Μαρία Καραμάνου
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, θυμόμαστε μια γυναίκα που έχει χαράξει ανεξίτηλο αποτύπωμα στις καρδιές όσων τη γνώρισαν είτε από κοντά, είτε μέσα από τις σελίδες του must. Η Ραφαέλα Μιλτιάδους, εξώφυλλο του τεύχους Δεκεμβρίου – Ιανουαρίου 2022, δεν μοιράστηκε απλώς την ιστορία της. Μας δίδαξε ζωή.
Με μια αισιοδοξία που δεν κλονίζεται και έναν λόγο που σπάνια συναντάς, η Ραφαέλα απέδειξε ότι ένα αναπηρικό αμαξίδιο δεν περιορίζει τα όνειρα, ούτε τη δυνατότητα να ζήσεις μια γεμάτη, όμορφη ζωή. Όπως είπε τότε: «Μπορείς να κάνεις σχεδόν τα πάντα, αρκεί να βρεις την εσωτερική σου δύναμη».
Ο τραυματισμός της ήταν αποτέλεσμα μετωπικής σύγκρουσης τον Δεκαπενταύγουστο. «Ήμασταν στο χωριό και φεύγαμε την επόμενη για Πάφο. Στη διαδρομή, η οδηγός του απέναντι αυτοκινήτου έχασε τον έλεγχο και συγκρουστήκαμε μετωπικά», περιέγραψε.
Η ζωή της άλλαξε από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως η ίδια δεν άφησε ποτέ τη νέα πραγματικότητα να τη συντρίψει. «Βιώνεις δυσκολίες, άγχος, μεγάλο ζόρι… αλλά τίποτα δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να παρατήσεις τη ζωή σου στη μέση. Όλα είναι εφικτά όταν έχεις καλή διάθεση και πίστη στον εαυτό σου».
Η Ραφαέλα βλέπει πια τη ζωή «πιο χαμηλά», πιο ουσιαστικά. Πιστεύει ότι ο καθένας βρίσκει τη σημασία της ζωής σε διαφορετική ηλικία, άλλοι στα 45, άλλοι στα 60, κι άλλοι εξαιτίας συνθηκών πολύ νωρίτερα. Παρά τα νέα δεδομένα, δεν θεωρεί ότι αντιμετωπίζει πρακτικές δυσκολίες. Όπως λέει, «μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι».
Με καθαρή ματιά και ρεαλισμό, επισήμανε το 2022 κάτι που ισχύει ακόμη: «Η Κύπρος στερείται υποδομών και ευκαιριών για άτομα με αναπηρία – από τα κτίρια και το οδικό δίκτυο, μέχρι την εκπαίδευση, την εργασία, την ψυχαγωγία και τον αθλητισμό». Η φωνή της ήταν και παραμένει μια υπενθύμιση ότι η συμπερίληψη δεν είναι προνόμιο. Είναι υποχρέωση.
Από πού αντλεί δύναμη; Η απάντηση της, απλή και μεγαλειώδης ταυτόχρονα: «Συνεχίζω να ζω όπως πριν, απλώς κυλώ αντί να περπατώ. Η δύναμη κρύβεται μέσα σε όλους μας».
Το μότο της; «Η ζωή εν γλυτζιά», μια φράση που συνοψίζει όλο της το φως.
Και το μέλλον; Δεν κάνει μεγαλεπήβολα πλάνα, και δεν περιπλέκει τα όνειρά της. «Σε δέκα χρόνια… θέλω να είμαι. Κι όπου κι αν είμαι, να είμαι χαρούμενη».
