Από σήμερα ο περιορισμός στις μετακινήσεις μας δεν υπάρχει πια. Μετά από δύο ολόκληρους μήνες στο σπίτι είναι η στιγμή να βγούμε έξω να δούμε αγαπημένα πρόσωπα και να ξεσκάσουμε.
Σύμφωνα με άρθρο της Claudia Hammond - συγγραφέας του Time Warped: Understanding the Mysteries of Time Perception – στο BBC σε πολλούς φάνηκε ότι ο χρόνος και η περίοδος της καραντίνας τελείωσε πολύ γρήγορα.
Ενώ όπως αναφέρει στην αρχή προσπαθούσαμε ακόμα να καταλάβουμε και να προσαρμοστούμε περιμένοντας ότι θα βαρεθούμε στο σπίτι, ο χρόνος κύλισε χωρίς να το καταλάβουμε.
Όπως αναφέρει «Ένας λόγος είναι ότι δημιουργούμε τη δική μας υποκειμενική εμπειρία χρόνου στο μυαλό μας και δεν ταιριάζει πάντα με αυτά που διαβάζουμε στο ρολόι ή στο ημερολόγιο. Ένα μεσημεριανό γεύμα 20 λεπτών με έναν φίλο περνάει γρήγορα, ενώ η αναμονή 20 λεπτών για ένα καθυστερημένο τρένο μπορεί να είναι ατελείωτη, αλλά στην πραγματικότητα η διάρκεια είναι ίδια.»
Τονίζει ότι υπολογίζουμε ότι ο χρόνος περνά με δύο τρόπους: προοπτικά (πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος τώρα;) και αναδρομικά (πόσο γρήγορα πέρασε η προηγούμενη εβδομάδα ή η τελευταία δεκαετία;).
Αφού μείναμε απομονωμένοι και μακριά από τους δικούς μας και την δουλειά βρήκαμε τρόπους για να σκοτώσουμε την ώρα μας όπως το μαγείρεμα, η κηπουρική κ.α. Αν και αλλάξαμε συνήθεις οι μέρες μας άρχισαν να μοιάζουν πολύ και κάποιοι δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν ούτε το Σαββατοκύριακο
Η Hammond στο άρθρο της στο BBC λέει ότι «Αυτό το θόλωμα των πανομοιότυπων ημερών μας οδηγεί στη δημιουργία λιγότερων νέων αναμνήσεων, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για την αίσθηση της αντίληψης του χρόνου. Οι αναμνήσεις είναι ένας από τους τρόπους που κρίνουμε πόσος χρόνος έχει περάσει. Όταν πηγαίνετε για διακοπές για μια εβδομάδα σε ένα νέο μέρος, ο χρόνος πηγαίνει γρήγορα ενώ είστε μακριά επειδή όλα είναι καινούργια, αλλά όταν φτάσετε στο σπίτι, κοιτάζετε πίσω και έχετε κάνει τόσες πολλές νέες αναμνήσεις που συχνά αισθάνεστε σαν να είστε μακριά για πολύ περισσότερο από μια εβδομάδα.»
Έτσι το αντίθετο μπορεί να συμβεί σε ένα lockdown. Ακόμα και αν οι μέρες μα φαίνονται αργές όταν φτάσουμε στο τέλος της εβδομάδας ή του μήνα αναδρομικά εκτιμώντας πόσο χρόνο έχει περάσει, έχουμε κάνει λιγότερες νέες αναμνήσεις από το συνηθισμένο και έτσι ο χρόνος μας φαίνεται να περάσει γρήγορα.
Η ίδια αναρωτιέται αν η αντίληψη του χρόνου μας στο lockdown αλλάζει επίσης από την ανάγκη να ζούμε περισσότερο στο παρόν.
«Όταν το μυαλό αφήνεται να περιπλανηθεί, σε κανονικές στιγμές ονειρευόμαστε συχνά για το μέλλον, αλλά με λιγότερα να προβλέψουμε ή να τακτοποιήσουμε, ο χρονικός ορίζοντας μας έχει μειωθεί.»
