Μαρία Καραμάνου
Υπάρχουν καλλιτέχνες που παίζουν μουσική, κι άλλοι που παίζουν με τη μουσική – τη ζουν, την αναπνέουν, τη μετατρέπουν σε τρόπο ύπαρξης. Ο Simone Ciaramidaro ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Από τα πρώτα του βήματα στη Σικελία μέχρι τη νέα του βάση στη Λεμεσό, κουβαλά μαζί του την ίδια αφοσίωση: να δημιουργεί εμπειρίες μέσα από τους ήχους, να συνδέει ανθρώπους πέρα από λέξεις και σύνορα.
Η διαδρομή του δεν ήταν εύκολη. Πέρασε από μικρές, άδειες πίστες, από αμέτρητα «όχι», από αμφιβολίες – αλλά σε κάθε του βήμα, δεν έχασε ποτέ την πίστη του στη δύναμη της μουσικής. Σήμερα, κουβαλώντας αναμνήσεις από το Afrobar στην Κατάνια μέχρι τα dancefloors της Κύπρου και βλέποντας το όνομά του να φτάνει ακόμα και στο Tomorrowland, συνεχίζει να παλεύει με την ίδια αγνότητα και το ίδιο πάθος που τον έφερε ως εδώ.
Στην αποκλειστική μας συνέντευξη, ο Simone μιλά με ειλικρίνεια για τις ρίζες του, τις δυσκολίες, τις μικρές και μεγάλες νίκες, το φως που κρύβεται μέσα στη techno μουσική και το όνειρο που δεν έσβησε ποτέ.
Από την πρώτη του επαφή με την techno μουσική, κατάλαβε τη δύναμη που μπορεί να ασκήσει η μουσική: «Μπαίνεις και αμέσως νιώθεις την εμπειρία που πρόκειται να ζήσεις. Υπάρχει μόνο εκείνη — η μουσική. Όλα τα υπόλοιπα είναι ένα υπέροχο σκηνικό γύρω της».
Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του ως αυτοδίδακτος DJ, παρατηρώντας «εκείνες τις μορφές που δεν διασκέδαζαν απλώς το κοινό, αλλά “δίδασκαν” και “καθοδηγούσαν” τους ακροατές». Για τον Simone, κάθε DJ έχει το δικό του στυλ, και «μόνο ακούγοντάς τους μπορείς να αντιληφθείς τις μικρές διαφορές».
Από τα πάρτι της Σικελίας στα μεγάλα ταξίδια της «καρδιάς» του
«Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά από DJ sets, πάρτι και μουσικές παραγωγές, κοιτάζω το παρελθόν μου και δεν σου κρύβω ότι συγκινούμαι». Όλα ξεκίνησαν «χωρίς πολλές προσδοκίες, μόνο με αγάπη για τη μουσική». Για εκείνον, η techno είναι παγκόσμια: «Παίζοντας, μπορώ να εκφραστώ σε όλο τον κόσμο, ακόμα κι αν το κοινό δεν μιλά τη γλώσσα μου. Η μουσική είναι μια διεθνής γλώσσα που ενώνει ανθρώπους και σκέψεις. Ίσως ακόμη πιο σημαντικοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζεσαι αυτές τις εμπειρίες».
Όσο για τις καθοριστικές στιγμές; Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του έχουν οι “Flop” βραδιές, εκείνες με ελάχιστο ή καθόλου κόσμο: «Αν έφτασα εδώ, είναι και χάρη σε αυτές».
Η Λεμεσός και μια νέα αρχή γεμάτη προκλήσεις
«Ήρθα στη Λεμεσό τον Ιούλιο του 2022, μετά τον covid. Όταν έφτασα εδώ, δεν ξεκίνησα αμέσως να παίζω ή να παράγω». Είχε μια δουλειά που δεν του άφηνε χώρο ούτε χρόνο να αφοσιωθεί στην καλλιτεχνική του πλευρά.
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν το να παίξει μουσική σε μια νέα χώρα: «Παρόλο που είχα μουσικό υπόβαθρο, εδώ κανείς δεν με ήξερε. Κι όταν δεν είσαι “γνωστός” DJ, αν δεν φέρνεις κόσμο στο event, δύσκολα σου δίνουν την ευκαιρία». Όμως η έκπληξη ήταν ότι βρέθηκαν άνθρωποι που πίστεψαν σε αυτόν: «Είδαν το παρελθόν μου και κατάλαβαν ότι άξιζε να μου δώσουν μια ευκαιρία».
Μιλάει επίσης για την απογοήτευση που συχνά συνοδεύει αυτή την προσπάθεια: «Είναι απογοητευτικό να μην παίρνεις καμία απάντηση. Μόνο έτσι εξελίσσεσαι. Δεν υπάρχει μόνο το “άσπρο” χωρίς το σκοτάδι, δεν μπορείς πραγματικά να εκτιμήσεις το φως».
Μιλά με σεβασμό για όσους προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή τη σκηνή της techno στην Κύπρο: «Προσπαθούν να φέρνουν νέους καλλιτέχνες, ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν μέσα από τη μουσική τους – και αυτό αξίζει απόλυτο σεβασμό». Όσο για το τι τον έκανε να ξεχωρίσει, θεωρεί πως «το μουσικό μου υπόβαθρο σίγουρα έπαιξε ρόλο».
«Όταν έχω την ευκαιρία να μιλήσω για μουσική εδώ στην Κύπρο, πάντα προσπαθώ να το εξηγήσω αυτό», λέει. Στα ιταλικά, το ρήμα "παίζω" δεν χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο, αλλά για τον Simone, «όλα βασίζονται στο να παίζεις μουσική». Όταν ο κόσμος τον ακούει να παίζει, «σχεδόν πάντα σχολιάζει πόσο φαίνεται ότι το απολαμβάνω πρώτα απ’ όλα εγώ ο ίδιος».
Εξηγεί τη φιλοσοφία του απλά: «Παίζεις ποδόσφαιρο, παίζεις video games και παίζεις μουσική». «Δεν λέμε “βάζω” μουσική ή “κάνω” μουσική — υπάρχει λόγος: πρέπει να την παίζεις. Έχεις αμέτρητες δυνατότητες να διαμορφώσεις έναν ήχο ή να δημιουργήσεις έναν από το μηδέν και μόνο ''παίζοντας'' μαζί του μπορείς πραγματικά να εκφραστείς στο μέγιστο».
Αν έπρεπε να ξεχωρίσει έναν τόπο, θα ήταν το Afrobar στην Κατάνια: «Ένα υπαίθριο μαγαζί, δίπλα στη θάλασσα, με ένα ενεργό ηφαίστειο στο βάθος και αεροπλάνα που περνούν από πάνω μας όλη τη νύχτα». Εκεί, μεγάλωσε περισσότερο ως clubber παρά ως DJ, βιώνοντας στο πετσί του την ουσία της «Techno Culture».
Μαθαίνοντας να «βλέπεις» την τέχνη μέσα από τη μουσική
Μια εικόνα, όμως, έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη του: «Σε ένα από τα πάρτι εκεί, είδα έναν τυφλό νεαρό με το μπαστούνι του. Ήταν μόνος του, χωρίς να τον ενοχλεί κανείς αντιθέτως, κάποιοι ήταν έτοιμοι να τον βοηθήσουν αν χρειαζόταν». Ήθελε να κρατήσει τη στιγμή με μια φωτογραφία, αλλά προτίμησε να την αποτυπώσει μέσα του. «Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να χαράξω εκείνη την εικόνα στο μυαλό μου και έτσι έγινε».
Για τον Simone, αυτή είναι η μαγεία της μουσικής και ειδικά της techno: «Γκρεμίζει τα εμπόδια – πολιτισμικά, κοινωνικά, ακόμα και σωματικά».
«Δεν είναι εύκολο. Φτάνω στο γραφείο το πρωί, ξεκινώ δουλειά, τελειώνω το βράδυ και μόλις τελειώσει η “πραγματική” δουλειά, ξεκινάει η μουσική». Μπροστά στην κονσόλα, «όλα σβήνουν: η απογοήτευση, οι άσχημες στιγμές. Όλα χάνονται, μένει μόνο η μουσική και οι άνθρωποι γύρω σου που σου δίνουν δύναμη και όρεξη να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που αγαπάς. Η techno με βοήθησε να κατανοήσω την τέχνη γενικότερα». Στο παρελθόν, ίσως να μην είχε προσπαθήσει ποτέ πραγματικά να την καταλάβει, αλλά όπως εξηγεί, «ο αληθινός λόγος ήταν ότι δεν είχα τα “μέσα” για να την αντιληφθώ».
Η μουσική — και πιο συγκεκριμένα η παραγωγή μουσικής — του έδωσε αυτά τα μέσα: «Το να παράγω μουσική με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο απίστευτο είναι να μπορείς να μεταφέρεις συναισθήματα — κι αυτό ακριβώς είναι η τέχνη». Νιώθει ευγνώμων στη μουσική και στην techno γιατί χάρη σε αυτές, όπως λέει, «μπορώ πλέον να “βλέπω” την τέχνη».
Ένα μήνυμα στους νέους DJs
«Αν είχα απέναντί μου έναν ανερχόμενο DJ, θα του έλεγα να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά, χωρίς να σκέφτεται το μέλλον, αλλά να μένει στο παρόν και στο πάθος που τον οδήγησε σε αυτόν τον δρόμο». Έπειτα από δέκα χρόνια εμπειριών σε Παλέρμο, Κατάνια, Αγκριτζέντο, Τέρμινι Ιμερέζε, Πάφο και Λεμεσό, ξέρει καλά πως «χωρίς τις αρνητικές μέρες, δεν μπορείς να εκτιμήσεις τις θετικές».
Φέρνει ως παράδειγμα τη συμμετοχή του σε ένα event στη Μάλτα: «Δούλευα για αυτή τη βραδιά από τον Νοέμβριο του 2024 και πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2025. Μπορείς εύκολα να φανταστείς πόση δουλειά υπήρξε πίσω από αυτό».
Το μήνυμά του προς τους νέους DJs είναι ξεκάθαρο: «Κάντε το όπως εγώ — κάντε το για εσάς. Για τους φίλους σας, που θα χαρούν να σας δουν να παίζετε μέσα στο δωμάτιό σας ή σε ένα πάρτι με 10 άτομα. Μην το κάνετε με στόχο τα MainStages και τη δόξα. Σεβαστείτε τον εαυτό σας και τη μουσική. Αγαπήστε την — και οι δικές σας μικρές μεγάλες στιγμές ικανοποίησης θα έρθουν. Μην σταματάτε ποτέ».
Αυτό που βρίσκει, όμως, ενδιαφέρον και διασκεδαστικό είναι πως «κάθε πόλη έχει τους δικούς της κανόνες: ώρες που απαγορεύεται να παίζει μουσική ή μέρη όπου επιτρέπεται η μουσική, αλλά ο κόσμος δεν επιτρέπεται να χορεύει». Στόχος του είναι «να δώσω τη δική μου, μοναδική σφραγίδα στον ήχο μου και ταυτόχρονα να “διδάξω” στον ακροατή γιατί αυτός ο συγκεκριμένος ήχος με εκφράζει». Η techno, εξηγεί, «είναι μία — αλλά έχει άπειρα υποείδη».
Όσο για τη δημιουργική του διαδικασία, συνδυάζει αυθορμητισμό: «Συνήθως κάθομαι στο στούντιο με στόχο να εκφράσω τη δική μου εκδοχή της techno, το δικό μου υποείδος. Αλλά άλλες φορές, είναι εξίσου όμορφο να αφεθείς».
Tomorrowland 2019: Όταν ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα
«Ακόμα και σήμερα κλαίω από χαρά — κι έχουν περάσει έξι χρόνια», λέει, αναφερόμενος στη στιγμή που μια δική του παραγωγή παίχτηκε από τη Charlotte de Witte στο Tomorrowland 2019. Θυμάται τον εαυτό του το 2010, να βλέπει τα DJ sets στο YouTube και να ακούει EDM: «Hardwell, Swedish House Mafia και άλλους». Τότε, η techno δεν ήταν ακόμη τόσο διαδεδομένη. «Το να σκεφτώ ότι μια δική μου παραγωγή παίχτηκε στο MainStage, από μία από τις πιο γνωστές καλλιτέχνιδες στον κόσμο είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι να το πιστέψω».
Παρόλο που εργάζεται πάνω σε ένα νέο EP, παραδέχεται ότι αυτό το επίτευγμα τον επηρέασε αλλιώς απ’ ό,τι περίμενε: «Θα έπρεπε να μου είχε δώσει ώθηση να συνεχίσω αλλά συνέβη το αντίθετο. Είχα φτάσει εκεί που ήθελα, δεν μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω».
Οι δύο ζωές: Ανάμεσα στο γραφείο και στην κονσόλα
«Ίσως φαίνονται εντελώς διαφορετικοί κόσμοι αλλά είναι απίστευτο το πόσα κοινά έχουν», λέει για τη σχέση ανάμεσα στο affiliate marketing και τη μουσική. «Η ποιότητα του traffic στο affiliate marketing μπορεί να συγκριθεί με το slot ενός DJ σε μια βραδιά: αν παίξεις στην αρχή, σίγουρα θα έχεις λιγότερο κόσμο να σε ακούσει απ’ ό,τι αν παίξεις στο κεντρικό ή στο closing set». Και στους δύο κόσμους, καταλήγει, «είναι θεμελιώδες να δημιουργείς νέες γνωριμίες και ανθρώπινες συνδέσεις».
