ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Άντρη Θεοδότου: Είμαι χορτασμένο παιδί θεατρικά

Η Άντρη Θεοδότου, σε ένα δειάλειμμα από τις διακοπές της, μας μιλά για την απόφασή της να συνεχίσει στην σειρά και τη σχέση που διατηρεί με την Κύπρο.

Τηλεοπτικά μας συστήθηκε ως η... εκρηκτική Σύλβια στο "Έλα στην θέση μου" στον Alpha. Μιλώντας μαζί της, ωστόσο, εισπράττει κανείς την ηρεμία και την ευγένεια που εκπέμπει ένας προσγειωμένος καλλιτέχνης με στερεά και συγκροτημένη αντίληψη στα πράγματα. Η Άντρη Θεοδότου, σε ένα δειάλειμμα από τις διακοπές της, μας μιλά για την απόφασή της να συνεχίσει στην σειρά και τη σχέση που διατηρεί με την Κύπρο.

Άντρη, μιλάμε στο τέλος μιας αρκετά περίεργης χρονιάς. Tι γεύση σου αφήνει η σεζόν που φεύγει;
Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά, μάλλον γλυκόπικρη γεύση θα έλεγα. Το 2020 μπήκε δυναμικά, ήταν κι ωραίος αριθμός (γέλια). Μετά ήρθε, βέβαια, ο κορωνοϊός, μάς έκλεισε σπίτι, πολλοί από εμάς μείναμε άνεργοι, οι περισσότεροι τουλάχιστον και τα πράγματα παραμένουν δύσκολα κι ως προς την επόμενη μέρα. Ακόμη κάποιοι περιμένουν να ανοίξουν τα πράγματα, ιδιαίτερα στον κλάδο μας. Για παράδειγμα, εγώ για το καλοκαίρι θα βρισκόμουν στο φεστιβάλ, τώρα τα πράγματα ανατράπηκαν. Έρχεται, από την άλλη, η τηλεόραση, βέβαια και αντισταθμίζει τα πράγματα. Δεν έχω παράπονο από αυτή την πλευρά.

Πώς βίωσες αυτό το δίμηνο της καραντίνας;
Ήταν ένας λόγος που άρχισα να σκέφτομαι και πράγματα που δεν σκεφτόμουν προηγουμένως. Η πρώτη σκέψη ήταν πως όλοι είμαστε τελικά στην ίδια μοίρα. Δεν ήθελα να γκρινιάζω, δεν είναι κάτι που μου αρέσει γενικά. Κάθισα σπίτι μου, τήρησα τα μέτρα, είδα την οικογένειά μου: βρεθήκαμε πολύ, μιλήσαμε, παίξαμε με το παιδί, είδε ο ένας τον άλλο, συζητήσαμε. Ήταν μια ήρεμη περίοδος από τη μια, από την άλλη η σκέψη μας βρισκόταν σε μια εγρήγορση. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Τη μία είσαι, την άλλη δεν είσαι και σε βρίσκουν ξαφνικά συμφορές. Αυτό μας έβαλε οικογενειακώς σε σκέψη και, φυσικά, ήταν κάτι που προβλημάτισε όλους τους ανθρώπους.

Ήταν και μια περίοδος που αποκάλυψε κάπως και την πραγματική θέση του καλλιτεχνικού κόσμου στα μάτια του κόσμου και της πολιτείας;
Δεν θέλω να το βάλω σε καλούπι αυτό, γιατί δεν ήταν μόνο ο δικός μας κλάδος που πλήγηκε. Απλώς ξεσηκωθήκαμε εντονότερα εμείς και ξέρω ότι έγινε το ίδιο και στην Κύπρο. Λόγω παλαιότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζαμε στον κλάδο, το support artworkers ήταν μια ευκαιρία να δείξουμε ότι εάν δεν μπούμε δυναμικά και να διεκδικήσουμε κάποια πράγματα, δεν θα επιλυθούν τα προβλήματά μας, ούτε τα διαχρονικά ούτε όσα προέκυψαν από την πανδημία. Πιστεύω και το επαναλαμβάνω ότι όλοι είμαστε στην ίδια μοίρα. Ο κλάδος μας ξεσηκώθηκε έντονα κι έγινε ένας… σεισμός γύρω από αυτό, γιατί οι καλλιτέχνες περιμένουμε πολύ το καλοκαίρι για να δουλέψουμε. Είναι πράγματα τα οποία επεξεργαζόμαστε όλη τη χρονιά για να συμβούν τώρα. Βλέποντας το καλοκαίρι να πλησιάζει χωρίς να υπάρχει κάποιο πλάνο τρομοκρατηθήκαμε, ιδιαίτερα οι οικογένειες και τα ζευγάρια που αποτελούνται αποκλειστικά από καλλιτέχνες, είτε αυτό έχει να κάνει με το θέαμα, τη μουσική, τα εικαστικά και είτε με το ευρύτερο τεχνικό κομμάτι του επαγγέλματός μας.

Περίμενες, ξεκινώντας, ότι το «Έλα στη θέση μου» θα συνεχιζόταν για τόσα χρόνια;
Όχι δεν το περίμενα καθόλου, ομολογώ και δεν ξέρω εάν το περίμεναν και οι συνάδελφοί μου. Αρχίσαμε με προοπτικές μιας σειράς καθημερινής, με το βάρος της υφολογίας να κλίνει προς την κωμωδία και το δράμα, αλλά δεν νομίζω ότι περιμέναμε ότι θα γινόταν όλος αυτός ο χαμός. Την πρώτη χρονιά είπαμε εντάξει, είναι κάτι καινούργιο, τη δεύτερη χρονιά τα πράγματα απέκτησαν μεγαλύτερη φόρα, την τρίτη ακόμη πιο πολύ και έπειτα σταθεροποιήθηκε όλο αυτό. Η έκπληξη όλων νομίζω ήταν η φετινή σεζόν, όταν μάς ανακοινώθηκε από πολύ νωρίς ότι η πρόθεση του σταθμού και των παραγωγών ήταν να συζητηθούν τα πράγματα από νωρίς για μια ακόμη σεζόν κι αυτό σε κάποιους από εμάς έγινε πριν από τα Χριστούγεννα. Ευτυχώς τα πράγματα πήγαν καλά, ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες.

Εσύ συνεχίζεις κανονικά να υποθέσω.
Να σου πω την αλήθεια, δεν το είχα αποκαλύψει: θα έφευγα από τη σειρά. Όχι διότι ήμουνα δυσαρεστημένη με κάτι συγκεκριμένο, αλλά επειδή ήθελα πάρα πολύ να κάνω θέατρο, μου είχε λείψει, το είχα αφήσει δύο χρόνια κι ήθελα να αφοσιωθώ και συγγραφικά και στο υποκριτικό κομμάτι. Να, όμως, που όταν κάνουμε σχέδια δεν λογαριάζουμε τη δύναμη των πραγμάτων! Είπα, λοιπόν, ότι από τη στιγμή που είναι κάτι που πραγματικά με ευχαριστεί και είναι ένα τόσο δυνατό χαρτί, δεν θα το αφήσω τόσο εύκολα και θα το κάνω. Παρέμεινα, λοιπόν, στην τηλεόραση και είπα ότι εάν έρθει και το θέατρο θα τα κάνω και τα δύο.

Δεδομένης της παρουσίας σου περισσότερο στο θέατρο, εάν σου ζητούσα, από την εμπειρία σου τηλεοπτικά, να μου πεις ένα θετικό κι ένα αρνητικό στοιχείο που θα κρατούσες από την τηλεόραση, ποια θα ήταν αυτά;
Στα θετικά της τηλεόρασης θα κατέτασσα το γεγονός ότι εισβάλλεις δυναμικά στα σπίτια των τηλεθεατών. Το έζησα αυτό έντονα, γιατί ακριβώς είμαι παιδί του θεάτρου, και δεν είναι κάτι που είχα βιώσει προηγουμένως, παρόλο που από το θέατρο είμαι χορτασμένο παιδί κι έχω απολαύσει συνεργασίες και ρόλους με πολύ σπουδαίους σκηνοθέτες. Το ίδιο «δώρο» της τηλεόρασης θα το κατέτασσα, βέβαια, και στα αρνητικά. Αυτή η αναγνωρισιμότητα πρέπει να τιθασευτεί, έρχονται και τα πολλά αλλά και τα λίγα. Πρέπει να βρεις μια χρυσή τομή που θα σε βοηθήσει να κρατήσεις τις ισορροπίες, γιατί μπορεί να βρεθείς μπροστά σε δύσκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις, όπως είναι η… εισβολή στην προσωπική σου ζωή.

Η ιδιότητά σου ως συγγραφέα σε βοήθησε, υποθέτω, και στο κομμάτι της υποκριτικής. Σου άνοιξε ένα ακόμη παράθυρο στον τρόπο που προσεγγίζεις έναν ρόλο;
Μετά το σκέφτηκα αυτό. Από μικρή έγραφα, ήταν κάτι που κουβαλούσα μέσα μου, από το σχολείο εάν θες, που ήμουν πολύ καλή στην έκθεση. Αυτός που με ώθησε να το εξελίξω ήταν ο σύζυγός μου, Δημήτρης Δεγαΐτης, ο οποίος όταν του δόθηκε η παιδική σκηνή, μού είπε «θέλω εσύ να κάνεις τη διασκευή». Δεν το είχα σκεφτεί ότι ένας συγγραφέας, όμως, ένας διασκευαστής αν θέλεις, μπορεί να έχει μια τόσο έντονη αλληλεπίδραση και με το υποκριτικό κομμάτι. Παρόλ’ αυτά, εξελίσσοντας το κομμάτι της συγγραφής, εξέλισσα μέσα μου και τη μελέτη ενός ρόλου, από την αντίστροφη πλέον πλευρά, τον τρόπο με τον οποίο ένας συγγραφέας μπορεί να μελετά ένα ρόλο. Αυτό μου άρεσε πολύ, με ηρεμούσε κατά κάποιο τρόπο.

Στο παρελθόν είχες εκφράσει την επιθυμία σου να επιστρέψεις κάποια στιγμή μόνιμα στην Κύπρο. Είναι κάτι που ως πλάνο υπάρχει ακόμη στο μυαλό σου;
Πάντα ο τόπος που γεννηθήκαμε είναι αυτός που είναι πιο βαθιά μες την καρδιά μας, παρόλο που στην Ελλάδα έχω ζήσει περισσότερα χρόνια από όσα στην Κύπρο. Θα ήθελα κάποια στιγμή να γυρίσω στην Κύπρο, να δουλέψω κιόλας. Επειδή δεν είμαι μόνη σε αυτή τη ζωή, βέβαια (γέλια) τα πράγματα μπερδεύονται αλλιώς. Εννοείται ότι μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας ως οικογένεια και δεν σου κρύβω ότι η κόρη μου μού εξέφρασε την επιθυμία να σπουδάσει στην Κύπρο, οπότε πάντα η σκέψη αυτή παραμένει στο μυαλό μου.

Μιλώντας νωρίτερα μέσα στη σεζόν με τον Μιχάλη Μαρίνο μάς έλεγε ότι οι Κύπριοι μετανάστες αναλαμβάνουν ένα ρόλο… πρεσβευτή του νησιού, ενώ μας μετέφερε και πόσο απολαμβάνει τα γυρίσματα μαζί σου, ακριβώς επειδή έχει την ευκαιρία να θυμηθεί στοιχεία από την Κύπρο.
Βέβαια, εννοείται. Συμφωνώ απόλυτα με τον Μαρίνο. Φέρουμε το βάρος του πρεσβευτή σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε. Ο Μιχάλης πρόλαβε την εισβολή, θυμάται μάλλον κάποια πράγματα, εγώ γεννήθηκα μετά, αλλά το γεγονός ότι είμαστε και οι δύο μετανάστες μάς φέρνει πιο κοντά. Μοιραζόμαστε εμπειρίες κι εννοείται τη διάλεκτο. Στο σπίτι, για παράδειγμα, προσπαθώ να μιλήσω Κυπριακά, η κόρη μου τουλάχιστον καταλαβαίνει. Με τον Μιχάλη υπάρχει αυτό το όμορφο μοίρασμα. Τη μετάφραση των διαλόγων στην κυπριακή διάλεκτο την κάναμε μόνοι μας στο γύρισμα, διαβάζοντας το σενάριο και καμιά φορά ο Μιχάλης επέλεγε λέξεις που είχα ξεχάσει ή στη Λευκωσία τις λέμε αλλιώς κι έτσι λυνόμασταν στα γέλια.

Να ρωτήσω για σχέδια στο άμεσο μέλλον ή είναι πολύ νωρίς;
Απλώς περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και τι αποφάσεις θα ληφθούν. Τα πράγματα είναι κάπως μουδιασμένα ακόμη, όμως θέλω να ευχηθώ σε όλους τους συναδέλφους μου μια γεμάτη χρονιά από όλες τις πλευρές. Το ίδιο εύχομαι σε όλους, να μειωθεί η ανεργία και να έχουμε όλοι υγεία. Πάνω από όλα προσοχή, βέβαια, με τις ευάλωτες ομάδες.

ΠΗΓΗ: ΤΗΛΕΩΡΕΣ

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

INTERVIEWS: Τελευταία Ενημέρωση

Έλενα Λυσάνδρου: All eyes on her

Έλενα Λυσάνδρου: All eyes on her

Αυθεντική και γεμάτη αυτοπεποίθηση, η Έλενα Λυσάνδρου μάς μυεί στον δικό της κόσμο – ψηφιακό ...
Δέσποινα Άσπρου
 |  INTERVIEWS
X