Σεβίλλη

  Η πανέμορφη Σεβίλλη λουσμένη στο φως και στα λουλούδια.

Η αρχαία ελληνική πόλη Ίσπαλις κτίστηκε στη Χώρα των Τουρδηνανών, τη σημερινή Ανδαλουσία, επί της αριστερής όχθης του ποταμού Βαΐτιου, του σημερινού πολυτραγουδισμένου Γουαδαλκιβίρ, 76 χιλιόμετρα από τις εκβολές του. Κατά την ελληνική μυθολογία, ιδρυτής της ήταν ο Ηρακλής ενώ αργότερα κατακτήθηκε και επανιδρύθηκε από τους Φοίνικες. Ο Στράβων την αποκαλεί «Ίσπαλις επιφανής». Επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν πολύ ακμαιότατη και εμπορική πόλη και απέκτησε το ρωμαϊκό της υδραγωγείο. Γύρω στον 6ο με 7ο μ.Χ. αιώνα, οι μεγάλοι επίσκοποι την έκαναν κέντρο του ρωμαϊκού πολιτισμού ολόκληρης της Δύσης. Αργότερα, επί Βανδάλων και Γότθων, έγινε πρωτεύουσα της Νότιας Ισπανίας. Οι Άραβες την κατέλαβαν το 712 μ.Χ. και αραβοποίησαν το όνομά της σε Ισμπιλίγια, στη συνέχεια, όμως, έγινε ανεξάρτητη. Αυτοί οχύρωσαν την πόλη, αφήνοντας πολλά μνημεία που διασώθηκαν. Ο Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης την κατάκτησε εκ νέου το 1248, ισπανοποίησε το όνομά της σε Σεβίγια (Σεβίλλη στα ελληνικά) κι έγινε η πιο σημαντική εμπορική πόλη του βασιλείου του. Κατά το 15ο αιώνα, υπήρξε ένα από τα κυριότερα κέντρα του εμπορίου της Γένοβας και της Φλωρεντίας. Ο πληθυσμός της Σεβίλλης είναι 1.317.098, αποτελώντας την τέταρτη μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή της Ισπανίας.

Στο δρόμο του φλαμένκο
Ο Καθεδρικός Ναός με το αίθριο των πορτοκαλιών, το ανάκτορο Αλκάθαρ, η Χιράλδα, η συνοικία της Σάντα Κρουθ, το Μοναστήρι Καλών Τεχνών, η Βασιλική της Μακαρένα, το πάρκο της Μαρίας Λουίζας και η αρένα της Μαεστράνθα είναι μερικά μόνο από τα αξιοθέατα που έχει να παρουσιάσει η πάντα ελκυστική πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας. Για να πάει κανείς στη Σεβίλλη περνά από το δρόμο προς το φλαμένκο. Η Ανδαλουσία είναι η πιο συναρπαστική περιφέρεια της Ισπανίας και καλύπτει το νότιο τμήμα της. Συνορεύει με την Εστρεμαδούρα και την Καστίλη στα βόρεια και με τη Μούρθια στα βορειοανατολικά. Οι ακτές της βλέπουν στον Ατλαντικό στα δυτικά και στη Μεσόγειο στα νότια και ανατολικά. Είναι μία από τις μεγαλύτερες επαρχίες της χώρας με έκταση 87.267 χλμ. και πληθυσμό 7.300.000 κατοίκους. Στη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, την Κόρδοβα, τη Μάλαγα, το Κάντιθ και τα κατάλευκα χωριά που βρίσκονται στις απότομες οροσειρές, ζουν οι άνθρωποι της μουσικής, της ποίησης και του θεάματος. Η περιοχή θεωρείται πατρίδα του φλαμένκο, γενέτειρα της κιθάρας και κέντρο των ταυρομαχιών. Οι ζωγράφοι Murillo, Diego Velázquez, Valdes Leal, οι ποιητές Fernando de Herrera, Fernando Herrera, Lopez Gustav Becker, ο μυθιστοριογράφος Mateo Alemán, ο γλύπτης Martinez Montanes και ο μύθος Don Juan γεννήθηκαν στη Σεβίλλη, ενώ αρκετοί ζωγράφοι (Pacheco, Zurbarán) εργάστηκαν εκεί. Στη Σιέρα Νεβάδα, στα νοτιοανατολικά της Γρανάδας, βρίσκεται η ψηλότερη βουνοκορφή της χώρας (3.482 μ.). Η Κόστα ντε Σολ είναι η πιο ανεπτυγμένη τουριστική περιοχή της Ισπανίας. Ο χαρακτήρας της Ανδαλουσίας είναι περίπλοκος, αντικατοπτρίζοντας την ιστορία της περιοχής. Οκτώ αιώνες επέβαλλαν την κυριαρχία τους οι Άραβες ονομάζοντας την Αλ Ανταλούς, που στα αραβικά σημαίνει η «Χώρα των Βανδάλων». Ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο από τη Μαδρίτη θα διανύσετε 545 χιλιόμετρα νοτίως και εντός της μαγευτικής ενδοχώρας. Παράλληλα έχετε την επιλογή των δυόμιση ωρών με το τρένο μεγάλης ταχύτητας (ΑVE). Αν το επιλέξετε, θα δείτε καλύτερα τη χαρούμενη γη της Ανδαλουσίας που παράγει ελιές, λάδι, εσπεριδοειδή, φελλό, κλωστές, πορσελάνη, σαπούνια και διάφορα ορυκτά. Περίπου το 17% της γης έχει δοθεί σε εθνικά πάρκα ή φυσικούς δρυμούς, προκειμένου να προστατευθεί η πανίδα και η χλωρίδα της περιοχής.

 Ο Καθεδρικός Ναός της Σεβίλλης.

 Το Ανάκτορο Αλκάθαρ.

Λουσμένη στο φως και τα λουλούδια
Η πρώτη εντύπωση που θα σας δώσει είναι πως πρόκειται για μια πόλη ευωδιαστή και φωτεινή. Τα λουλούδια και το φως είναι στοιχεία άριστα δεμένα με την ψυχή της. Οι κάτοικοι της φτάνουν τις 701.929, αλλά αν προσθέσουμε και τους τουρίστες ο πληθυσμός πλησιάζει το ένα εκατομμύριο. Ένας από τους πρώτους ανθρώπους που δήλωσε ερωτευμένος με τη Σεβίλλη ήταν ο μουσουλμάνος βασιλιάς-ποιητής Αλ Μουταμίντ, τον 11ο αιώνα. Εδώ οι πεζοί νιώθουν τιμώμενα πρόσωπα. Μπορείτε να περιδιαβείτε το ιστορικό της κέντρο με τα πόδια ή, αν προτιμάτε, με ιππήλατο αμαξάκι. Περπατώντας στη συνοικία Σάντα Κρουθ (παλιά εβραϊκή συνοικία) θα δείτε σπίτια με κάτασπρες προσόψεις, συχνά καλυμμένα από κισσό και γιασεμιά. Αν είναι νύκτα, θα μεθύσετε κυριολεκτικά με το άρωμα των λουλουδιών. Επιπλέον, θα θαυμάσετε ένα από τα πλέον ονομαστά μνημεία της χώρας, τη Γιράλντα (μιναρές του παλιού τζαμιού, κτισμένος από τούβλο και πέτρα), που έχει ύψος 93 μέτρα και χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς για τους ταξιδιώτες. Στην πόλη δεν θα βρείτε καλύτερο σημείο για φωτογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις γιατί προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης, αλλά και όλης της περιοχής όπου δεσπόζει ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ. Πηγάζει βόρεια, στην καρδιά της Σιέρα Μορένα, κατεβαίνει προς τον Ατλαντικό και διασχίζει, αιώνες τώρα, την πρωτεύουσα του ισπανικού νότου. Μην παραλείψετε μια βόλτα στην ανατολική όχθη του ποταμού. Ανάμεσα στα πολλά μνημεία της αραβικής εποχής ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα τείχη, τον Τόρρε ντελ Όρο (Χρυσό Πύργο) και το ανάκτορο Αλκάθαρ, από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της Mudejar (αραβική τέχνη που δημιουργήθηκε σε περιοχές όπου ζούσαν χριστιανοί). Στην πόλη πολλά είναι και τα δείγματα τέχνης της χριστιανικής εποχής. Ο Καθεδρικός Ναός, γοτθικού ρυθμού, που κτίστηκε σε σημείο όπου βρισκόταν το τζαμί, είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος στον κόσμο. Χρειάστηκαν τέσσερις αιώνες για να αποκτήσει τη σημερινή του μορφή. Στο εσωτερικό του φυλάσσονται καλλιτεχνικοί θησαυροί μεγάλης αξίας: Γλυπτά της γοτθικής εποχής, εικόνες, κοσμήματα, ξυλόγλυπτα, πίνακες καθώς και τα οστά ιστορικών προσωπικοτήτων όπως του Χριστόφορου Κολόμβου. Η Σεβίλλη για τον ελληνικής καταγωγής θαλασσοπόρο από τη Χίο κάτι που οι Ισπανοί γνωρίζουν, έκανε ό,τι μπορούσε για να σεβαστεί την τελευταία του επιθυμία και τη διαθήκη του. Λόγω της διένεξής του με το ισπανικό στέμμα για τη διανομή των λαφύρων από την Αμερική, ο Κολόμβος είχε ορκιστεί να μην αναπαυθεί σε ισπανικό έδαφος μετά το θάνατό του. Έτσι, ο τάφος του υψώθηκε πάνω από το πάτωμα του ναού, υποβασταζόμενος από τέσσερις γλυπτές-φιγούρες που αντιπροσωπεύουν τα παλαιά βασίλεια της Ισπανίας.

 Ο τάφος του Χριστόφορου Κολόμβου.

Πώς θα κινηθείτε
Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε τη Σεβίλλη είναι περπατώντας. Τα περισσότερα αξιοθέατα στο ιστορικό κέντρο της πόλης βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους, ενώ άλλες περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος όπως η συνοικία Τριάνα, από όπου γεννήθηκε το σημερινό φλαμένκο, δεν απέχουν πολύ από το κέντρο. Αν βαριέστε το περπάτημα, τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ταξί ή τα μέσα μαζικής μεταφοράς της πόλης. Αυτά περιλαμβάνουν λεωφορεία ενώ υπάρχει και μια γραμμή τραμ που έχει ως αφετηρία την στάση λεωφορείων Prado και τερματίζει στην πλατεία Νουέβα. Ο μαγικότερος τρόπος, όμως, που κοστίζει μόλις €15 είναι οι άμαξες που σταθμεύουν στον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης και περιδιαβαίνουν όλη την πόλη για μία ώρα κάθε φορά. Τα λεωφορεία έχουν αρκετά συχνά δρομολόγια μέχρι τις 23:00 το βράδυ και αραιά δρομολόγια μέχρι τις 02:00.

Αξίζει να δείτε
Μαριναλέντα
Μία ώρα από τη Σεβίλλη, μπορείτε να επισκεφτείτε τη ζωντανή ουτοπία. Πρόκειται για µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, όπου δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς, δεν έχει εγκληματικότητα και τα σπίτια της νοικιάζονται µε €15 το μήνα. Ο δήμαρχός της, ο Juan Manuel Sanchez Gordillo, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια. Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδομάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ οι άλλοι Ισπανοί κάνουμε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί πέντε μέρες party». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντα. Όταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Gordillo ήταν ο νεότερος δήμαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από δώδεκα χρόνια προσπάθειας κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέμµατα γης και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισμό από τον οποίο ζει σήμερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήμαρχος. Στο Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται εξήμισι ώρες την ημέρα, από τη Δευτέρα έως το Σάββατο, δηλαδή τριάντα εννιά ώρες την εβδομάδα. Όλοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκομιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, περίπου εξήντα γυναίκες και τέσσερις-πέντε άντρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στο συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν άνεργοι. Ακόμη και σε εποχές όπου δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι μισθοί καταβάλλονται. Στη μαγευτική Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα σ’ ένα περιβάλλον όπου η ουτοπία έχει γίνει πραγματικότητα.

Πού θα μείνετε
Hotel Las Casas de la Judería, Santa Maria la Blanca, 5, Casco Antiguo. Από €114 το δίκλινο, τηλ. +34954228483 (www.andalucia.com/cities/sevilla.htm).