Αγαπημένο μου ημερολόγιο... έχω «friend with benefits»

Γεια σας αγαπημένες μου,

Κάποτε πίστευα ότι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι είναι το «truth or dare». Μέχρι που γνώρισα το «friends with benefits». Γιατί στο πρώτο διαλέγεις εσύ το ρίσκο. Στο δεύτερο, το ρίσκο σε διαλέγει μόνο του. Και τις περισσότερες φορές… καταλήγει σε «truth ή heartbreak».

Απόψε διαβάζω την εξομολόγηση του Αντρέα με ένα ποτήρι κρασί και την υποψία πως όλοι, αργά ή γρήγορα, ερωτευόμαστε τον άνθρωπο που από την αρχή μας είπε: μην μπλέξεις συναισθηματικά. Αλλά τι να κάνεις; Η καρδιά δεν διαβάζει τους όρους χρήσης, πατάει «δέχομαι» και προχωράει.

Ο Αντρέας νόμιζε πως έχει μια σχέση χωρίς δεσμεύσεις. Μέχρι που οι σκέψεις του άρχισαν να δένονται κόμπο. Κι εκεί κάπου μπαίνουμε εμείς…

Ο Αντρέας, 29, μας λέει: «Έχω μία “friend with benefits” εδώ και 6 μήνες, αλλά τωρά νομίζω ότι άρχισα να νιώθω κάτι παραπάνω. Το πρόβλημα; Μου είπε από την αρχή ότι δεν θέλει σχέση και όχι μόνο αυτό, πρόσφατα μου μίλησε για έναν άλλον τύπο που της αρέσει. Εγώ παίζω τον cool, αλλά μέσα μου γίνομαι δύο κομμάτια. Να της το πω ή να συνεχίσω να το παίζω αδιάφορος και να ελπίζω ότι θα αλλάξει κάτι;»

Κάποτε αναρωτιόμουν: Μπορούμε στ’ αλήθεια να κρατήσουμε την καρδιά μας εκτός παιχνιδιού όταν το σώμα έχει ήδη μπει στον αγωνιστικό χώρο; Spoiler: Όχι. Η καρδιά πάντα μπαίνει, χωρίς να ρωτήσει.

Το «friends with benefits» είναι σαν την καφεΐνη: στην αρχή σε ξυπνάει, σε κρατάει σε εγρήγορση, όλα είναι ωραία. Μετά όμως, αν το παρακάνεις, αρχίζεις να έχεις ταχυπαλμίες, νευρικότητα και δεν κοιμάσαι τα βράδια. Κάτι σαν τον Αντρέα δηλαδή.

Αντρέα μου, ας ξεκινήσουμε απλά: δεν είσαι «cool». Όχι γιατί δεν μπορείς να το προσποιηθείς, αλλά γιατί ο έρωτας δεν παίζει με τους κανόνες του πόκερ, αν κρατάς τα χαρτιά σου κρυφά για πολύ, το παιχνίδι τελειώνει και μένεις μόνος στο τραπέζι. Της είπες από την αρχή ότι θες κάτι χαλαρό. Τώρα, όμως, δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Δεν πειράζει. Οι άνθρωποι αλλάζουν, τα συναισθήματα αλλάζουν και οι σχέσεις ή εξελίσσονται ή τελειώνουν.

Πες της τι νιώθεις. Ξεκάθαρα, ανθρώπινα, χωρίς όμως προσδοκίες. Όχι για να την πιέσεις αλλά για να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να ζήσει με ειλικρίνεια. Αν δεν είναι στην ίδια σελίδα; Σκληρό, αλλά σωτήριο. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο βασανιστικό από το να μένεις σε μια κατάσταση που κάνει την καρδιά σου να χτυπά και το μυαλό σου να σιωπά.

Και μην ξεχνάς: κάποιες φορές το «benefit» σε μια «φιλία» δεν είναι το σεξ, αλλά η ειλικρίνεια.

Και εσείς, αγαπημένες μου, έχετε ποτέ ερωτευτεί κάποιον που σας έλεγε ξεκάθαρα «δεν θέλω σχέση» αλλά η καρδιά σας αποφάσισε να το παραβλέψει; Στείλτε μου τις εξομολογήσεις σας. Όλοι έχουμε υπάρξει εκεί. Και εδώ, κανείς δεν παίζει τον κουλ, πιστέψτε με. 

Μοιραστείτε την ιστορία σας ΕΔΩ.