Eίναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα της φετινής σεζόν! Η Κατερίνα Γερονικολού, ανάμεσα σε υποχρώσεις για θέατρο και τηλεόραση, κάνει ένα διάλειμμα και μας μιλά για το τέλος της σειράς «Το τατουάζ» και την άποψή της για την τηλεόραση.
Αρχικά, πώς αντέδρασες όταν σου ανακοινώθηκε ότι το «Τατουάζ» ολοκληρώνεται φέτος;
Ήταν αιφνιδιαστικό. Προφανώς, όταν κάτι πάει τόσο καλά και βρίσκεται ήδη στο peak του, είναι κρίμα να τελειώνει, και είχε δημιουργηθεί έστω και άτυπα σε όλους μας η εντύπωση ότι θα συνεχιστεί. Από την άλλη, όμως, το γεγονός πως η σειρά κλείνει τον κύκλο της τώρα, χωρίς να κουράσει, όταν μάλιστα βρίσκεται στην κορυφή, φανερώνει και τον επαγγελματισμό της παραγωγής. Είναι ευχάριστο, εν τέλει, που η σειρά θα τελειώσει με αυτό τον τρόπο.
Εσείς γνωρίζετε πώς θα ολοκληρωθεί η σειρά;
Όχι φυσικά. Κανένας δεν το γνωρίζει αυτό, πέρα από τους δημιουργούς. Μάς περιμένουν εξάλλου άλλα 140 περίπου επεισόδια, μπορεί να έχει ανακοινωθεί ότι ολοκληρώνεται, ωστόσο έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας.
Ποια θεωρείς ότι είναι τα συστατικά που κάνουν τη σειρά τόσο επιτυχημένη;
Λοιπόν, έχει ένα πολύ δεμένο σενάριο, σασπένς, αγωνία, όλα αυτά τα συστατικά που σε κρατούν και θες να παρακολουθείς. Πέρα, όμως, από αυτό η σειρά απασχολεί μια ομάδα ανθρώπων τόσο διαφορετικών και από διαφορετικό υπόβαθρο τον καθένα, που αυτόματα κάνει τη σύνθεση της παραγωγής, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, να είναι άκρως ενδιαφέρουσα.
Είσαι άνθρωπος που παρακολουθεί τηλεόραση; Υπάρχει στην καθημερινότητά σου;
Όσο προλαβαίνω, ναι. Αλλά τις περισσότερες φορές ο χρόνος είναι περιορισμένος, οπότε και τα επεισόδια του «Τατουάζ» που παρακολουθώ, τα παρακολουθώ μέσα από το web tv του σταθμού.
Θεωρείς ότι όντως έχει ανακάμψει σε σχέση με τα προηγούμενη χρόνια, τουλάχιστον ως προς το επίπεδο των παραγωγών;
Σαφώς! Πλέον παρατηρούμε ότι η μυθοπλασία νίκησε τα ριάλιτι. Εννοείται πως πρόκειται για προγράμματα υψηλού μπάτζετ και μεγάλης προσπάθειας, ωστόσο φάνηκε η πρόσκαιρη νίκη τους έναντι στη μυθοπλασία και αυτό είναι θετικό.
Υπάρχουν προγράμματα που σού λείπουν από την τηλεόραση; Που θα ήθελες να δεις;
Δεν αποκλείω κανένα πρόγραμμα, φτάνει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και την αισθητική μου. Όταν έχω χρόνο, παρακολουθώ τα πάντα, από ψυχαγωγικά προγράμματα, ταινίες, μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, προφανώς ειδήσεις – το κυριότερο. Πιστεύω ότι η τηλεόρασή μας καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων πλέον και είναι θετικό. Το μόνο που δεν με ελκύει να παρακολουθήσω είναι τον κιτρινισμό, το κουτσομπολιό, αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να αποφεύγω.
Δεν πιστεύεις ότι οι on-demand πλατφόρμες «απειλούν» τη συμβατική τηλεοπτική μυθοπλασία;
Ναι, το πιστεύω. Από την άλλη, βέβαια, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί απειλή, εάν το δούμε με τη σωστή προσέγγιση. Το γεγονός πως πλατφόρμες όπως Netflix ή Ηulu διεκδικούν μεγάλο μερίδιο του τηλεοπτικού κοινού ακόμη και στην Ελλάδα και την Κύπρο, αφενός στερεί από την τηλεόραση μεγάλη μερίδα κοινού, από την άλλη, όμως, βοηθά και τις δικές μας παραγωγές να γίνονται ολοένα και καλύτερες. Είναι κρίμα να βλέπουμε πως χώρες όπως η Ισπανία - δεν θα μιλήσω για Χόλιγουντ προφανώς, τα μεγέθη εκεί δεν είναι συγκρίσιμα – έχουν αναπτύξει έγκαιρα μηχανισμούς και έχουν στήσει μια ολόκληρη βιομηχανία σχετικά με τις τηλεοπτικές παραγωγές, σε τέτοιο βαθμό ώστε να τραβήξουν την προσοχή παγκοσμίως και να θεωρούνται οι πλέον δημοφιλείς. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα και για μας. Μαθαίνω ότι το τελευταίο διάστημα, και στην Κύπρο, υπάρχουν κρατικά κονδύλια που απευθύνονται σε τέτοιας μορφής καλλιτεχνική δημιουργία, κι αυτό εάν ενισχυθεί μπορεί να μάς βοηθήσει να «κυνηγήσουμε» κι εμείς υψηλότερες κορυφές σε σχέση με τις παραγωγές μας.
Παίζει, φυσικά, ρόλο και το γεγονός ότι το κοινό παρακολουθώντας τις ξένες σειρές είναι πιο υποψιασμένο.
Φυσικά! Αυτό πάντα μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για να προχωράμε μπροστά! Πάντα πίστευα, εξάλλου, πως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Συμμερίζεσαι την άποψη ότι η τηλεόραση μπορεί να «κάψει» έναν ηθοποιό που επιθυμεί να καθιερωθεί θεατρικά;
Διαφωνώ κάθετα! Είναι δύο διαφορετικά πράγματα, που δεν μπορείς εύκολα να πεις ότι σχετίζονται. Το θέατρο είναι ένας χώρος τέχνης και έκφρασης, η τηλεόραση εργάζεται με εντελώς διαφορετικούς όρους και διαφορετικούς στόχους. Οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί, τα μέσα έκφρασης επίσης διαφορετικά, δεν έχουν στενή συνάφεια. Θα έλεγα, όμως, ότι δεν μπορεί να «κάψει» έναν ηθοποιό η τηλεόραση, αντίθετα, μπορεί να τον βοηθήσει, να λειτουργήσει υποστηρικτικά στη δουλειά του.
Έχεις συνηθίσει το πήγαινε-έλα στην Κύπρο;
Κοίτα, μέχρι και πέρσι το καλοκαίρι είχα συνδέσει την Κύπρο με πάρα πολλή δουλειά, δηλαδή δεν την είχα δει, δεν την είχα γνωρίσει, γιατί ερχόμουνα μόνο για τα γυρίσματα κι έφευγα από εκεί. Το καλοκαίρι που μάς πέρασε, όμως, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Πάφο, την Αγία Νάπα και τη Λεμεσό και παραθέρισα κανονικά, έμεινα σε ξενοδοχείο, έκανα μπάνια, πήγα σε αρχαιολογικούς χώρους… Πέρασα πολύ όμορφα και χαλάρωσα. Οπότε μπορώ να σού πω πλέον ότι, ναι, δεν είναι μόνο δουλειά, έχω διασκεδάσει πολύ κιόλας στην Κύπρο.
ΠΗΓΗ: ΤΗΛΕΩΡΕΣ
