Από τις πιο θετικές τηλεοπτικές παρουσίες τα τελευταία χρόνια. Ο Πέτρος Πολυχρονίδης σε ένα μικρό διάλειμμα από τα πυρετώδη γυρίσματα του έβδομου κύκλου του «Τροχού της Τύχης» μάς μιλά για την επιτυχία του παιχνιδιού, το όραμά του για τη συνέχεια, αλλά και τη σχέση του με την Κύπρο.
Πέτρο, σε πετυχαίνω σε φάση γυρισμάτων. Να υποθέσω ότι οι διακοπές τελείωσαν;
Κοίταξε, τα γυρίσματα έχουν προχωρήσει τόσο πολύ για την επόμενη σεζόν που ειλικρινά αισθάνομαι ότι έχω χάσει την εποχή. Νιώθω ότι βρίσκομαι στον χειμώνα, στη μέση του καλοκαιριού (γέλια).
Η ανάγκη αυτή προέκυψε από την προσπάθεια να… προλάβετε τυχόν αρνητικές εξελίξεις σε σχέση με την πανδημία;
Ακριβώς. Θυμάσαι που ο τζίτζικας κορόιδευε τον μέρμηγκα που μάζευε όλο το καλοκαίρι για να είναι εντάξει τον χειμώνα; Αυτό ακριβώς εφαρμόζουμε κι εμείς: Κάνουμε τα μυρμήγκια, γιατί δεν ξέρουμε πώς θα μας βγει ο χειμώνας. Προφανώς, είναι ανάγκη που προέκυψε από την πανδημία, οπότε προετοιμαζόμαστε από νωρίς.
Προσπάθησες ποτέ να «κωδικοποιήσεις» την επιτυχία του παιχνιδιού όλα αυτά τα χρόνια; Να αναλύσεις πού οφείλει την επιτυχία του;
Όχι, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το αναλύσουμε βαθιά. Η επιτυχία έγκειται στο ίδιο το παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι προβάλλεται τα τελευταία σαράντα χρόνια με επιτυχία σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι τέτοιο το φορμάτ του παιχνιδιού, που εάν το σεβαστεί το κανάλι που το μεταδίδει, είναι αυτονόητο ότι μπορεί να διαρκέσει πάρα πολλά χρόνια. Τόσο το Star στην Ελλάδα όσο και το Omega στην Κύπρο αντιμετωπίζουν τον «Τροχό της τύχης» με τη δέουσα προσοχή. Πρόκειται για μια πολύ έξυπνη ιδέα κι έαν όλο αυτό είναι ευπαρουσίαστο, όμορφο και δένει ωραία, δεν μπορείς να ξεκολλήσεις. Νομίζω ότι αυτό είναι το… κλειδί του. Παρουσιάζεται τόσο ωραία τα τελευταία χρόνια, που αυτονόητα έγινε και συνήθεια.
Εσύ πώς εισπράττεις την επιτυχία αυτή;
Ήταν κάτι το οποίο δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου τα προηγούμενα δέκα χρόνια της ζωής μου. Ήταν κάτι τελείως εκτός της πραγματικότητάς μου, δεν υπήρχε καν ως στόχος. Επειδή, λοιπόν, ήρθε απότομα όλο αυτό, με ευχαριστεί πραγματικά όπως με ευχαριστούσε την πρώτη μέρα. Προέρχομαι από ένα διαφορετικό χώρο, αυτόν του αθλητικού ρεπορτάζ, οπότε δεν είναι κάτι το οποίο ονειρευόμουνα. Βγήκε μπροστά μου ξαφνικά και το βιώνω όπως το βίωσα την πρώτη στιγμή που μου έτυχε, έτσι όπως ήρθε στον δρόμο μου. Δεν ξέρω εάν άλλοι παρουσιαστές ψάχνουν να βρουν το επόμενο βήμα τους, το πιο… δυνατό ή πιο επιτυχημένο. Αυτό που προσωπικά βιώνω στον «Τροχό» είναι πραγματικά μια κορυφή την οποία δεν σκοπεύω να αφήσω, σε προσωπικό επίπεδο πάντοτε. Δεν εννοώ ότι εάν προκύψει κάτι άλλο δεν θα το κοιτάξω, αλλά μετά από επτά σεζόν στο παιχνίδι, ο «Τροχός» είναι το δικό μου… Έβερεστ.
Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να εγκαταλείψεις τον «Τροχό»;
Ούτε καν. Δεν έχει περάσει ως σκέψη από το μυαλό μου, σε καμία περίπτωση. Θα ήθελα -και τα έχουμε καταφέρει αρκετά καλά μέχρι τώρα- το παιχνίδι να είναι το πρώτο τηλεοπτικό παιχνίδι που θα κρατήσει για χρόνια. Ούτως ή άλλως η έβδομη αυτή σεζόν αποτελεί ρεκόρ από μόνη της, στο κομμάτι των τηλεπαιχνιδιών. Το θέμα δεν βρίσκεται, όμως, στα ρεκόρ, αλλά στο να κάνουμε κάτι για το οποίο να συζητάμε είκοσι χρόνια μετά και να λέμε ότι είναι ένα παιχνίδι με διάρκεια. Ακούγεται παράξενο, αλλά και την πρώτη χρονιά το ίδιο ακουγόταν όταν έλεγα πως ένα τέτοιο παιχνίδι θα μπορούσε να κρατήσει δέκα χρόνια. Κι όμως, τι έμεινε; Άλλα τρία χρόνια. Θα ήθελα πάρα πολύ αυτό το τηλεπαιχνίδι να συντροφεύει τους τηλεθεατές για πολύ καιρό ακόμη.
Αυτή η θετική ενέργεια που εκπέμπεις τηλεοπτικά είναι κάτι που σε ακολουθεί γενικά στην καθημερινότητά σου;
Αν ρωτήσεις ανθρώπους που με γνωρίζουν, θα δεις ότι δεν υποδύομαι κάποιον συγκεκριμένο ρόλο στο παιχνίδι. Αγαπώ αυτό το κόνσεπτ, γιατί μού επιτρέπει να είμαι ο εαυτός μου. Δεν παριστάνω κάτι, είμαι απλώς διεκπεραιωτής ενός παιχνιδιού που καθοδηγεί τους παίκτες προς τη σωστή απάντηση, την τύχη ή την επιτυχία. Ως Πέτρος, όμως, δεν προβάλλω κάτι διαφορετικό. Το μόνο πράγμα που έχω αναγκαστεί να αλλάξω στον εαυτό μου συνειδητά είναι πως πρέπει να κινούμαι και να περπατάω λιγότερο. Είμαι υπερκινητικός τύπος, ακόμη και σε μια παρέα θα με δεις να σηκώνομαι απ’ το τραπέζι, να πηγαίνω εδώ κι εκεί. Στην τηλεόραση προσπαθώ να μείνω όσο πιο πολύ μπορώ στα τετραγωνικά που πρέπει να μείνω (γέλια).
Η περίοδος της καραντίνας πώς πέρασε για σένα; Τρομοκρατήθηκες καθόλου;
Δεν τρομοκρατήθηκα. Ανησύχησα, όμως, αρκετά για τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μου που έχουν προβλήματα υγείας κι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Πάντα υπάρχει κι ακόμη επικρατεί αυτή η ανησυχία. Κατά τα άλλα, επειδή δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε και πολλά πράγματα, μοιράστηκα περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, με τους ανθρώπους μου, με τα παιδιά μου, με τον εαυτό μου επίσης. Διαμόρφωσα, εξάλλου, στο μυαλό μου μελλοντικές καταστάσεις και σχέδια, τα οποία δεν είχα προηγουμένως χρόνο να σκεφτώ. Ήταν και μια δημιουργική περίοδος ασφαλώς, μαζί με όλη την ανησυχία και το άγχος για τους δικούς μου ανθρώπους.
Παραμένεις αισιόδοξος ως προς την τελική έκβαση των πραγμάτων;
Θα προχωρήσουμε σίγουρα. Απλώς θα χρειαστούμε λίγη περισσότερη υπομονή. Νομίζω δεν έχουμε τελειώσει με αυτό το ζήτημα. Έχουμε ακόμη δρόμο. Ας μην παίρνουμε τα πάντα αψήφιστα ή χαλαρά. Το σημαντικότερο μάθημα που πήρε ο καθένας μας είναι πως όλο αυτό είναι θέμα ατομικής ευθύνης. Ο κόσμος δεν τιθασεύεται εύκολα, ως μάζα. Εάν ο καθένας αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης, όμως, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα. Θα πω μόνο ότι όταν βγούμε από αυτή την περιπέτεια και μόνο οι νέες συνήθειες που αποκτήσαμε, να πλενόμαστε δηλαδή πολλές φορές μέσα στη μέρα, να είμαστε προσεκτικοί με τις επαφές μας κ.λπ., θα βοηθήσουν πάρα πολύ τις μελλοντικές γενιές να αποφεύγουν παρόμοιες καταστάσεις.
Μια ερώτηση-απαίτηση από πολλούς για τη συνέχεια. Όντως δεν γνωρίζεις τους γρίφους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;
Φυσικά και δεν τους γνωρίζω! Ήταν μια δική μου προσωπική επιλογή μπορώ να σου πω. Πρώτα απ’ όλα επειδή είμαι μαρτυριάρης και φοβάμαι μήπως μου ξεφύγει κάτι και καταστρέψω την πορεία του επεισοδίου. Από την άλλη, μου αρέσει να λύνω τους γρίφους μαζί με τους παίκτες. Είναι πολύ παράξενο να το ξέρεις εσύ κι όλοι οι υπόλοιποι να μην το γνωρίζουν, πόσο μάλλον όταν σε αυτή τη συνθήκη πρέπει να δημιουργήσεις κι ένα κλίμα αγωνίας. Ζω το παιχνίδι και την αγωνία ταυτόχρονα με τους παίκτες, ζω τη χαρά της λύσης του γρίφου όταν το λύνω εγώ. Το μόνο που γνωρίζω κι επιβάλλεται από το φορμάτ είναι μερικά στοιχεία από τον γρίφο, ώστε να κατευθύνω σωστά τους παίκτες. Το υπόλοιπο είναι τελείως προαιρετικό και είχα ζητήσει από την πρώτη στιγμή να μη διανοηθεί κανείς να μου πει τη λύση για να βγαίνει και η φυσική αντίδραση στο επεισόδιο. Σκέψου να βλέπεις μια ταινία που έχεις εσύ παρακολουθήσει προηγουμένως με κάποιον που δεν την έχει δει και να προσπαθείς να κρύψεις την αγωνία ή τα συναισθήματά σου για αυτά που ξέρεις ότι έρχονται…
Στην Κύπρο ο «Τροχός» διαγράφει μια πολύ επιτυχημένη πορεία, η οποία όχι μόνο παραμένει σταθερή, αλλά αυξάνεται…
Έχω φανταστική σχέση με την Κύπρο. Η αλήθεια είναι ότι ο «Τροχός» μού άνοιξε δίαυλο επικοινωνίας με το νησί. Είχα μεν φίλους, αλλά δεν το είχα επισκεφτεί ποτέ. Τα τελευταία χρόνια που προβάλλεται το παιχνίδι, το επισκέφτηκα περισσότερες από σαράντα φορές μπορώ να σου πω. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω περισσότερους ανθρώπους, αλλά και τον τρόπο δουλειάς σχετικά με την τηλεόραση και να κάνω κι άλλες συνεργασίες, οι οποίες -στο σύνολό τους- ξεκίνησαν από τον «Τροχό» και την αναγνώριση που μου χάρισε. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή την αγάπη και είναι κάτι που εισπράττω με το που προσγειώνομαι στο αεροδρόμιο. Προσπαθώ πολύ συχνά να έρχομαι, ακόμη και για λόγους αναψυχής για να δω φίλους μου, να ανακαλύψω τις ομορφιές του νησιού. Ευχαριστώ πραγματικά για την αγάπη, όχι μόνο στο πρόσωπό μου. Πιστεύω, και στο είπα εξάλλου, ότι ο απόλυτος πρωταγωνιστής είναι το ίδιο το παιχνίδι, εμείς είμαστε διεκπεραιωτές και παρουσιαστές.
note Ο Πέτρος Πολυχρονίδης ασχολήθηκε για είκοσι χρόνια περίπου με την αθλητική δημοσιογραφία, προτού αναλάβει τον Μάρτιο του 2015 την παρουσίαση του «Τροχού της τύχης».
Πηγή: ΤΗΛΕΩΡΕΣ
