newsroom must
Πριν από είκοσι περίπου χρόνια, ο δημοσιογράφος Θανάσης Φωτίου συνάντησε τη γυναίκα–σύμβολο σε μια περίοδο της ζωής της όπου είχε ήδη αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, επιλέγοντας μια μοναχική καθημερινότητα αφιερωμένη σχεδόν ολοκληρωτικά στα ζώα.
Μακριά από τη λάμψη, τον κινηματογράφο και τη λατρεία του κοινού, η Bardot μίλησε με σπάνια ειλικρίνεια για τον χρόνο, τη φθορά, τον πόνο, τον θάνατο και τη σχέση της με τον ίδιο της τον μύθο. Αρνήθηκε να «πολεμήσει» τα γηρατειά, επιμένοντας πως το πρόσωπο είναι αντανάκλαση της ψυχής, και πως εκεί δεν χωρούν αισθητικές παρεμβάσεις.
Στη συνέντευξη αποκαλύπτεται μια Brigitte Bardot βαθιά ευάλωτη αλλά και ασυμβίβαστη. Μιλά για τις δοκιμασίες της ζωής της, τις ασθένειες, τις απογοητεύσεις, αλλά και για τη ριζική απόφασή της να εγκαταλείψει το σινεμά στα 38 της, προκειμένου να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην υπεράσπιση των ζώων. Μια επιλογή ζωής που, όπως εξηγεί, γεννήθηκε από οργή, ενσυναίσθηση και ακραία αποφασιστικότητα.
Πώς βλέπετε τη ζωή σας από εδώ και πέρα; Κάνετε όνειρα;
«Η ζωή μου είναι ήδη πίσω. Εκείνο που βλέπω μπροστά έχει μικρή διάρκεια. Από καιρό έχω ξεχάσει τα όνειρα, προσπαθώντας να ξεπεράσω τους εφιάλτες... »
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο μιλά για τη φήμη, το ασφυκτικό κυνηγητό των παπαράτσι και τη στέρηση της προσωπικής της ελευθερίας, αλλά και η ωμή ειλικρίνειά της γύρω από τη μητρότητα, τη μοναξιά και τις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν ωραιοποιεί τίποτα. Δεν απολογείται. Δεν προσπαθεί να προστατεύσει τον μύθο της «BB».
Πρόκειται για μια συνέντευξη που δεν φωτίζει απλώς μια εμβληματική προσωπικότητα, αλλά καταγράφει μια βαθιά ανθρώπινη μαρτυρία, μια Bardot όπως σπάνια τη βλέπουμε: χωρίς φίλτρα, χωρίς ρόλους, μόνο με αλήθεια.
Διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη, όπως δημοσιεύτηκε στην kathimerini.cοm.cy
