Ο τελευταίος των μεγάλων, ο «Νιόνιος» έφυγε από τη ζωή στα 81 του

Αιώνιος έφηβος, ευφυής αφηγητής, συνθέτης και στιχουργός που έπλασε δική του «σχολή», ο Διονύσης Σαββόπουλος ο αγαπημένος «Νιόνιος» έφυγε από τη ζωή στα 81 του, αφήνοντας πίσω ένα έργο που σημάδεψε τη νεότερη ελληνική κουλτούρα. Από τη Θεσσαλονίκη του ’44 ως τις ιστορικές του συναυλίες και τις μεγάλες σκηνές, ο Σαββόπουλος συνέδεσε το λαϊκό με το ροκ, το παραδοσιακό με το έντεχνο, και μετέτρεψε το τραγούδι σε πεδίο ιδεών, μνήμης και κοινωνικού σχολιασμού.

#Διονύσης_Σαββόπουλος (#Νιόνιος)
[2 Δεκεμβρίου 1944 - 21 Οκτωβρίου 2025]#Θεός #πίστη #Ορθοδοξία #ΔιονύσηςΣαββόπουλος #Νιόνιο(ς)#πατρίδα #Ελλάδα #εθνομηδενισμός

: "ΣΤΑ ΑΚΡΑ" με την Βίκυ Φλέσσα - Διονύσης #Σαββόπουλος (ΕΡΤ, 2013)
https://t.co/66K1i8Zs86

Ἡ σωκρατικὴ… pic.twitter.com/TblMbVKp8G

— Vicky Flessa (@vickyflessa) October 22, 2025

Από το «Φορτηγό» στον μύθο

Παράτησε τη Νομική το 1963 και κατέβηκε στην Αθήνα με μια κιθάρα και μια πρωτόγνωρη ματιά, να «συγχρονίσει» την ελληνική τραγουδοποιία με τα παγκόσμια ρεύματα. Οι πρώτοι του δίσκοι «Φορτηγό» και «Το Περιβόλι του Τρελού», άνοιξαν δρόμους. Ακολούθησαν ο μνημειώδης «Μπάλλος» (με τον 18λεπτο τίτλο-κομμάτι), το «Βρώμικο Ψωμί» με τη «Μαύρη Θάλασσα», το «Ζεϊμπέκικο», τη «Δημοσθένους λέξις» και τον «Άγγελο Εξάγγελο» (ελεύθερη διασκευή Dylan).

Το Τραγούδι της Ημέρας
Ο Διονύσης Σαββόπουλος από το «Φορτηγό» του και μετά δεν επαναπροσδιόρισε απλώς το ελληνικό τραγούδι αλλά άλλαξε εκ βάθρων την πορεία του· τον αποχαιρετάμε μ' ένα τραγούδι του από τη «Ρεζέρβα».
[της Δώρας Σελλά]https://t.co/tcpscupqnj

— EFSYN (@EFSYNTAKTON) October 22, 2025

Δεν τραγουδούσε απλώς, σκηνοθετούσε. Εφεύρισκε χώρους, έστηνε παραστάσεις-εμπειρίες. Το 1983 γιόρτασε τα 20 του χρόνια στο ΟΑΚΑ με δεκάδες χιλιάδες θεατές, το 2017, το Καλλιμάρμαρο πλημμύρισε ξανά. Τα «Τραπεζάκια Έξω» και το «Ας Κρατήσουν οι Χοροί» έγιναν soundrack ενός καλοκαιρινού, συλλογικού ρυθμού.

Δίχως να κρύβεται, μίλησε πολιτικά, συνελήφθη δύο φορές επί Χούντας και μετουσίωσε την εμπειρία σε τέχνη. «Η μουσική των λέξεων με επισκέφθηκε πριν από τις λέξεις», έλεγε για να εξηγήσει γιατί στίχος και μουσική γεννιούνται μαζί, «εν τω συνόλω».

Έγραψε για σινεμά και θέατρο (από την Επίδαυρο μέχρι τον «Πλούτο» του 2013, που σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε), παρήγαγε δίσκους νέων δημιουργών, έκανε ραδιοτηλεοπτικές σειρές («Ζήτω το ελληνικό τραγούδι»), εξέδωσε πέντε βιβλία, και το 2024 την προσωπική του επιτομή «Γιατί τα χρόνια τρέχουν», μια εξομολόγηση όπου ξεχωρίζει ο «ρόλος» του «Σάββο», του καλλιτέχνη-προσωπείου που τον συντρόφεψε νικηφόρα σε όλη τη διαδρομή.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος πέθανε σε ηλικία 81 ετών, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Υγεία.#σαββοπουλοςhttps://t.co/ZoEftkIW4s

— Znews_gr (@Znews_gr) October 22, 2025

Στο «Ξενοδοχείο» (1997) τίμησε τους μύθους που τον διαμόρφωσαν, Dylan, Dalla, Cave, Reed, Morrison, με μια all-star ελληνική μπάντα και φίλους-ερμηνευτές. Έργο-γέφυρα, που επιβεβαίωσε πως η τραγουδοποιία του δεν είχε σύνορα.

Τα τραγούδια του διδάσκονται στα σχολεία, ερμηνεύονται από νεότερους, μελετώνται στα πανεπιστήμια. Το 2025, το αποκατεστημένο ντοκιμαντέρ «Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος» (1975) υπενθύμισε στο κοινό τον πρωτοπόρο που «συστήθηκε» τηλεοπτικά όταν ακόμη διαμόρφωνε μύθο. Ο «Νιόνιος» υπήρξε σύζυγος της Άσπας Αραπίδου, πατέρας του Κορνήλιου και του Ρωμανού, παππούς, και ένας άνθρωπος που δεν φοβήθηκε την κριτική.

_{Photo By @NicosPapandreou On Twitter}

Γιατί θα μείνει

Γιατί ένωσε παράδοση και μοντερνισμό με τρόπο ελληνικό, δικό του. Γιατί χάρισε γλώσσα, εικόνες, ρυθμούς σε γενιές από τα «Τραπεζάκια έξω» μέχρι το «Ας κρατήσουν οι χοροί» και γιατί απέδειξε ότι το τραγούδι μπορεί να είναι ταυτόχρονα ποίημα, θέατρο και ζωή. Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν και θα είναι η φωνή που μας μαθαίνει να ακούμε «τη μουσική των λέξεων» πριν από τις λέξεις.