Το δράμα των οικογενειών δεν έχει τέλος στη Νότια Κορέα, μετά το ναυάγιο πλοίου γεμάτο με εκατοντάδες μαθητές. Σταδιακά έρχονται στη δημοσιότητα τα γραπτά μηνύματα και συνομιλίες μεταξύ μαθητών και των γονιών τους.
«Φορούμε τα σωσίβια. Μάς λένε να περιμένουμε και να μην κινούμαστε, μαμά. Βλέπω ένα ελικόπτερο»
«Μαμά ίσως είναι τελευταία φορά που σου λέω ότι σ’ αγαπώ» έγραψε ένας μαθητής στη μητέρα του.
«Θέλω να ξαναβρεθούμε ζωντανοί» ήταν τα τελευταία λόγια ενός μαθητή στον πατέρα του.
Ακόμα πιο τραγική είναι η ιστορία της Παρκ Ζι Γιουν δεν ήθελε να πάει στην εκδρομή με το λύκειό της διότι φοβόταν τα πλοία. Λίγο πριν το τέλος τηλεφωνεί στη γιαγιά της «Γιαγιά, νομίζω ότι θα πεθάνω. Το πλοίο βυθίζεται και κρέμομαι από τα κάγκελα», μετά η κλήση διακόπηκε και είχαν μια ακόμα συνομιλία που Ζι Γιουν πρόλαβε μόνο να πει «Πρέπει να φύγω»…
Η Ζι Γιουν μεγάλωσε με την γιαγιά της Κιμ, αφού οι γονείς της εργάζονταν σε άλλη πόλη. Η Κιμ δήλωσε στο Bloomberg ότι «Της είπαμε ότι δεν θα το μετανιώσει αν πάει. Τώρα το μετανιώνουμε εμείς. Δεν έπρεπε να την είχαμε πιέσει». Η γιαγιά λέει ότι οι γονείς της Κιμ περιμένουν στο ένα σημείο γης κοντά στο ναυάγιο κρατώντας στεγνά ρούχα για την κόρη τους…
