Ανδρονίκη Λασηθιωτάκη
Σελ. 70
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
Το βιβλίο «Κοιμήθηκα με τα μαλλιά μου μέσα σ’ ένα άδειο κουτί πίτσας» της Έρσης Νιαώτη φωτίζει με δύναμη και ειλικρίνεια το δύσκολο θέμα των διατροφικών διαταραχών — νευρικής ανορεξίας και βουλιμίας — που συχνά αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Σε μια εποχή όπου η εικόνα κυριαρχεί και το σώμα μπαίνει στο προσκήνιο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν οι παραλίες γεμίζουν ασφυκτικά με λουόμενους κάθε σωματότυπου, με τα μαγιό τους, το βιβλίο αυτό έρχεται να ταράξει τις σιωπές και τα ταμπού.
Η ηρωίδα του έργου μονολογεί με χιούμορ και σαρκασμό την προσπάθειά της να είναι «φυσιολογική» σε έναν κόσμο που πιέζει συνεχώς να ταιριάξουμε σε πρότυπα. Μιλά για τα μπουκάλια νερό που πίνει, που εξυπηρετούν τόσο τον άνθρωπο που τρώει τρία φιστίκια όσο και εκείνον που καταβροχθίζει έξι πίτσες — ταυτόχρονα! Είναι το ίδιο πρόσωπο που κρύβει τσιπς στις τσάντες του και βρίσκει φιστικοβούτυρο στα μαλλιά του, που ζει τη μάχη ανάμεσα στην ανορεξία και τη βουλιμία. Και έχει έναν πορτοκαλί γάτο, σύμβολο συντροφιάς και καθημερινότητας.
Η συγγραφέας, με τη σκηνοθετική και ερμηνευτική υπογραφή της Στέλλας Κρούσκα, μετέφερε αυτό το δυνατό κείμενο και στο θέατρο, όπου παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Οι παραστάσεις συνοδεύτηκαν από συζητήσεις με ειδικούς και ανθρώπους που έχουν βιώσει διατροφικές διαταραχές, δίνοντας φωνή σε όσους ζουν τον ίδιο αγώνα και ανοίγοντας έναν χώρο ευαισθητοποίησης και κατανόησης.
Ξεχωριστή θέση κατέχει το επίμετρο της Ελευθερίας Βάρσου, αναπληρώτριας καθηγήτριας ψυχιατρικής στο ΕΚΠΑ και υπεύθυνης της Μονάδας Αντιμετώπισης Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Στο κείμενό της, με τίτλο «Το σώμα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι», αναδεικνύει την ανάγκη αποδοχής του σώματος και τη σημασία της ψυχικής υγείας, προσφέροντας μια επιστημονική ματιά που συμπληρώνει και εμπλουτίζει το λογοτεχνικό έργο.
Καθώς το καλοκαίρι είναι εδώ και οι προβληματισμοί για το σώμα μας γίνονται πιο έντονοι, αυτό το βιβλίο μάς καλεί να σταθούμε με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και να κατανοήσουμε πως πίσω από κάθε εικόνα υπάρχει μια προσωπική ιστορία. Μας θυμίζει ότι το σώμα δεν είναι απλά αυτό που βλέπουμε, αλλά ολόκληρη η ύπαρξή μας — με τις αδυναμίες, τις μάχες και τις ομορφιές του.
«Κοιμήθηκα με τα μαλλιά μου μέσα σ’ ένα άδειο κουτί πίτσας» είναι μια φωνή που αξίζει να ακουστεί — για να γκρεμίσει τα ταμπού και να φέρει φως σε ένα θέμα που αφορά πολλούς, ειδικά στις μέρες μας.
Αναζητήστε το στα Βιβλιοπωλεία Parga εδώ.
lasithiotakisa@sppmedia.com
Από το οπισθόφυλλο: Η προσπάθεια να είναι κανείς φυσιολογικός. Και μπουκάλια νερό, γιατί το νερό βοηθάει. Η ζωή ενός ανθρώπου που τρώει μόνο τρία φιστίκια. Και ενός ανθρώπου που τρώει έξι πίτσες. Του ίδιου ανθρώπου. Κρυμμένα τσιπς σε τσάντες, νερό και φιστικοβούτυρο στα μαλλιά. Ανορεξία, βουλιμία, χιούμορ, σαρκασμός και ένας πορτοκαλής γάτος. Νευρική ανορεξία και βουλιμία. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην εποχή της παντοκρατορίας της εικόνας, οι διατροφικές διαταραχές απασχολούν ολοένα και περισσότερο κόσμο. Ένας δυνατός και θαρραλέος μονόλογος για ένα πρόβλημα που, παρά την έκτασή του, παραμένει ταμπού. Πρόκειται για ένα κείμενο -αλλά και μια θεατρική παράσταση- που είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό και ειλικρινές για τη βασανιστική ψυχολογική κατάσταση που βιώνουν μια σημαντική μερίδα νεαρών κατά κανόνα ατόμων, συνηθέστερα γυναικών. Προσφέρει αληθινή συγκίνηση, αλλά και σημαντικές πληροφορίες για το δράμα που ζουν και που μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλά χρήσιμο σε διάφορες ομάδες αναγνωστών ή θεατών. Σε πάσχοντες, για να διαπιστώσουν πώς μοιράζονται τα βιώματά τους με άλλους που έχουν την τόλμη να τα περιγράφουν και να τα εκθέτουν· στους οικείους και φίλους τους, για να τους ευαισθητοποιήσουν ενημερώνοντάς τους για πτυχές ακατανόητων αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών· και σε κάθε άλλο ευαισθητοποιημένο και προβληματιζόμενο αναγνώστη-θεατή που πιστεύω πως θα το εκτιμήσει και θα το απολαύσει.
Για τη συγγραφέα: Η Έρση Νιαώτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Είναι θεατρολόγος και ηθοποιός, ενώ παιδικά θεατρικά έργα της έχουν παρουσιαστεί σε αθηναϊκές σκηνές. Κατά καιρούς δημοσιεύει μικρές σουρεαλιστικές ιστορίες με έμπνευση τη νυχτερινή Αθήνα. Το βιβλίο της "9 παραμύθια και μια ξύλινη κουτάλα" (2012) -σε συνεργασία με την Ιωάννα Νιαώτη-, τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Gourmand 2012 (Best of Greece, literature and illustration), και το "Κοιμήθηκα με τα μαλλιά μου μέσα σ’ ένα άδειο κουτί πίτσας" (2017) ανέβηκε ως θεατρικός μονόλογος στην Αθήνα και -στα αγγλικά- σε Λονδίνο και Εδιμβούργο. Έχει εμμονή με τις λέξεις, τους γρίφους, τους αριθμούς, και τις παγίδες που κρύβουν.
