O σκηνοθέτης Paolo Sorrentino βάζει τον πολυσυζητημένο πολιτικό Silvio Berlusconi στο ''στόχαστρο'' με δύο ταινίες για τη ζωή του. Την περασμένη Άνοιξη παρουσιάστηκαν σε κινηματογραφικά φεστιβάλ δύο ταινίες με τίτλους ''Loro I'' και ''Loro II'' ενώ για την κινηματογραφική προβολή συμπηκνώθηκαν σε μια, με γύρω στη μία ώρα να έχει κοπεί για να φτάσει το τελικό φιλμ να τη διάρκεια των 150 λεπτών.
Η τελική ταινία είναι γεμάτη στυλ, με μερικά ''χαζά'' στοιχεία, είναι λίγο μπερδεμένη με την αφήγηση, έχει αυθάδεια και γενικά σου προκαλεί πολλά συναισθήματα που δεν είμαστε σίγουροι πως ήταν τα ζητούμενα. Ο Berlusconi είναι μεν ο πρωταγωνιστής, δεν πρόκειται όμως για μια αυστηρά βιογραφική ταινία. Η ιστορία ακολουθεί τον Sergio, έναν νέο επιχειρηματία αποφασισμένο να εντυπωσιάσει τον Berlusconi. Σαν χαρακτήρας είναι σχεδόν ''άψυχος''. Παρ' όλα αυτά, ο Sorrentino καταφαίρνει να σε τραβήξει. Γρήγορα πλάνα, ωραία αισθητική, η υπέροχη Ιταλία στο προσκήνιο, σεξ, ναρκωτικά και EDM μουσική, ωραία χρώματα, καταπληκτικό production design και, γενικά, μια σατιρική ταινία που ίσως σε διασκεδάσει.
Ο Toni Servillo υποδύεται τον Berlusconi. Τα σκάνδαλα του πολιτικού δεν είναι λίγα, και είναι όλα λίγο - πολύ γνωστά, αναλόγως του πόσο ασχολείσαι. Όλα όσα έχεις ακούσει και ακόμα περισσότερα είναι μέσα στο ''Loro''. Ο Sorrentino αρνείται να κάνει τον πρωταγωνιστή του, αυτό που λέμε, ''likeable'' για το κοινό. Δεν είναι όμως ούτε ο ''κακός''. Κάθε του πράξη έχει μια εξήγηση, το κατά πόσο είναι πειστική αυτή η εξήγηση είναι άλλο θέμα.
H ταινία μας παίρνει μέσα από τα σκάνδαλα, από τις σχέσεις του, τους ανθρώπους γύρω του και γενικά τη ζωή του από το 2006 μέχρι το 2009.
