Μετά από τρία χρόνια από την κυπριακή τηλεόραση, ο Ανδρέας Γιόρτσιος επιστρέφει ''αλλιώς'' και μιλά στις Τηλεώρες για το νέο του τηλεοπτικό βήμα, το ''Ηappy Hour'' στο ΡΙΚ1, που υπόσχεται να δει τα πράγματα μέσα από μια πιο σύγχρονη ματιά. Τι μας αποκαλύπτει για τη νέα του εκπομπή και πώς βλέπει την κυπριακή τηλεόραση μετά από 20 χρόνια τηλεοπτικής παρουσίας;
Aπό τον Αντρέα Μαλάη
Σε ποια φάση σε πετυχαίνουμε;
Σε φάση δημιουργικού άγχους, αφού είμαστε λίγες μόνο μέρες πριν την πρεμιέρα του «Happy Hour» στις 24 Σεπτεμβρίου. Είμαστε στην τελική πορεία μετά από περίπου 2 μήνες προετοιμασιών και δουλεύουμε, ώστε όλα όσα σκεφτήκαμε να παρουσιάσουμε στο κοινό να είναι όπως τα φανταστήκαμε.
Φέτος, αναλαμβάνεις μια δύσκολη ζώνη στη δημόσια τηλεόραση. Μίλησέ μας λίγο για το νέο σου τηλεοπτικό βήμα. Τι περιμένουμε να δουμε;
Το ακούω συχνά το τελευταίο δίμηνο αυτό, ότι είναι μια δύσκολη ζώνη. Γιατί; Λόγω της κυριαρχίας σε αυτή τη ζώνη των σειρών που προβάλλει σε επανάληψη ο ΑΝΤ1 και της φίλης μου της Χριστιάνας; Δεν το βλέπω έτσι. Σε ό,τι αφορά στο νέο μου τηλεοπτικό βήμα, θα έλεγα, λοιπόν, ότι ήταν μια πρόκληση η πρόταση να αναλάβω αυτή τη ζώνη στο ΡΙΚ, με το δεδομένο των νούμερων τηλεθέασης που χάριν συζήτησης θεωρούμε δυσκολία. Θα δοκιμάσω, λοιπόν, με ένα πρόγραμμα που θα προσπαθήσω μαζί με την ομάδα μου να είναι όσο γίνεται διαφορετικό από όσα έχουμε δει ώς σήμερα. Κι επειδή στην κυπριακή τηλεόραση δεν υπάρχει παρθενογένεση, το «Happy Hour» θα είναι βασισμένο, όπως πάρα πολλά προγράμματα της κυπριακής τηλεόρασης, σε αντίστοιχες ιδέες του εξωτερικού. Προσαρμοσμένες, όμως, στη δική μου προσωπικότητα, στην κυπριακή νοοτροπία και πραγματικότητα, με έμφαση στο χιούμορ και τη θετική πλευρά της ζωής.
Θεωρείς ότι υπάρχει αυτό που λέμε σόουμπιζ στην Κύπρο;
Σε έναν τόπο που θεωρούμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, είναι λογικό να υπερβάλλουμε σε όλα, ακόμη και σε αυτό που αποκαλείται σόουμπιζ. Για να έχεις σόουμπιζ χρειάζεσαι αυτό που λέγεται σταρ σύστεμ. Ούτε από αυτό έχουμε. Ευτυχώς, όμως, έχουμε μεγάλο αριθμό ινφλουένσερς, πάμπλικ φίγκιουρς και φάσιον μπλόγκερς.
Αναλαμβάνεις, εκτός από την παρουσίαση, και την αρχισυνταξία της εκπομπής σου. Πόσο εύκολο είναι να ανανεώνεις τη θεματολογία της εκπομπής καθημερινά, ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη την περιορισμένη lifestyle ζωή του τόπου μας;
Το «Happy Hour» θα έχει μεν μία δομή συγκεκριμένη, αλλά με διαφορετικές ενότητες καθημερινά, με παιχνίδια, συνεντεύξεις κ.λπ. Υπό αυτή την έννοια μπορούμε να το πετύχουμε, θέλει όμως οργάνωση και σωστή προετοιμασία. Κι έχω δίπλα μου την Αλεξία Μουταφίδου και τον Άκη Ορφανίδη να με βοηθούν σε αυτό ως παραγωγοί και τους δημοσιογράφους, Ελενα Σοφοκλέους και Κωνσταντίνο Ιάσονος, να με στηρίζουν. Και πάρα πολλούς άλλους από το ανθρώπινο δυναμικό του ΡΙΚ για να το πετύχουμε. Α! Και δεν θα ασχοληθούμε καθόλου με αυτό που αποκαλείς… περιορισμένη lifestyle ζωή. Δηλαδή δεν θα έχει αυτό που λέμε ευγενικά κοινωνικό σχολιασμό και στην καθομιλουμένη κουτσομπολιό.
Σε ποιους θα απευθύνεται η νέα σου εκπομπή;
Σε όσους βλέπουν τηλεόραση, φυσικά, εκείνη την ώρα, γυναίκες και άνδρες. Θα ήταν ανόητο, νομίζω, να ετοιμάσουμε ένα πρόγραμμα στις 16.30 το απόγευμα για όσους εκ των πραγμάτων δεν είναι σπίτι τους εκείνη την ώρα ή, κι αν είναι, δεν βλέπουν τηλεόραση.
Δεδομένης της ύπαρξης διαδικτυακών τηλεοπτικών δικτύων (π.χ. Netflix) αλλά και του Youtube -όπου οποιοσδήποτε μπορεί να παρακολουθήσει εκπομπές από το εξωτερικό- ποιες ανάγκες έρχεται να καλύψει η συμβατική τηλεόραση, τουλάχιστον ως προς την ψυχαγωγία;
Η συμβατική τηλεόραση καλύπτει τις ανάγκες ενός υπαρκτού και μεγάλου μεριδίου του τηλεοπτικού κοινού που δεν επιλέγει για την ψυχαγωγία του τις δικτυακές πλατφόρμες σαν αυτές που αναφέρεις. Αλλωστε, το κοινό που βλέπει για παράδειγμα σειρές ή εκπομπές στο Νetflix επιλέγει εκ των πραγμάτων ένα άλλο είδος τηλεοπτικής ψυχαγωγίας. Δεν μπορεί κάποιος που βλέπει ψυχαγωγικές εκπομπές σε πλατφόρμες, όπως το Netflix ή το Hulu ή ακόμη σε καλωδιακά δίκτυα σαν το Showtime ή το HBO, να τις συγκρίνει με τις παραγωγές στην Κύπρο. Μιλάμε για εντελώς ανόμοια μεγέθη και δεδομένα.
Σε αγχώνει ο ανταγωνισμός στην αντίστοιχη ζώνη;
Όχι. Θα κάνω ένα πρόγραμμα με πολύ κέφι και όρεξη, γιατί μού αρέσει αυτή η ιδέα. Τα νούμερα σαφώς και θα τα βλέπω αλλά όχι στο πλαίσιο του ανταγωνισμού. Περισσότερο ως εργαλείο βελτίωσης. Μια καθημερινή δημοσκόπηση, αν θέλεις. Σαφώς και με ενδιαφέρει η εκπομπή να πάει καλά. Ή μάλλον να πάει πολύ καλά! Αλλά όχι σε διαδικασία ανταγωνισμού με το τι παίζει απέναντι, όπως λέμε. Δεν μπήκα άλλωστε σε τέτοια ανταγωνιστική λογική 20 χρόνια ως παρουσιαστής κεντρικού δελτίου και δεν έχω σκοπό να μπω τώρα.
Σού έλειψε η τηλεόραση;
Η παρουσία μου στην τηλεόραση δεν είναι συνεχής κι αδιάλειπτη. Έχω κάνει διαλείμματα. Κάθε φορά που επιστρέφω όμως είναι γιατί το θέλω. Για να αποδεχθώ την πρόταση να κάνω τηλεόραση, ο ένας λόγος ήταν ότι, ναι, μού έλειψε και ο δεύτερος γιατί η πρόταση αφορούσε σε κάτι που ήθελα πολλά χρόνια να κάνω. Και το «Happy Hour» θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι έχω κάνει ως σήμερα, πολύ πιο ευχάριστο σε περιεχόμενο από ό,τι οι ειδήσεις και πάρα πολύ δημιουργικό.
Τι σε οδήγησε στην επιλογή να μην έχεις πάνελ στην εκπομπή σου;
Γιατί η ιδέα και η δομή του «Happy Hour» βασίζεται σε αντίστοιχα προγράμματα τα οποία στην Αμερική αποκαλούνται daytime talk shows και έχουν έναν παρουσιαστή. Η δομή της εκπομπής θα είναι διαφορετική από τα συνηθισμένα απογευματινά προγράμματα. Με πολλές εναλλαγές και σφιχτοδεμένη ροή. Επιπλέον, θα γράφω εγώ ό,τι θα λέω στην εκπομπή. Έτσι, το όποιο πάνελ δεν θα είχε ουσιαστικό ρόλο να διαδραματίσει.
Παρακολουθείς κυπριακή τηλεόραση; Ποια προγράμματα;
Ναι, βλέπω και κυπριακή τηλεόραση. Κι εκπομπές και σειρές. Ως άνθρωπος της τηλεόρασης δεν θα μπορούσα να αγνοώ το τηλεοπτικό πρόγραμμα. Δυσκολεύομαι λόγω υποχρεώσεων να βλέπω σειρές με πλοκή σε εβδομαδιαία βάση, αν και θα δω κάποια επεισόδια για να γνωρίζω περί τίνος πρόκειται. Την προηγούμενη σεζόν είδα, όμως, αρκετές φορές τα «Καμώματα τζι αρώματα», τον «Πιο αδύναμο κρίκο» και τον Λούη, αν μείνω σπίτι το βράδυ.
Πώς κρίνεις το επίπεδό της;
Επειδή ήρθα στην Κύπρο το 1997 έζησα εκ των έσω την εξέλιξη της κυπριακής τηλεόρασης. Θα έλεγα ότι σαφώς το επίπεδο έχει ανέβει πάρα πολύ, ειδικά σε επίπεδο παραγωγών.
Υπάρχει κάτι που σού λείπει από τα τηλεοπτικά δρώμενα; Μια εκπομπή που, εάν υπήρχε, θα την παρακολουθούσες φανατικά;
Οπως ανέφερα προηγουμένως, είναι θέμα διαφορετικών δεδομένων. Φανατικά παρακολουθώ σειρές σαν το «Game of Thrones» και «La casa de papel» υπό την έννοια ότι μπορεί να δω έναν κύκλο σε ένα σαββατοκύριακο, αλλά αυτές τις βλέπω όπως όλοι στις πλατφόρμες κι όχι στα κυπριακά κανάλια. Φανατικά είδα, για παράδειγμα, την περασμένη σεζόν στο National Geographic την παραγωγή ντοκιμαντέρ «One Strange Rock» και τις δύο παραγωγές «Genius» για τον Αϊνστάιν και πιο πρόσφατα για τον Πικάσο.
