μεγάλη του αγάπη για τη μόδα τον οδήγησε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Δημιούργησε το δικό του brand και συμμετείχε στην Εβδομάδα Μόδας της Αθήνας, όπου και βραβεύτηκε για τις δημιουργίες του. Οι σημαντικές συνεργασίες που ανέπτυξε με άλλους σχεδιαστές και επαγγελματίες του χώρου τον βοήθησαν να επεκτείνει τη δραστηριότητά του. Ύστερα από αρκετά χρόνια αποχής από τη συγγραφή, επιστρέφει με ένα νέο βιβλίο. Στα 13 του είχε εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα και ήταν ο νεαρότερος συγγραφέας στην Κύπρο εκείνη την εποχή. Η αγάπη του για τη συγγραφή ποτέ δεν τον εγκατέλειψε και τώρα είναι έτοιμος να μοιραστεί την καινούργια του δουλειά με το κοινό.
