Πάρις Δημητριάδης
Ο μόλις εικοσιοκτάχρονος βοηθός παραγωγής απο την Αθήνα έχει δουλέψει για το Stranger Things, τον Spiderman και το Big Bang Theory. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα, ο μόλις 28χρονος Φίλιππος Ρωμανός έχει κατορθώσει να εργαστεί σε πασίγνωστες αμερικανικές υπερπαραγωγές, αποκτώντας θαυμαστή και ζηλευτή εμπειρία, παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας του. Η κουβέντα που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε με αφορμή την τρέχουσα διαμονή του στο νησί μας, όπου μετεγκαταστάθηκε για μερικούς μήνες για να εργαστεί για μία μεγάλου μήκους ταινία.
Φίλιππε γεια σου! Είσαι μόλις 28 ετών, με καταγωγή την Αθήνα και έχεις δουλέψει σε υπερπαραγωγές διεθνούς βεληνεκούς, όπως το Stranger Things, τo Spiderman και το Big Bang Theory. Πώς έγινε αυτό;
Ήταν ένας συνδυασμός τύχης με σκληρή δουλειά, όρεξη και πάθος για τις ταινίες. Το Big Bang Theory ήταν η πρώτη μεγάλη δουλειά που έκανα ως βοηθός παραγωγής και αυτό ήρθε τυχαία, όταν ένας καθηγητής μου στο New York Film Academy, Los Angeles campus, όπου παρακολουθούσα σεμινάρια παραγωγής ήθελε να με συστήσει σε συναδέλφους του. Μού έδωσε, λοιπόν, ένα ημερήσιο πάσο για τα Warner Bros Studios όπου δούλευε, ώστε να συναντηθούμε εκεί. Ένας από τους συναδέλφους του δούλευε στο Big Bang Theory και από εκείνη τη μέρα κιόλας τους βοηθούσα στην παραγωγή, χωρίς καν να με έχουν προσλάβει, απλά μου άρεσε και το έκανα.Υπήρξα όμως αρκετά τυχερός, ώστε στην πορεία να με προσλάβουν ως βοηθό παραγωγής. Μετά από λίγους μήνες με σύστησαν και σε μία άλλη σειρά που ακόμα γύριζε τον πιλότο της και που δεν είχαν ιδέα τότε πώς θα πήγαινε. Σήμερα πια μιλάμε για το φαινόμενο που όλοι γνωρίζουμε ως Stranger Things.
Όλα δηλαδή άρχισαν από το New York Film Academy στην καρδιά του Χόλιγουντ όπου είχες φοιτήσει;
Κατ’ ακρίβεια, όλα άρχισαν από τον «Τρίτο Νόμο», τη σειρά που έκανε στο Mega Ελλάδας ο Πάνος Κοκκινόπουλος, όταν ήμουν ακόμη 15 ετών. Είχε τύχει οι γονείς μου να γνωρίζουν τον διευθυντή φωτογραφίας και όποτε κάνανε γυρίσματα κοντά στο σπίτι, ήμουν πάντα εκεί. Μετά έφυγα να σπουδάσω Μοριακή Γενετική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και ασχολήθηκα με ταινίες μικρού μήκους ερασιτεχνικά. Μόλις τελείωσα τις σπουδές, έφυγα κατευθείαν για το Los Angeles, για να παρακολουθήσω σεμινάρια παραγωγής στο New York Film Academy.
Η Μοριακή Γενετική στο Εδιμβούργο ήταν η αρχική σου επιλογή για σπουδές, πώς έκανες μετά την υπερπήδηση στην κινηματογραφική παραγωγή; Πώς θα έλεγες πως σε βοηθά η σπουδή εκείνη;
Η Μοριακή Γενετική ήταν επιλογή σπουδών και δεν την έχω μετανιώσει καθόλου. Έχω στο μεταξύ ολοκληρώσει και ένα μεταπτυχιακό στην εγκληματολογία. Δυστυχώς δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου να δουλεύει μέσα σ’ ένα εργαστήριο και όσο είχα αναγκαστεί να το κάνω για την πτυχιακή μου, δεν με ολοκλήρωσε ως άνθρωπο. Θαυμάζω βέβαια τα άτομα που το καταφέρνουν και καθημερινά αναπτύσσουν τη σπουδαία αυτή επιστήμη! Για εμένα, ωστόσο, ήταν σχεδόν από την αρχή ξεκάθαρο ότι θα ολοκληρώσω τις σπουδές μου και μετά θα ασχοληθώ με το σινεμά, όπως κι αν το κατάφερνα αυτό. Πάντα βλέπω ένα κινηματογραφικό γύρισμα σαν έναν ζωντανό οργανισμό, γεμάτο με εκατοντάδες άτομα, που ο καθένας κάνει μια πολύ διαφορετική δουλειά και κανένας δεν επεμβαίνει στη δουλειά του άλλου. Το δύσκολο εκεί είναι να βρεθεί και ο άνθρωπος που θα ενώσει τον ηλεκτρολόγο, τον ηθοποιό, τον σκηνοθέτη, το ενδυματολογικο κλπ. και θα τους φέρει όλους μαζί, ασχέτως διαφορετικών επαγγελμάτων, ώστε να πουν μια ιστορία μπροστά σε μια κάμερα.
Φίλιππε πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και πού έχεις ζήσει μέχρι τώρα στη ζωή σου;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στα 18 μου έφυγα για το Εδιμβούργο όπου πέρασα τρία χρόνια, ύστερα έμεινα για ένα διάστημα στο Los Angeles και μετά εγκαταστάθηκα Λονδίνο. Είχα την τύχη να ταξιδέψω πολύ. Έχω βρεθεί στη Νορβηγία, στη Ρουμανία, στη Γερμανία, στη Φλόριντα και το Σικάγο των ΗΠΑ και καλή ώρα στην Κύπρο, όπου βρίσκομαι τους τελευταίους δύο μήνες.
Από τις πασίγνωστες παραγωγές που έχεις δουλέψει υπάρχει κάποια που ξεχωρίζεις κι αν ναι, γιατί;
Ξεχωρίζω ορισμένα πράγματα από όλες τις παραγωγές, είτε είναι πασίγνωστες είτε όχι. Από το Stranger Things έχω δημιουργήσει μια πολύ ωραία φιλία με τον Finn Wolfhard, που οδήγησε και στο να αναλάβω τη συμπαραγωγή μιας βραβευμένης μικρού μήκους που έκανε στον Καναδά. Κάθε ιστορία που έχει ειπωθεί μέσω μιας παραγωγής (του Netflix ή μη), έχει κάτι να πει, έχει κάτι να διδάξει ή κάτι να θυμίσει και όσο καταφέρνουμε και κάνουμε ποιοτικές δουλείες που να έχουν ένα κάποιο υπόβαθρο και να γίνονται με διάθεση, επαγγελματισμό και πολλή τέχνη, τότε θα είναι δουλείες τις οποίες θα ξεχωρίζω.
Στην Κύπρο αυτή την περίοδο τι κάνεις και ποιες οι εντυπώσεις σου από το νησί μας; Θα μπορούσαμε νομίζεις να γίνουμε hub κινηματογραφικών παραγωγών;
Στην Κύπρο αυτή την περίοδο είμαι για τα γυρίσματα της μεγάλου μήκους ταινίας του Μιχάλη Χαπέσιη, The Asylum Seekers. Είχα την τύχη και την τιμή να συνεργαστώ με ένα εξαιρετικό συνεργείο, γεμάτο επαγγελματίες και ένα καστ από ηθοποιούς με αστείρευτο ταλέντο. Θέλω να τους αναφέρω: τον Προκόπη Αγαθοκλέους, τη Θέκλα Φλουρή, τον Γιάννη Κόκκινο, τη Μαρία Μιχαήλ και τον Χάρη Κκολό. Φεύγω με γλυκόπικρα συναισθήματα η αλήθεια είναι, γιατί δημιούργησα φιλίες στο φιλόξενο νησί σας και πραγματικά εύχομαι να δω αυτά τα άτομα ξανά, πολύ σύντομα. Η Κύπρος έχει κάθε ικανότητα να προσφέρει σε τεράστιες κινηματογραφικές παραγωγές και μακάρι να δημιουργηθούν οι απαραίτητες υποδομές ώστε να αναδείξει, όχι μόνο τη γνωστή της ομορφιά, αλλά και τα κινηματογραφικά συνέργεια της, τα οποία δεν έχουν απολύτως τίποτα να ζηλέψουν από συνεργεία σε χώρες όπως η Αγγλία ή οι ΗΠΑ.
Τι εύχεσαι να σού συμβεί στο μέλλον;|
Μπήκαμε στα δύσκολα! Εύχομαι να συνεχίσω να δουλεύω πίσω από τις κάμερες και να συνεχίσω να έχω την αμέριστη αντοχή και την κατανόηση των δικών μου ανθρώπων που με ζουν σε στιγμές άπειρου άγχους. Τέλος, εύχομαι να γίνω σοφότερος, χωρίς να γεράσω επικίνδυνα, γίνεται;
