Έλενα Θεοχαρίδου: ''Μέσα σε όλα τα δύσκολα που έτυχαν στη ζωή μου, νιώθω απίστευτα τυχερή''

Τη συνάντησα ένα απόγευμα στον παράδεισό της, χαλαρή, πιο ήρεμη από ποτέ, με μια φυσική λάμψη. «Είμαι πολύ καλά» μου λέει, χωρίς καν να της κάνω ερώτηση. Μου μιλάει με ενθουσιασμό για το νέο της ξεκίνημα, για τη μικρή Αλίκη, την περιπέτειά της με τον καρκίνο του μαστού αλλά και για τον Χριστόφορό της. Τη γνωρίζω τόσα χρόνια και συνειδητοποιώ ότι η θετική της αύρα είναι ακόμη πιο έντονη. Πιο δυνατή.

Θέλω να σου ομολογήσω ότι ζηλεύω πολύ τον χώρο σου, που είναι πνιγμένος στο πράσινο, το χρώμα και τις όμορφες μυρωδιές των λουλουδιών. Η απόλυτη θετικότητα και ηρεμία. Πώς προέκυψε αυτός ο χώρος;
Οι άνθρωποι που με ξέρουν πάντα μου έλεγαν ότι έχω προσωπικό στυλ, φαντασία και δημιουργικότητα. Δούλεψα πολλά χρόνια στον χώρο της διαφήμισης και των media αλλά πάντα ήθελα να δημιουργώ επαγγελματικά σε προσωπικό επίπεδο. Πριν από πέντε χρόνια ξεκίνησε η συνεργασία μου με ένα πολύ ξεχωριστό άνθρωπο, τη Νίκη Μιχαηλίδου Γεωργαλλ,ή και από τότε μας δένει μια δυνατή σχέση φιλίας και παράλληλα δημιουργικότητας. Έτσι προέκυψε και το νέο μας ξεκίνημα που λέγεται «Blend Flower Shop», ένας χώρος επηρεασμένος από τη φινέτσα της Νέας Υόρκης, γεμάτος με ιδιαίτερα φυτά και φρέσκα λουλούδια. 

Τι ρόλο έχει το να αγαπάς αυτό που κάνεις; Είναι σημαντικό συστατικό της επιτυχίας;
Όλα τα πράγματα για μένα λειτουργούν με βάση το συναίσθημα. Η δουλειά μου είναι μέρος του χαρακτήρα μου. Δεν την αγαπώ απλώς, τη λατρεύω.

Γνωρίζοντάς σε ως άνθρωπο, εκτός από δυναμική γυναίκα, πλημμυρίζεις και από θετική ενέργεια. Αυτή η ενέργεια είναι η κινητήριος δύναμή σου;
Ο συνδυασμός της θετικής σκέψης και η ενέργεια που έχω είναι η δύναμή μου. Επιζητώ να αντιμετωπίζω τα πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία. 

Πόσων χρονών ήσουν όταν έμαθες για την ασθένειά σου;
Η πρώτη διάγνωση έγινε τον Απρίλιο του 2012 όταν ήμουν τριάντα δύο χρόνων και η δεύτερη πέντε χρόνια μετά, στα τριάντα οκτώ μου. 

Πώς ένιωσες;
Την πρώτη φορά ήμουν σε μια μεταβατική περίοδο της ιδιωτικής και επαγγελματικής μου ζωής. Μόλις είχα ξεκινήσει καινούργια δουλειά και ταυτόχρονα είχα γνωρίσει τον άντρα μου. Είχα βρει όλα όσα μου έλειπαν στη ζωή μου και ένιωθα απίστευτα ευτυχισμένη. Κάπου σε εκείνη την περίοδο ήρθε και η πρώτη διάγνωση. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις μου ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα ήταν να πω στον Χριστόφορο ότι θα ήταν καλύτερα να χωρίσουμε αφού δεν ήξερα τι θα ακολουθούσε. Δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να του γκρεμίσω τα δικά του όνειρα με το δικό μου πρόβλημα. Αντίθετα, εκείνος όχι μόνο δεν με άφησε αλλά ζήσαμε την αρχή της σχέση μας παράλληλα με την περιπέτειά μου. Τον έριξα κατευθείαν στα «δύσκολα». Μετά από ένα χρόνο περίπου κατάφερα να προχωρήσω τη ζωή μου αλλά είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το θέμα της μητρότητας. Το σώμα μου δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να κυοφορήσει αφού θα ρίσκαρα ξανά για μια νέα ανατροπή στην υγεία μου. Έτσι πήραμε την απόφαση της παρένθετης μητρότητας. Το πιο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μας με τον άντρα μου. Ένα βουνό μπροστά μας από νομικά, οικονομικά, ιατρικά θέματα που ήθελαν αμέτρητες ώρες και δύναμη ψυχής για να αντεπεξέλθουμε. Μετά από τρία χρόνια προσπαθειών που άξιζαν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο, ήρθε η Αλίκη, το θαύμα της ζωής μας! Δυστυχώς, όμως, ένα χρόνο μετά ξαναήρθε ο καρκίνος και αυτή τη φορά πιο επιθετικός. 

Υπήρξαν στιγμές που λύγισες; Που είπες «δεν μπορώ άλλο»;
Ναι, λύγισα γιατί δεν ήμουνα έτοιμη να δεχτώ πως ο καρκίνος επέστρεψε για δεύτερη φορά και δεν ήταν μετάσταση αλλά καινούργιος. Αυτή τη φορά έπρεπε να φύγουμε για Λονδίνο και μέσα σε όλο αυτό είχα ένα μωρό μόλις ενός έτους, ένιωθα ότι την έχανα. 

Τι σε έχει βοηθήσει να σταθείς στα πόδια σου και να συνεχίσεις τη ζωή σου;
Μέσα σε όλα τα δύσκολα που έτυχαν στη ζωή μου, την ίδια στιγμή νιώθω απίστευτα τυχερή γιατί έχω έναν άντρα δίπλα μου που με στηρίζει σε ό,τι και να αποφασίσω. Είμαστε ο ένας για τον άλλο. 

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;
Όταν ξύπνησα μετά την επέμβαση στο Λονδίνο από διπλή μαστεκτομή, είδα το σώμα μου να αλλάζει για ακόμα μια φορά. Εκείνη τη στιγμή δεν έβλεπα τίποτα θετικό. 

Το σύστημα υγείας μας μπορεί να αντεπεξέλθει σε τέτοιους είδους θεραπείες;
Από χειρουργικής άποψης θεωρώ ότι είναι σε θέση να αντεπεξέλθει. Δυστυχώς, όμως, στο πιο δύσκολο κομμάτι, δηλαδή της αποθεραπείας, της διαχείρισης πόνου και στη στήριξη του ασθενούς αλλά και της οικογένειάς του υστερούμε πολύ. Συγκρίνοντας το επίπεδο που προσφέρει μια χώρα του εξωτερικού με την Κύπρο, μπορώ να πω μετά βεβαιότητος ότι είμαστε πολλά χρόνια πίσω. 

Τελικά, πόσο σημαντικό είναι να κάνεις συστηματικά τις εξετάσεις σου;
Πολλές φορές ακούμε γιατρούς να μιλούν για πρόληψη και συστηματική εξέταση και στην καθημερινότητά μας και εν μέσω άλλων υποχρεώσεων τις αμελούμε. Αυτό είναι το πιο μεγάλο σφάλμα που όλοι μας κάνουμε. Ακούγεται κοινότοπο όταν μιλάμε για την αξία της υγείας. Πολλές φορές το συζητάμε σε καθημερινή βάση για άλλους και δεν περνά από το μυαλό μας ότι μπορεί να συμβεί και σε μας. Η συγκεκριμένη αρρώστια δεν δίνει προειδοποίηση. Δεν πονάς, δεν νιώθεις δυσφορία. Η συστηματική εξέταση είναι απαραίτητη. 

Η ζωή, όμως, συνεχίζεται κι εσύ δεν τα έχεις βάλει κάτω, είσαι μαχήτρια.
Για όσους διαβάζουν τη συνέντευξη έτσι ακούγεται. Είναι πολύ διαφορετικό να το ζεις και να πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Ναι, είμαι μαχήτρια, αλλά όταν δεν έχεις επιλογή βρίσκεις τη δύναμη να το παλέψεις για να συνεχίσεις τη ζωή σου.

 Ποια είναι η πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνάς το πρωί;
Η οικογένειά μου φυσικά και πώς θα περάσω χρόνο μαζί τους κατά τη διάρκεια της μέρας. Εν μέσω ρουτίνας πολλές φορές ξοδεύουμε πάρα πολύ χρόνο στα προβλήματα της δουλειάς και θεωρούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα δεδομένα. Προσπαθώ να μην το κάνω αυτό. 

Έχεις φιλοσοφήσει διαφορετικά τη ζωή;
Εντελώς διαφορετικά. Ο τρόπος σκέψης μου σήμερα δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Συγκρίνοντας, εκεί που παλιά κρατούσα πολλά μέσα μου και καταπίεζα τον εαυτό μου, τώρα δεν κρατάω κανένα αρνητικό συναίσθημα. Τα εξωτερικεύω και τα αντιμετωπίζω.

Η μικρή Αλίκη σου είναι τώρα τεσσάρων χρονών. Έχει δει ποτέ τη μαμά της σε αυτές τις δύσκολες στιγμές;
Ευτυχώς όχι. Ήταν πολύ μικρή όταν έγινε η επέμβαση στο εξωτερικό. Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο θα άντεχα να την έβαζα σε τέτοια δοκιμασία. Γενικά είναι κάτι το οποίο δεν συζητούμε και θεωρούμε ότι αποτελεί παρελθόν. 

Τα παιδιά είναι δώρο ζωής. Μπράβο σας που καταφέρατε και αποκτήσατε την Αλίκη σας μέσα από αυτή τη διαδικασία, της παρένθετης μητέρας.
Όλα τα παιδιά είναι για τους γονείς τους. Ίσως για μας να ήταν πολύ πιο δύσκολο από άλλες οικογένειες αλλά σίγουρα υπάρχουν και περιπτώσεις πιο δύσκολες από τη δική μας. Οπωσδήποτε ήταν μια μεγάλη δοκιμασία. Είναι χρονοβόρος, έχει μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αλλά και αβεβαιότητα. Σκεφτείτε ότι ταυτόχρονα απαιτεί ιατρική, ψυχολογική, νομική και οικονομική διαχείριση. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά η ανταμοιβή είναι απερίγραπτη.

Νιώθω ότι στην Κύπρο έχουν ξεπεραστεί αυτά τα ταμπού. Ισχύει ή έχω λανθασμένη γνώμη;
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ακόμα υπάρχουν ταμπού τα οποία δεν αντιλαμβάνομαι από πού πηγάζουν από τη στιγμή που δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης των βιολογικών γονιών. Γνωρίζω περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν την άποψή μου. Αυτό βέβαια δεν είναι κριτική. Επαναλαμβάνω ότι είναι μια τεράστια δοκιμασία. Η κάθε γυναίκα και το κάθε αντρόγυνο επιλέγει πώς θα τη διαχειριστεί. 

Τι μηνύματα και πρότυπα θέλεις να της περάσεις;
Στόχος μου είναι να μεγαλώσω την κόρη μας όσο καλύτερα μπορώ και να είναι ευτυχισμένη. Να είναι σωστός άνθρωπος με ευαισθησίες, δυνατή και να εκτιμά αυτά που έχει. 

Σε αγχώνει που η κόρη σου μεγαλώνει σε μια κοινωνία όπου υπάρχει έντονα ο ρατσισμός, το bullying και οι διακρίσεις;
Δεν με αγχώνει. Στο τέλος της μέρας κι εμείς κάτω από παρόμοιες, ίσως και χειρότερες συνθήκες μεγαλώσαμε. Σημασία για μένα έχει ποιες αρχές διδάσκουμε στα παιδιά μας και τι τους μαθαίνουμε. Οι δικές μας συμπεριφορές αποτελούν το καθημερινό πρότυπο των παιδιών μας. 

Η ανθρωπότητα βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ζούμε ένα νέο τρόπο ζωής και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε αυτόν. Πόσο δύσκολο είναι αυτό για σένα που ανήκεις στις ευπαθείς ομάδες;
Είναι εξίσου δύσκολο για όλους μας. Ο καθένας πρέπει να λαμβάνει τις προφυλάξεις που θεωρεί αναγκαίες για τον ίδιο αλλά πάντα να τηρεί τις οδηγίες και τα ισχύοντα μέτρα, τα οποία φυσικά αποτελούν και δείγμα σεβασμού προς τους συμπολίτες του. Ειδικά για την Κύπρο όπου οι αποστάσεις είναι μικρές και είναι εύκολο να έχουμε καθημερινή επαφή με τους οικείους μας, η τήρηση αποστάσεων γίνεται ακόμη πιο δύσκολο εγχείρημα. Θα έλεγα ότι περισσότερο με αγχώνει ο τρόπος που εκλαμβάνουν όλα αυτά τα μέτρα τα μικρά παιδιά και ποιο αντίκτυπο θα έχει πάνω στον χαρακτήρα και τις συνήθειες που αναπτύσσουν. Η τεχνολογική εξέλιξη σε συνδυασμό με την πανδημία ενδεχομένως να αποτρέψουν τη διαμόρφωση κοινωνικών δεξιοτήτων. 

Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
Το παρελθόν μου είναι ο λόγος για να βλέπω το μέλλον με αισιοδοξία.

Για ποιο πράγμα νιώθεις περήφανη;
Για το γεγονός ότι δεν τα παρατάω ποτέ, άσχετα από τις αντιξοότητες. Επίσης, είμαι πολύ περήφανη για τις επιλογές μου.

Είσαι τόσο δημιουργική στη ζωή σου όσο και στη δουλειά σου;
Φυσικά. Μου αρέσει να υπάρχει στυλ σε ό,τι με περιβάλλει. Βρίσκω ένα δικό μου τρόπο να συνδυάζω οτιδήποτε θεωρείται ασυνδύαστο! 

Πώς πέρασες το καλοκαίρι σου;
Δεδομένης της κατάστασης με την πανδημία, αποφασίσαμε να μείνουμε στην Κύπρο. Ήταν μια ευκαιρία να επισκεφθούμε μέρη που δεν είχαμε δει για χρόνια. Το σημαντικό για μένα ήταν να περάσω χρόνο με την οικογένειά μου. Είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα έχουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε ταξίδια στο εξωτερικό. 

Κάνεις σχέδια για το μέλλον;
Βεβαίως κάνω. Τις περισσότερες φορές, όμως, είναι βραχυπρόθεσμα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω αν αυτό είναι κατάλοιπο της δοκιμασίας μου. 

Τι μήνυμα θέλεις να περάσεις μέσα από τη συνέντευξή σου;
Όλοι περνάμε δοκιμασίες. Το ξέρω ότι ακούγεται κλισέ, αλλά η ζωή συνεχίζεται και πάντα πρέπει να βλέπουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.