Στον Καναπέ: «Ήταν εμμονικός και με παρακολουθούσε με μπλε αυτοκίνητο»

Αγαπημένες μου,

Υπάρχουν έρωτες που σου θυμίζουν το «The Notebook», ρομαντικοί, τρυφεροί, με soundtrack τα κύματα και το καλοκαίρι και υπάρχουν κι εκείνοι οι άλλοι… που θυμίζουν το «You». Έρωτες που ξεκινούν γλυκά, αλλά κάπου στη μέση συνειδητοποιείς ότι το «με κοιτάει με λατρεία» είναι λίγο περισσότερο «με παρακολουθεί πίσω από έναν θάμνο».

Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, κάθε γυναίκα που έχει δει τη σειρά ξέρει καλά ότι μπορεί να λατρέψουμε τον Joe Goldberg ως fictional character, αλλά στην πραγματική ζωή; Δεν θέλουμε κανέναν έξω από το σπίτι μας να μας παρακολουθεί και να κρύβει το ψυχιατρικό του προφίλ. Και σήμερα… έχουμε μια εξομολόγηση που θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι στο Season 3. Αυτό το λεπτό σημείο όπου το πάθος αγγίζει την εμμονή...

Ξέρετε, οι πιο επικίνδυνοι άντρες δεν είναι αυτοί που δεν σε θέλουν, είναι αυτοί που σε θέλουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει.

Ανώνυμη, 28

«Δεν ξέρω αν αυτό που έζησα ήταν πάθος, παράνοια ή απλώς μια κακή επιλογή που με κυνηγά μέχρι σήμερα.Τον γνώρισα τυχαία ή έτσι νόμιζα. Ήταν μεγαλύτερος. Η σχέση μας εξελίχθηκε γρήγορα. Ήξερε τι θα πω πριν το πω. Με τρόμαζε αλλά με τραβούσε.

Ένα βράδυ, ενώ γύριζα σπίτι, παρατήρησα το μπλε αυτοκίνητό του παρκαρισμένο λίγα μέτρα πιο κάτω. Δεν έδωσα σημασία. Την επόμενη μέρα, πάλι το ίδιο αυτοκίνητο. Και την επόμενη. Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε που είμαι και όταν του είπα “σπίτι”, είπε “το ξέρω”. Μου είπε πως ήθελε απλώς να βεβαιωθεί ότι είμαι καλά.

Μια μέρα αποφάσισα να εξαφανιστώ. Δεν απαντούσα. Το μπλε αυτοκίνητο εξαφανίστηκε. Μερικές φορές, όταν περπατάω ακόμα, έχω την αίσθηση ότι κάποιος με παρακολουθεί».

Και κάπου εδώ, αγαπημένες μου, η ιστορία παύει να είναι ρομάντζο και αρχίζει να μοιάζει με οδηγό επιβίωσης. Γιατί υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο “με νοιάζεται” και στο “με ελέγχει” και δυστυχώς, πολλοί άντρες δεν τη βλέπουν καν. Υπάρχει μια στιγμή σε κάθε γυναίκα που της πέφτουν οι ρομαντικές παρωπίδες και βλέπει την αλήθεια, ότι το “σε σκέφτομαι όλη μέρα” μπορεί να είναι χαριτωμένο αλλά το “ξέρω ότι είσαι σπίτι” είναι καθαρό red flag με ηχητικά εφέ σειρήνας. Το πάθος μπορεί να είναι μεθυστικό, αλλά η εμμονή μεθάει μόνο αυτόν που την έχει. Εσένα απλώς σε κάνει να τρέχεις.

Αγαπημένη μου, αυτό που βίωσες δεν είναι “τυχαία ένταση”. Δεν είναι “ωραίο, dangerous vibe”. Δεν είναι “πάθος”. Είναι παραβίαση ορίων και το πιο σημαντικό, έκανες το σωστό. Έφυγες. Αν κάποιος σε κάνει να φοβάσαι, δεν είναι έρωτας. Αν κάποιος χρειάζεται να ξέρει πού είσαι ανά πάσα στιγμή, δεν είναι σχέση, είναι έλεγχος. Αν κάποιος εμφανίζεται παντού… τότε εσύ πρέπει να εξαφανιστείς από παντού. Μπορεί να σου άφησε ένα άσχημο συναίσθημα, αλλά σου άφησε και κάτι άλλο, μια φωνή μέσα σου που τώρα ξέρει να λέει “όχι”, “αρκετά” και “όχι, δεν είναι φυσιολογικό” και αυτή η φωνή, πίστεψέ με, είναι το ισχυρότερο όπλο σου.

Και για εσάς, αγαπημένες μου, αν μια ιστορία μοιάζει λίγο με ρομαντική κομεντί και λίγο με ψυχολογικό θρίλερ… εμπιστευτείτε το ένστικτό σας και στείλτε μου τις εξομολογήσεις σας, εδώ, μιλάμε για όλα. Τα όμορφα, τα αμήχανα, αλλά και τα λίγο ανησυχητικά.