ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Πόπη Αβραάμ «Δεν με ενδιαφέρει η υστεροφημία μου»

Μια κυρία της υποκριτικής τέχνης, με σταθερή και πετυχημένη πορεία στο σανίδι, στη μικρή οθόνη και στον κινηματογράφο. Η όλη πορεία της, ως γνωστόν, είναι μπολιασμένη από στοιχεία όπως το ήθος, οι αξίες, το ταλέντο και η απλότητα. Τη συναντήσαμε και καταλάβαμε από την πρώτη στιγμή όλα τα προαναφερθέντα, καταλαβαίνοντας πως στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η Πόπη Αβραάμ, χωρίς να κρύβεται πίσω από τα λόγια της, μας παίρνει μαζί της σε ένα ταξίδι στο παρελθόν και μας διηγείται ενδιαφέρουσες ιστορίες…

Για τις ανάγκες του έργου «Πνεύμα» ξυρίσατε το κεφάλι σας. Ήταν εύκολο να πείτε το «ναι»;
Όταν μου πρότεινε το έργο ο Αιμίλιος Χαραλαμπίδης, μεταφραστής και σκηνοθέτης του έργου, πριν από 15 χρόνια, τρελάθηκα. Μου έδωσε το σενάριο και το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Αγάπησα την πυκνότητα των νοημάτων και των θεμάτων που έθιγε και είπα «ανυπομονώ να το κάνουμε». Έτσι γίνεται πραγματικότητα. Ο Αιμίλιος μού είπε ότι θα έπρεπε να ξυρίσω το κεφάλι μου για τις ανάγκες της παράστασης και η άμεση απάντηση ήταν «εννοείται».

Είναι δύσκολο να υποδύεστε έναν χαρακτήρα με καρκίνο;
Πάρα πολλοί ταυτίζονται με δικά τους προβλήματα καρκίνου, αλλά στη συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι αυτό το θέμα μας, θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη ασθένεια. Το έργο θίγει ερωτήματα για τη ζωή, για τον θάνατο. Σε προβληματίζει και σου υπενθυμίζει να ζήσεις τη στιγμή, το τώρα, επειδή η ζωή φεύγει γρήγορα. Στο τέλος λέει αυτό το σπαραχτικό «έφτασε τόσο γρήγορα, αφού κράτησε τόσο πολύ, ούτε καν χρόνος για ένα κατάλληλο τελικό συμπέρασμα δεν μένει χρόνος ποτέ».

Νιώθω ότι βρίσκεστε στην καλύτερη θεατρική σας στιγμή.
Είναι σαφώς ο πιο δύσκολος ρόλος της καριέρας μου. Είναι ο πιο σύνθετος, πιο δύσκολος να τον χειριστώ, αλλά ταυτόχρονα ένας από τους πιο γοητευτικούς.

Στην τηλεόραση, πάντως, σας αγαπήσαμε σε πιο κωμικούς ρόλους. Ήταν επιλογή;
Έχω παίξει και σε σαπουνόπερες - δεν θα πω δραματικές σειρές, γιατί είναι απλά σαπουνόπερες. Ξέρεις, αυτά τα δήθεν που βάζεις τον ένα να σκοτώσει τον άλλο, ο ένας αλλάζει ζευγάρι με τον άλλο είναι σαπουνόπερες, ας μη γελιόμαστε. Προτιμώ τις κωμωδίες παρά αυτά τα ψεύτικα πράγματα που θέλουν να εντυπωσιάσουν τον κόσμο. Τουλάχιστον εκεί περνάω καλά, διασκεδάζω. Σημασία έχει ό,τι κι αν κάνει ένας ηθοποιός, να μην τον εκθέτει το σενάριο και η παραγωγή, να μην λέει από μέσα του «Θεέ μου, γιατί το κάνω αυτό;».

Για τα χρήματα υποθέτω…
Ναι. Κάποτε θυμάμαι έρχονταν θεατές, όταν έπαιζα μόνιμα στο θέατρο, και μου έλεγαν «κυρία Αβραάμ σας παρακαλώ μην ξαναπαίξετε τηλεόραση! Γιατί παίζετε σ’ αυτές τις σειρές;». Δεν γνώριζαν, όμως. Το θέατρο δεν μπορεί να μεγαλώσει τα παιδιά μου και γι’ αυτό τον λόγο ευγνωμονώ την τηλεόραση. Μου έδωσε την ευκαιρία να προσφέρω στα παιδιά μου ό,τι ήθελαν σε μόρφωση. Χωρίς την τηλεόραση δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα.

Αλήθεια, νιώθετε ένα είδος ντροπής που παίξατε σ’ αυτές τις σαπουνόπερες;
Ναι, ντρεπόμουνα που το έκανα, ένιωθα ότι εξευτελιζόμουν δημόσια.

Είναι τόσο χαμηλοί οι μισθοί στο θέατρο;
Οι μισθοί του θεάτρου, ιδίως τώρα, είναι εξευτελιστικοί. Δεν αδικώ τα θέατρα, θέλουν κι αυτά να τα βγάζουν πέρα με τα ελάχιστα λεφτά που παίρνουν, αλλά, από την άλλη, ο ηθοποιός πώς θα ζήσει; Επικρατεί μία εκμετάλλευση των ανθρώπων που δουλεύουν στο θέατρο κι αυτό γίνεται εις βάρος τόσο του θεατρικού κόσμου όσο και του κοινού. Γι’ αυτό το λόγο όλοι οι ηθοποιοί αναγκαζόμαστε να παίζουμε σε σαπουνόπερες.

Δύσκολη συνθήκη η δουλειά του ηθοποιού απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι.
Είμαστε το πιο ανυπεράσπιστο επάγγελμα, δεν έχουμε μία μόνιμη δουλειά, αλλά ένα μόνιμο άγχος για το τι θα έρθει στη συνέχεια. Καμιά φορά λένε «γιατί δεν διαμαρτύρεστε; Γιατί δεν κάνετε μία απεργία;». Πώς θα πείσεις, όμως, όλους αυτούς τους ηθοποιούς που έχουν οικογένεια να κάνουν απεργία; Τουναντίον, η όποια ευκαιρία μας δοθεί θα την αρπάξουμε, γιατί πρέπει να ζήσουμε. Το δραματικό της υπόθεσης είναι ότι κάποιοι εγκαταλείπουν τον χώρο και, μάλιστα, κάποιοι με πολύ ταλέντο. Δεν αντέχεται αυτή η ανασφάλεια.

Υπήρξαν εποχές που μείνατε χωρίς χρήματα;
Δεν υπάρχει, πίστεψέ με, ένας ηθοποιός που να μην έχει μείνει άνεργος κατά περιόδους. Όταν σε κάποια φάση είχα μείνει χωρίς δουλειά, και στην τηλεόραση και στο θέατρο, δούλεψα ως πωλήτρια σε κατάστημα. Έπρεπε να φέρω χρήματα στο σπίτι για να μεγαλώσω τα παιδιά μου.

Ποια στιγμή σας στην τηλεόραση ξεχωρίζετε;
Ξεχωρίζω σίγουρα τις σειρές που έχω κάνει με τον ιδιοφυή σκηνοθέτη, Νείλο Ιακώβου, «Σκιές στην Αυγή» και «Λίμνη». Κάθε φορά που έφευγα από το γύρισμα ένιωθα τόσο γεμάτη όσο ένιωθα σε θεατρικές παραγωγές. Ο Νείλος σε έβαζε να σκεφτείς πέρα από τα αναμενόμενα.

Για δεύτερη σεζόν σάς βλέπουμε σε αυτό τον τόσο απολαυστικό ρόλο στη «Φαμίλια». Πώς είναι η εμπειρία;
Η σειρά έχει ένα πολύ έξυπνο χιούμορ, μη προβλέψιμο, γι’ αυτό κάνει την επιτυχία που κάνει. Περνάω εξαιρετικά γιατί, πρώτα απ’ όλα, μ’ αρέσει πολύ αυτή η τρελοκαμπέρο η πεθερά. Ενώ αγαπάει παθολογικά τον γιο της, Πέτρο, ταυτόχρονα είναι εγωίστρια και καλοπερασάκιας. Τον εαυτούλη της κοιτάει. Η Σκεύη, έτσι για να ξέρεις, θα πέθαινε στα πρώτα 15 επεισόδια.

Αλήθεια;
Όταν υπέγραψα συμβόλαιο, υπέγραψα μόνο για τα πρώτα 15 επεισόδια γιατί θα πέθαινε ο ρόλος μου. Η συγγραφική ομάδα, όμως, είδε ότι άρεσε ο χαρακτήρας και πρότειναν στους Ισραηλίτες, μιας και πρόκειται για ισραηλίτικο φορμάτ, να μείνει μόνιμα στη σειρά. Έτσι, αντί ο ρόλος μου, πέθανε ένα ανύπαρκτο πρόσωπο που ήταν ο πρώην άντρας της Σκεύης.

Πάντως, φαίνεται να περνάτε καλά στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει και στους τηλεθεατές…
Αυτό θέλω πια στη ζωή μου! Όταν με ρωτούν ποιους ρόλους ονειρεύομαι να κάνω και τα σχετικά, τους απαντάω «δεν ονειρεύομαι τίποτα, θέλω ωραίες ομάδες, να περνάω καλά». Ξυπνάω το πρωί και ανυπομονώ να πάω στα γυρίσματα!

Υπήρξαν περίοδοι που γινόταν το αντίθετο;
Εννοείται! Υπήρχαν περίοδοι που πήγαινα στο γύρισμα και πιανόταν η ψυχή μου. Είχα δώσει και παραίτηση σε μία απ’ αυτές γιατί ακριβώς, δεν περνούσα καλά.

Ανταγωνιστικός ο χώρος έτσι;
Ξέρεις, τώρα πια θεωρώ πως όχι. Τότε υπήρχαν αντιζηλίες γιατί δουλεύαμε άνθρωποι από διαφορετικούς χώρους και σχολές. Υπήρχε υπεροψία, ανταγωνισμός και πολλές ταμπέλες, δηλαδή «αυτός είναι εμπορικός», «αυτός είναι ποιοτικός», «εμείς είμαστε καλύτεροι» και τα σχετικά. Αυτό δυσκόλευε τις σχέσεις μεταξύ των ηθοποιών και τη ροή στη δουλειά. Τώρα, ευτυχώς, τουλάχιστον στις ομάδες που εγώ δουλεύω, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, με ένα πολύ καλό κλίμα. Αυτό συμβαίνει και στη «Φαμίλια» και στα «Καμώματα Τζι Αρώματα», αλλά και στο «Πνεύμα».

Μεγάλη αγάπη για σας είναι, όμως, και ο κινηματογράφος.
Μεγάλη αγάπη, ναι. Οι τελευταίες μου ταινίες είναι η μικρού μήκους ταινία του Ανδρέα Πατσαλίδη, «30», αλλά και η «Παύση» της Τώνιας Μισιαλή. Χαίρομαι, γιατί και οι δύο έχουν διακριθεί. Αυτό, ωστόσο, που θέλω να πω για τους δύο προαναφερθέντες σκηνοθέτες, όπως ο Αιμίλιος Χαραλαμπίδης και η αγαπημένη μου, Μαρία Ιακώβου, είναι ότι είναι άνθρωποι, πέρα από τη μεγάλη γνώση της δουλειάς τους, ήρεμοι και με χιούμορ. Γι’ αυτό και προτιμώ πλέον να δουλεύω με νέους σκηνοθέτες.

Αν σας έβαζα το δίλημμα να διαλέξετε τηλεόραση, θέατρο ή κινηματογράφο τι θα απαντούσατε;
Το θέατρο είναι σαφώς η πρώτη μου αγάπη, γιατί έχει αυτή την όμορφη αμεσότητα, την απευθείας επαφή με το κοινό και την πολυτέλεια να κάνεις διείσδυση στον ρόλο τουλάχιστον δύο μήνες πριν. Έπειτα ο κινηματογράφος, γιατί έχει μία απίστευτη δουλειά από πίσω και στο τέλος βγαίνει μία εκπληκτική δουλειά. Την τηλεόραση την αφήνω σε τελευταία μοίρα.

Είστε από τις γυναίκες του χώρου που δεν φοβήθηκαν να δείξουν περισσότερα απ’ όσα θα έδειχναν κάποιοι άλλοι συνάδελφοί σας. Μετανιώσατε ποτέ για κάποια απ’ αυτά;
Τέλειωσα μία σχολή που μου έμαθε ότι όλα τα εκφραστικά μου μέσα τίθενται κάτω από τις ανάγκες του έργου και τα εκφραστικά μου μέσα είναι το σώμα μου, τα συναισθήματά μου, το μυαλό μου, η φωνή μου, η ψυχή μου. Αλίμονο, δεν ντρέπομαι να κάνω γυμνισμό σε μια παραλία, αλλά ντρέπομαι να εμφανιστώ γυμνή σε μία σκηνή;

Σας βρίσκω σε μία πολύ καλή επαγγελματική φάση. Συμβαίνει το ίδιο και στην προσωπική σας ζωή;
Πάντα προσπαθώ να είμαι σε μία καλή φάση, όσο δύσκολα και να περνώ, γιατί είμαι εκ φύσεως θετικός άνθρωπος κι έχω μάθει να βλέπω την καλή όψη των πραγμάτων.

Στερηθήκατε στιγμές της προσωπικής σας ζωής λόγω της δουλειάς;
Έχω στερηθεί πολλά πράγματα, έχω χάσει στιγμές που δεν γυρνάνε πίσω. Για παράδειγμα στις 8 Νοεμβρίου ο γιος μου παίρνει το πτυχίο του στη Σόφια κι εγώ έχω παράσταση. Στεναχωριέμαι πάρα πολύ γι’ αυτό. Εδώ στον γάμο μου είχα παράσταση, τι να λέμε. Έκανα παιδική παράσταση το πρωί και μετά πήγα να παντρευτώ με την ψυχή στο στόμα.

Τα παιδιά σας ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους από σας…
Ναι, αλλά παρεμφερείς δρόμους. Τα δίδυμα κορίτσια μου τελείωσαν ζωγραφική και ο γιος μου σπουδάζει μουσική.

Νιώθετε άγχος για το μέλλον τους;
Δεν έχω κανένα άγχος για το μέλλον τους. Όταν διάλεξαν αυτό που θέλουν να κάνουν, τους είπα το εξής «να κάνετε αυτό που θέλετε να κάνετε πραγματικά και να ορίζετε τη ζωή σας όπως εσείς θέλετε». Εγώ απλώς οφείλω, ως καλός, συνεπής γονιός, να είμαι αρωγός στις επιλογές τους και να τους στηρίζω.

Δεν τους προτείνατε να ακολουθήσουν επαγγέλματα που παραδοσιακά πληρώνονται καλά;
Τα παραδοσιακά αυτά επαγγέλματα είναι πλέον κορεσμένα. Με ποια σιγουριά εγώ θα πω «γίνε λογιστής, γιατί θα βρεις δουλειά»; Ας κάνουν αυτό που θέλει η ψυχούλα τους.

Πώς θα θέλατε να μείνετε στην αντίληψη του κόσμου;
Δεν με ενδιαφέρει η υστεροφημία μου. Δεν με ενδιαφέρει αν θα με θυμάται καν ο κόσμος. Με ενδιαφέρει να κάνω τις επιλογές που θέλω εγώ να κάνω και να είμαι ευτυχισμένη με αυτές.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

INTERVIEWS: Τελευταία Ενημέρωση

Έλενα Λυσάνδρου: All eyes on her

Έλενα Λυσάνδρου: All eyes on her

Αυθεντική και γεμάτη αυτοπεποίθηση, η Έλενα Λυσάνδρου μάς μυεί στον δικό της κόσμο – ψηφιακό ...
Δέσποινα Άσπρου
 |  INTERVIEWS
X