Ριάνα Στυλιανού
Το σεξ σε δημόσιους χώρους είναι μια από τις πιο κοινές φαντασιώσεις, σύμφωνα με πολλές μελέτες σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αν και παραμένει κοινωνικά και νομικά απαγορευμένο στις περισσότερες περιπτώσεις, η ιδέα του να εκτεθεί κάποιος στον κίνδυνο του να “συλληφθεί” ή να παρατηρηθεί, φαίνεται να εξιτάρει έντονα πολλούς ανθρώπους. Αλλά γιατί;
Ο ρόλος του κινδύνου και της αδρεναλίνης
Η ανθρώπινη φύση είναι συνυφασμένη με την επιθυμία για το απαγορευμένο. Όταν συνδυάζεται η σεξουαλική επιθυμία με τον φόβο της αποκάλυψης ή της έκθεσης, ενεργοποιούνται περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται τόσο με τη διέγερση όσο και με τον κίνδυνο. Η αδρεναλίνη, που απελευθερώνεται σε καταστάσεις stress ή έντασης, εντείνει την αίσθηση διέγερσης. Το σεξ σε δημόσιο χώρο δεν αφορά μόνο την πράξη – αφορά το συναίσθημα ότι κάνεις “κάτι που δεν επιτρέπεται”.
Η φαντασίωση του να σε παρακολουθούν
Πολλοί άνθρωποι, ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, δεν τους πειράζει η ιδέα του να είναι αντικείμενο επιθυμίας και παρατήρησης. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι επιθυμούν να τους δουν — αλλά ότι το ενδεχόμενο της παρατήρησης πυροδοτεί μια μορφή έντονης εγρήγορσης. Η ένταση αυτή μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά για την ηδονή.
Η δύναμη της απαγόρευσης
Αυτό που είναι απαγορευμένο, συχνά γίνεται και πιο επιθυμητό. Η κοινωνική απαγόρευση του σεξ σε δημόσιους χώρους προσδίδει σε αυτόν τον τύπο ερωτικής πράξης μια “ανατρεπτική γοητεία”. Οι κοινωνικοί κανόνες και όρια υπάρχουν για λόγους ασφάλειας και ηθικής, αλλά μέσα στο ψυχικό μας πεδίο, το να τα παραβούμε – έστω και φαντασιακά – γίνεται μια πράξη απελευθέρωσης.
Η ανάγκη για ρήξη με την καθημερινότητα
Σε μια εποχή όπου η ζωή είναι συχνά προβλέψιμη, τα ερεθίσματα επαναλαμβανόμενα και η ρουτίνα κυριαρχεί, οι άνθρωποι ψάχνουν τρόπους να “σπάσουν” την μονοτονία. Το σεξ σε μη προβλεπόμενα μέρη δεν αφορά μόνο τον χώρο – αφορά την ψυχική απελευθέρωση, την επιστροφή σε μια πιο άγρια, αυθόρμητη πλευρά του εαυτού.
Πότε η φαντασίωση γίνεται πρόβλημα;
Το να φαντασιώνεται κανείς ή ακόμα και να επιδιώκει περιστασιακά το σεξ σε δημόσιο χώρο, δεν είναι προβληματικό από μόνο του. Ωστόσο, όταν η επιθυμία βασίζεται αποκλειστικά στην ανάγκη για κίνδυνο ή όταν παραβιάζει τη συναίνεση και τα όρια των άλλων (π.χ. αν κάποιος τρίτος εκτεθεί χωρίς να το επιλέξει), τότε περνάμε από την προσωπική φαντασίωση σε ηθικά και νομικά ζητήματα.
Το σεξ σε δημόσιους χώρους εξιτάρει επειδή κινείται στη διασταύρωση του απαγορευμένου, του επικίνδυνου και του φαντασιακού. Όπως κάθε ανθρώπινη επιθυμία, έτσι κι αυτή αποκτά νόημα μέσα στο ψυχικό και κοινωνικό πλαίσιο του καθενός. Το σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε τις επιθυμίες μας, να τις κατανοούμε και να τις εκφράζουμε με τρόπο που είναι συναινετικός, ασφαλής και υγιής.
