Πάρις Δημητριάδης
Πώς ένα έφηβο κορίτσι, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη σημερινή, φιλελεύθερη Αμερική και προέρχεται από οικογένεια συντηρητικών πακιστανικών καταβολών, όπου απαγορεύονται οι.. προγαμιαίες σχέσεις θα καταφέρει να διαχειριστεί αναπόφευκτες προσωπικές αντιφάσεις όταν πλησιάσει στην ενηλικίωση;
Πόσο εύκολο είναι να έχεις από τη μία γονείς που σου απαγορεύουν ακόμη και να… μιλάς με αγόρια της ηλικίας σου, επειδή «δεν το επιτρέπει η θρησκεία και η κουλτούρα μας» και από την άλλη να ανήκεις στη νέα, χειραφετημένη γενιά κοριτσιών, σε μία από τις πλέον προοδευτικές κιόλας κοινωνίες της υφηλίου;
Ακολουθώντας την καθημερινότητα της 17χρονης Hala, που υποδύεται η Αυστραλιανή ηθοποιός Geraldine Viswathan, η ταινία έχει σίγουρα αυτοβιογραφικά στοιχεία, καθότι η δημιουργός της, Minhal Baig, η οποία υπογράφει τόσο το σενάριο όσο και τη σκηνοθεσία, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σικάγο, με τους γονείς της να προέρχονται και οι δύο από το Πακιστάν. Νέα, γυναίκα, Αμερικανίδα και μουσουλμανικών καταβολών λοιπόν. Ακριβώς δηλαδή όπως και η Χάλα, η πρωταγωνίστρια στην ταινία της.
Χωρίς φλύαρη δραματικότητα και με έμφαση στις καθημερινές στιγμές της έφηβης πρωταγωνίστριας, η ταινία ξεχωρίζει για την πραότητα καθώς και τη νηφαλιότητα με την οποία προσεγγίζει τις αντικρουόμενες παραστάσεις στη ζωή της Χάλα.
Μελετηρή στο σχολείο και άριστη μαθήτρια, η Χάλα είναι η αδυναμία του πατέρα της, ο οποίος απολαμβάνει να ζητά τη βοήθειά της όταν λύνει σταυρόλεξα, παινευόμενος συνεχώς ότι την εξυπνάδα και την ευστροφία της από εκείνον την πήρε. Η Χάλα είναι επίσης πολύ καλή στο skateboard, είναι χαρισματική στο γράψιμο και όπως κάθε κορίτσι στην ηλικία της, ούσα σχεδόν ενήλικη, είναι πανέτοιμη να εξερευνήσει τις νεανικές, σεξουαλικές της ορμές που κοχλάζουν. Οι κολλητές φίλες της στο σχολείο, όλες μη μουσουλμάνες Αμερικανίδες, απολαμβάνουν ήδη μια πολύ πιο ελεύθερη εφηβεία και η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Η εντυπωσιακά όμορφη μητέρα της, από την άλλη, συντηρεί το πατριαρχικό συγκείμενο της πακιστανικής κοινωνίας, που θέλει τη γυναίκα να μένει σπίτι, υπηρετώντας τον άντρα και τα παιδιά της, χωρίς δικαίωμα σε προσωπική ζωή και χωρίς δυνατότητα να μπορεί να εργαστεί και να μορφωθεί. Ούτε καν αγγλικά δεν έμαθε να μιλάει, παρά το γεγονός ότι συμπληρώνει δύο δεκαετίες από τότε που έφυγε από το Πακιστάν.
Η μαντήλα είναι υποχρεωτική για τη Χάλα, γεγονός που λειτουργεί επιδραστικά στην ταινία, σημειολογικά όσο και σεναριακά. Παρά το γεγονός ότι οι επαφές με οποιοδήποτε αγόρι στην τάξη απαγορεύονται αυστηρά από τους γονείς της, ένα αναπόφευκτο συναισθηματικό ειδύλλιο που θα αναπτύξει η Χάλα με συμμαθητή της, ο οποίος επίσης έχει ταλέντο στο γράψιμο, θα τη μπερδέψει και θα την οδηγήσει σε σοβαρή υπαρξιακή αναζήτηση. Πώς θα ισορροπήσει ανάμεσα στις απόλυτα φυσιολογικές, από τη μία, επιθυμίες της, με τις οικογενειακές, θρησκευτικές και πολιτισμικές της συμβάσεις, από την άλλη;
Αν και στην αρχή της ταινίας, η Χάλα παρουσιάζεται ως το αγαπημένο κορίτσι του μπαμπά, ο οποίος είναι μορφωμένος, σοφιστικέ και τρυφερός μαζί της, σε αντίθεση με την πιο σκληρή στάση της μητέρας της, μια ανατροπή στην πλοκή θα φωτίσει τον αυταρχισμό της πατριαρχίας εκεί από όπου πραγματικά πηγάζει.
Επιπλέοντας σε ένα λίμπο μεταξύ δύο διαμετρικά διαφορετικών πολιτισμών, η αληθοφανής ιστορία της Χάλα μπορεί να λειτουργήσει αντιπροσωπευτικά αλλά και εμπνευστικά για εκατομμύρια ανθρώπους στη μεταιχμιακή εποχή μας. Κυρίως για νέες γυναίκες, που βρίσκονται κοντά στο πολυπόθητο σημείο να αποδεσμευτούν από τα αυταρχικά, πατριαρχικά δεσμά, η ταινία της Minhal μπορεί να λειτουργήσει ως ένα σημαντικό και ανεπιτήδευτο σημείο αναφοράς. Πολυάριθμες υπήρξαν βεβαίως και οι κριτικές για την ταινία που κάνουν λόγο για ισλαμοφοβική, στερεοτυπική, γενικευτική και παραπλανητική απεικόνιση της μουσουλμανικής κοινότητας και ειδικότερα των μουσουλμάνων γυναικών, στις ΗΠΑ αλλά και εκτός.
Με έτος παραγωγής της το 2019, η ταινία έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ σε Ευρώπη και Αμερική και διατίθεται προς θέαση στην πλατφόρμα του Apple TV.
Δείτε το τρέιλερ:
