Καλλιτέχνης πολύπλευρος και δραστήριος, εξαιρετικά δημοφιλής, με κωμική φλέβα κι εντελώς προσωπικό στυλ, συναντιέται ξανά με τον Αριστοφάνη. Ο Γιάννης Ζουγανέλης πρωταγωνιστεί στις «Εκκλησιάζουσες», που παρουσιάζονται την μεθεπόμενη Παρασκευή και το Σάββατο, στην Επίδαυρο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου. Τον χειμώνα θα καθίσει ξανά στη «Hot Seat», ενώ βάζει πλώρη και για μια μουσικοσατιρική εκπομπή.
-Φέτος «καθίσατε» στην καρέκλα του «Hot Seat» του «Σκάι», ένα τηλεπαιχνίδι γνώσης. Σας έχει λείψει ένα σίριαλ;
-Προτάσεις για τηλεόραση έχω όλα τα χρόνια. Και για σίριαλ. Πότε ενδίδω, πότε δεν ενδίδω, πότε μου αρέσει αυτό που επιλέγω, πότε δεν μου αρέσει και προσπαθώ να συμβάλω στην εξέλιξή του. Το «Hot seat» το είδα σαν ένα βήμα, για να μπορώ να καταθέτω κάποιες απόψεις μου μαζί με τους παίκτες.
-Γνώρισε ανταπόκριση;
-Ναι. Τα έχω καλά με τη συνείδησή μου. Διαβάζοντας την ηλεκτρονική αλλά και την κλασική αλληλογραφία κατάλαβα ότι ο στόχος επετεύχθη. Επικοινώνησα με τον κόσμο. Εκτίθεμαι. Είμαι ο εαυτός μου. Γνώρισα ανθρώπους. Προσπάθησα να τους κάνω να αρθρώσουν λόγο γι' αυτά που συμβαίνουν, να αναπτύξουν δυναμικές κι αισιοδοξία.
-Δεν φοβάστε την έκθεση;
-Το να μην εκτίθεσαι είναι συνώνυμο με το «περιορίσου στα λίγα». Η έκθεση είναι συναφής με την αλήθεια. Κι η αλήθεια λέει να εκτεθείς. Η έκθεση ανοίγει τα περιθώρια για να σε αγαπήσει ο άλλος, όχι ματαιόδοξα. Μπαίνω συνειδητά στη διαδικασία της έκθεσης, χωρίς να εκθέτω άλλους, αυτοσαρκαζόμενος πολλές φορές και προβάλλοντας τις αδυναμίες μας που μπορούν να γίνουν οι δυναμικές μας. Νομίζω ότι ο κόσμος εισπράττει την αλήθεια.
-Ισως γι' αυτό σας αγαπά, σας στηρίζει και σας ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια;
-Αισθάνομαι πολύ... άβολα, μερικές φορές, με την τόση αγάπη που εισπράττω. Φυσικά και το απολαμβάνω, ωστόσο, είναι στιγμές που δεν μπορώ να το διαχειριστώ, μέσα μου. Λέω: αξίζω αυτής της αποδοχής; Γιατί μου προσφέρουν αυτό το δώρο; Γιατί τους κάνω και γελάνε, γιατί τους καταλαβαίνω; Σε αυτή την αγάπη απαντάω όσο γίνεται πιο δυναμικά γίνεται.
-Πρωινό θα κάνατε στην tv;
-Με τίποτα.
-Ωστόσο και του χρόνου συνεχίζετε τηλεοπτικά με το «Hot Seat». Υπάρχει και κάτι άλλο στα σκαριά;
-Θα κάνω μια βραδινή μουσικοσατιρική εκπομπή στον «Σκάι». Επειδή βλέπω πώς γίνεται η σάτιρα όλα αυτά τα χρόνια στην τηλεόραση θέλω να μιλήσω με το δικό μου ύφος, αλλά και για να δώσω βήμα σε εναλλακτικές μουσικές. Υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί που δεν προβάλλονται, γιατί όλοι θέλουν τους γνωστούς. Μα πώς θα γίνεις γνωστός, εάν δεν σου δοθεί μια ευκαιρία; Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Θα ήθελα να είναι μια αντιτηλεοπτικά στημένη εκπομπή, χωρίς να κυριαρχεί η ψευδαίσθηση της τηλεόρασης. Μόλις τελειώσω τα γυρίσματα του «Hot Seat», θα βάλω μπρος το νέο μου εγχείρημα.
-Εχουμε έλλειμμα πολιτισμού;
-Δεν είμαστε πολιτισμένοι οι Ελληνες; Πολιτισμένοι είναι οι Ελληνες στην καθημερινότητά τους. Αλλά είναι ο πολιτισμός της καθημερινότητας κι όχι της υπέρβασης. Για παράδειγμα, το ότι κάθονται στις ουρές στις τράπεζες που είναι μια νέα συνθήκη, αδιαμαρτύρητα, είναι ο πολιτισμός της καθημερινότητάς μας. Μέσα σε αυτόν, όμως, υπάρχει η φαλλοκρατία, ο τσαμπουκάς, οι φασίζουσες αντιλήψεις από πολιτικές παρατάξεις αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις. Ας ελπίσουμε ότι αυτό που μας συμβαίνει σε έναν βαθμό θα μας κάνει και καλό.
-Είστε σταθερός στις σχέσεις και τις φιλίες σας; Με τον Σάκη Μπουλά, π.χ., υπήρξατε συνεργάτες και φίλοι μια ζωή. Σας λείπει;
-Πολύ. Σοφό παιδί. Εξαιρετικό. Ημασταν περισσότερο από αδέλφια. Αν και ανακουφίστηκα όταν πέθανε, γιατί δεν άντεχα να τον βλέπω να βιώνει την παρακμή του, τώρα μου λείπει. Γι' αυτό δεν πήγα να εργαστώ τον χειμώνα που μας πέρασε στην «Ακτή Πειραιώς». Συνυπήρχαμε εκεί εφτά χρόνια, είχαμε διαμορφώσει την ταυτότητα του χώρου. Δεν μπορούσα να πάω χωρίς τον Σάκη. Χρειάζομαι τον χρόνο μου.
Η Ελεονώρα και το «Βίκτορ - Βικτόρια»...
-Πώς είδατε την κόρη σας, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ως Εντίθ Πιαφ στη σκηνή;
-Δεν αντιμετωπίζω την Ελεωνόρα σαν κόρη μου. Μεγαλώνουμε μαζί. Εκανα τα αδύνατα δυνατά για να αποκτήσει τα δικά της φτερά. Αφήνοντας στην άκρη τον ρόλο του πατέρα μπορώ να πω ότι είναι, ίσως, η καλύτερη καλλιτέχνιδα που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Και το λέω δίχως καθόλου συναίσθημα. Ο,τι κάνει στη ζωή της το σπουδάζει. Μελετά, συγκεντρώνεται. Τη θεωρώ μέγιστη. Οχι το παιδί μου. Την καλλιτέχνη. Για το παιδί μου θα μπορούσα να πω άλλα πράγματα.
ΠΗΓΗ: TV Εθνος
