Δεν χρειάζονται συστάσεις. Από τους πιο απολαυστικούς ρόλους στην «Pasta pomilώri», o Γιαννής ο σπέσιαλ, κατά κόσμον Μάριος Δημητρίου, μάς μιλά για την επιστροφή του… Βιτζέντου στη σειρά και τον νέο του έρωτα, αλλά και τους λόγους που τον έκαναν να πει το «ναι» για τρίτη σεζόν.
Γιαννής ο…. σπέσιαλ για τρίτη σεζόν. Ήταν εύκολη η απόφαση;
Μα βέβαια. Τα πράγματα είχαν φτάσει σε μια πολύ ώριμη εξέλιξη, είχαν μεστώσει, το κλίμα είναι πραγματικά υπέροχο… Ήταν ένας συνδυασμός που έβρισκε τα πάντα στην καλύτερή τους φάση και από άποψη συνεργασίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου. Με μεγάλη μου χαρά, λοιπόν, συνεχίζω. Μην ξεχνάς ότι η σειρά είναι εβδομαδιαία, οπότε δεν ήταν κάτι δύσκολο.
Η απήχηση ήταν ένα κίνητρο;
Ναι, είναι μεγάλη χαρά και μεγάλη ευθύνη, παράλληλα. Είμαι ένα άτομο που κυριεύεται από ανασφάλεια, δεν σου κρύβω, κάτι που, εάν το σκεφτείς, είναι και καλό για το επάγγελμά μας, γιατί δεν σε αφήνει να επαναπαύεσαι. Υπάρχει το άγχος ακόμη ότι μπορεί τα πράγματα να μην προχωρήσουν όπως τα θέλουμε, ότι ίσως η σειρά δεν έχει την ίδια απήχηση σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.
Η συνεργασία σου με τον Λώρη μετρά χρόνια. Προκρίνεις «το καλό κλίμα» ως στοιχείο που λειτουργεί θετικά για τη συμμετοχή σου σε μια δουλειά;
Σαφώς και αυτή είναι και η φιλοσοφία του ίδιου του Λώρη. Δίνει σημασία ακόμη και στα άτομα που βρίσκονται πίσω από τις κάμερες, διότι μην ξεχνάς είναι οι πρώτοι μας θεατές, οπότε τα πάντα ξεκινούν από το ευχάριστο κλίμα, την καλή ενέργεια, την πειθαρχία. Μα είναι σημαντικό να περνάς καλά, να μην πηγαίνεις στη δουλειά και να αισθάνεσαι ότι υπάρχει η… σκιά του υποχρεωτικού.
Η συνέχιση της συνεργασίας, όμως, δεν φοβάσαι μήπως παρερμηνευθεί, ότι ο Μάριος δεν εξελίσσεται καλλιτεχνικά, ότι επαναπαύεται;
Μα νομίζω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Είναι μεγάλη χαρά για έναν ηθοποιό να συνεργάζεται με έναν άνθρωπο που γράφει τόσο καλά και έχει τη γενική καλλιτεχνική επιμέλεια των πραγμάτων, με τόσο ωραία κείμενα, με τόσο ωραίο κλίμα. Πού αλλού και τι άλλο να κάνεις;
Τι να περιμένουμε από τον Γιαννή;
Δεν μπορώ ούτε εγώ να φανταστώ, είναι τόσο μεγάλες οι ανατροπές, κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου τα κείμενα εκπλήσσομαι πραγματικά. Κοίτα, τώρα παρακολουθούμε την… αποστολή στην Ιταλία, με την υπέροχη αυτή τοποθεσία, όπου οι υπόλοιποι πηγαίνουν για να πείσουν τον Βιτζέντο (γέλια) να έρθει πίσω κι εγώ για το αντίθετο. Μας περιμένουν μεγάλες ανατροπές. Ο Βιτζέντος θα επιστρέψει πίσω, θα έχουμε καινούργιους έρωτες για τον Γιαννή τον σπέσιαλ, έχουμε καινούργιους χαρακτήρες…
Έκανες λόγο για εξωτική τοποθεσία…
Σαφώς. Η εικόνα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Δίνεται μεγάλη σημασία σε αυτό το κομμάτι. Η σειρά γυρίζεται στο Μαρώνι και έχουν επιλεγεί σπίτια τα οποία νομίζεις ότι δεν είναι στην Κύπρο.
Δεν παίζει ρόλο και το οικονομικό κομμάτι σε όλο αυτό;
Όχι απαραίτητα. Είναι και η αισθητική μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας. Μπορείς να δώσεις εκατομμύρια και το αποτέλεσμα να είναι κιτς. Έβλεπα για παράδειγμα μια τουρκική ταινία τις προάλλες που ήταν υπερπαραγωγή εκατομμυρίων και το αποτέλεσμα δεν ήταν αντιπροσωπευτικό.
Έχεις συναίσθηση του ρόλου σου, της παρουσίας σου στη σειρά; Τι ακούς από τον κόσμο;
Αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα, πέρα από το σταθερό μας κοινό που μας παρακολουθεί και τους ευχαριστούμε, είναι πως μας παρακολουθούν και άτομα τα οποία προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς χώρους, όπως για παράδειγμα αυτόν των επιστημών, είτε άτομα που προτιμούν ξένες σειρές. Αυτό δηλώνει ότι έχουμε επιτύχει ένα άλλο επίπεδο που μπορεί να ικανοποιήσει αυτά τα γούστα. Είναι πολύ σημαντικό να σε παρακολουθούν, επίσης, και νέοι άνθρωποι, σημαίνει ότι η σειρά και η θεματική της αφορά, αγγίζεις και τις νέες ιδιοσυγκρασίες.
Είναι δική σου επιλογή να υποδύεσαι ρόλους που έχουν αυτό το παραμυθένιο στοιχείο, το εκτός πραγματικότητας;
Νομίζω περισσότερο είναι η προσέγγιση του ρόλου τέτοια, να δημιουργεί δηλαδή ένα παραμύθι, που, παρακολουθώντας το ο τηλεθεατής να αισθάνεται πως δεν είναι τόσο καθημερινό, με τη στενή έννοια, αλλά πρόκειται για μια άλλη διάσταση, με πολλή αληθοφάνεια σαφώς.
Σε έχουμε δει, όμως και στο παρελθόν να υποδύεσαι ρόλους που έχουν αυτή την υπερβολή, για παράδειγμα στο «Δείξε μου τον φίλο σου» με τον ρόλο του Θέμη. Δεν παίζει ρόλο και η δική σου φυσιογνωμία σε αυτό;
Μπορεί, όντως μπορεί να το προκαλεί και η φυσιογνωμία μου και πάντοτε προσπαθώ να προσεγγίζω κάθε ρόλο με αλήθεια. Είναι κάτι πολύ δύσκολο, δεν σου κρύβω, ακροβατώ σε μια λεπτή γραμμή. Και στην «Πρώτη σταγόνα», αν θυμάσαι, εάν ξέφευγα λίγο από τον ρόλο, υπήρχε ο κίνδυνος να καταλήξει καρικατούρα ο χαρακτήρας που υποδυόμουν και να με ντροπιάσει. Βέβαια, σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο και το σενάριο, στους ολοκληρωμένους χαρακτήρες που πλάθει ο δημιουργός. Πιστεύω πάντα ότι πίσω από τέτοιους επιτυχημένους ρόλους βρίσκεται ένα «βιογραφικό», υπάρχει ένα δραματικό υπόβαθρο, αν θες, που δικαιολογεί τη συμπεριφορά κάθε ρόλου.
Η τηλεθέαση; Τι ρόλο παίζει στη δουλειά σου;
Με απασχολεί και δεν με απασχολεί. Είναι περίεργες πλέον οι μετρήσεις με τον τρόπο που γίνονται, έχουν μπει και οι πλατφόρμες στο παιχνίδι και υπάρχει πλέον και η ετεροχρονισμένη θέαση, οπότε τα πράγματα δεν είναι και τόσο ενδεικτικά. Βέβαια, ο κόσμος έχει αρχίσει να επιστρέφει στην τηλεόραση, πίσω στις σειρές. Εγώ για παράδειγμα παρακολουθώ τις «Άγριες μέλισσες» και είναι κάτι που έχει να μου συμβεί χρόνια, να τρέχω δηλαδή σπίτι να δω μια σειρά στην ώρα που προβάλλεται. Και τη δική μας τη σειρά την παρακολουθώ την ώρα που προβάλλεται. Στο παρελθόν ομολογώ ότι υπήρξαν συνεργασίες που δεν ήθελα και πάρα πολύ να τις παρακολουθώ.
Να υποθέσω ότι πλέον είναι κι ένα από τα βασικά σου κριτήρια δηλαδή, να συμμετέχεις σε δουλειές που θα παρακολουθούσες ως θεατής;
Ε ναι, πλέον έχω την πολυτέλεια να το κάνω. Όχι τόσο την οικονομική όσο την καλλιτεχνική θα σου έλεγα.
Ως προς το κομμάτι των κυπριακών παραγωγών, πώς βλέπεις τα πράγματα;
Βλέπω αρκετή εξέλιξη, μπορώ να σου πω. Εάν αναλογιστείς και το μέγεθος της αγοράς στην Κύπρο σε σχέση με την Ελλάδα – που απευθύνεται σε εκατομμύρια κόσμου – μπορώ να πω πως φτάνουμε τα επίπεδά τους κι ενίοτε τα ξεπερνούμε. Κινηματογραφικά μπορώ να σου πω ότι υπάρχει ένας αναβρασμός. Μπορεί οι κυπριακές σειρές να έχουν αδυναμίες ως προς το σενάριο ή τις ερμηνείες αλλά η εικόνα έχει πάει σε άλλο επίπεδο.
Είσαι από τους θεατές που «παγιδεύτηκαν» στα ριάλιτι την τελευταία τριετία;
Ναι, το μουσικό κομμάτι με προσείλκυσε. Μου αρέσει να ακούω ωραίες φωνές, με εντυπωσιάζει το ταλέντο…
Όταν αυτό έρχεται να προσπεράσει την όποια προσπάθεια γίνεται στη μυθοπλασία, όμως;
Κοίταξε, ευτυχώς ή δυστυχώς, η τηλεόραση έχει πολλές επιλογές και πρέπει να καλύπτει τα γούστα του κοινού. Ίσως η εξέλιξη των πραγμάτων, το μέλλον δηλαδή, να είναι η… εξουδετέρωση της τηλεόρασης έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Να γίνονται όλα μέσα από πλατφόρμες, μέσα από το διαδίκτυο. Τα πράγματα προχωρούν… Και οι πλατφόρμες και τα ριάλιτι νομίζω ότι πάντα λειτουργούν υπέρ μας, υπέρ της μυθοπλασίας, γιατί μας κρατούν σε εγρήγορση, να βρίσκουμε τα μέσα να αντιμετωπίσουμε τον ανταγωνισμό, να εντοπίζουμε τα ενδιαφέροντα του κοινού, να αναζητούμε δηλαδή τι είναι εκείνο που λείπει από το κοινό και πώς θα το στρέψουμε και πάλι στη «συχνότητά» μας.
Ποιο είδος μυθοπλασίας θα προσείλκυε εσένα προσωπικά;
Μια σειρά εποχής που να μην είναι ηθογραφία. Για παράδειγμα, το «Κάρμα» διαδραματίζεται σε άλλες εποχές και ασχολείται με το έγκλημα, με αληθινές ιστορίες. Θέλω να δω μια δραματική σειρά που να διαδραματίζεται μεν στη δεκαετία για παράδειγμα του ‘50 ή του ‘60, που να έχει και το ιστορικό στοιχείο, αλλά να μην είναι τόσο ηθογραφικό…
Τι θα άλλαζες στον τρόπο που γίνονται οι παραγωγές στον τόπο μας;
Το σενάριο, πολλές φορές, πρέπει να έχεις να πεις μια ιστορία, κάτι που να αξίζει. Φυσικά, είναι μια αλυσίδα από πολλούς παράγοντες. Χρειάζεται να επενδυθούν περισσότερα χρήματα και να αμείβονται κιόλας οι ηθοποιοί καλύτερα, ώστε να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Δεν είναι ανάγκη να δημιουργήσεις πέντε σειρές, μια είναι αρκετή, αλλά να γίνεται σωστά.
Ποιο ήταν το στοιχείο που σου έδωσε τη διάρκεια στον χώρο;
Η αγάπη, πέρα από το ταλέντο, σαφώς η αγάπη για τη δουλειά μου. Αυτό τα λέει όλα, όταν υπάρχει η αγάπη το ένα φέρνει το άλλο, και θα δουλέψεις και θα προσπαθήσεις, κι αν απογοητευτείς θα πεισμώσεις… Πολλές φορές θα είσαι χαρούμενος κι ευτυχισμένος για την προσπάθειά σου.
Ο ανταγωνισμός υπάρχει στην εξίσωση;
Ίσως εγώ δεν το προσέχω. Είμαι τόσο αφοσιωμένος σε αυτό που κάνω και δεν με αφορά κιόλας, ο καθένας είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα και ξεχωριστό κομμάτι στον χώρο. Ο καθένας μπορεί να κάνει διαφορετικά πράγματα, έχει τον ρόλο του στη δουλειά μας, δεδομένων του ταλέντου και της ιδιοσυγκρασίας του, οπότε δεν μου έτυχε να με επηρεάσει κάτι τέτοιο και να πέσω στην παγίδα να… ζηλέψω. Ζήλεψα πολλές φορές, ναι, αλλά καλοπροαίρετα.
Ο καθένας έχει τον ρόλο του; Δηλαδή, πιστεύεις σε αυτό που λέμε δραματικός και κωμικός ηθοποιός;
Ναι, εξαρτάται πώς το προσεγγίζεις και με ποια ποιότητα πάντοτε. Εγώ δεν το διαχωρίζω, για να είμαι ειλικρινής.
Δεν πιστεύεις στην ταυτότητα δηλαδή;
Κατά βάση έχω ασχοληθεί με κωμικούς ρόλους στην τηλεόραση, αλλά προσεγγίζω την κωμωδία δραματικά, με μια υπόσταση βαθύτερη, τα όρια είναι ρευστά, υπάρχει μια τραγικότητα. Τίποτα στη ζωή δεν είναι μονόπλευρο.
ΠΗΓΗ: THΛΕΩΡΕΣ
