Πάρις Δημητριάδης
«Πλούσια τέχνη, σε δύσκολους καιρούς». Για δέκατη πέμπτη (!) συνεχή χρονιά, η isnotgallery, στην εντός των τειχών Λευκωσία, πραγματοποιεί ομαδική έκθεση με έργα τέχνης σε προσιτές τιμές.
Σύμφωνα με το λεκτικό της πρόσκλησης που μας έχει σταλεί, η έκθεση που έχει γίνει θεσμός πια για τη γνωστή γκαλερί της Λευκωσίας και της οποίας «η κύρια ιδέα παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο», παρουσιάζει «εξαιρετικά έργα τέχνης διαφόρων τεχνοτροπιών, από σπουδαίους καλλιτέχνες, σε προσιτές τιμές». Για τη φετινή διοργάνωση, οι τιμές δεν ξεπερνούν τα 500 ευρώ.
Με αφορμή τα εγκαίνια της φετινής έκθεσης που πραγματοποιούνται την Παρασκευή, 26 Μαΐου, κλέβουμε λίγο από τον χρόνο του Άντρου Ευσταθίου, ιδιοκτήτη της γκαλερί και δημοσιεύουμε τη συνομιλία μας μαζί του.
Ωραίο πόστερ! Τι βλέπουμε; Ποιο είναι το αγόρι με τον επίδεσμο;
Ευχαριστούμε! Βλέπουμε τον υφυπουργό πολιτισμού κ. Χατζηγιάννη, να παραλαμβάνει με σπασμένο χέρι το χαρτοφυλάκιο του Υφυπουργείου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δύσκολοι καιροί, δύσκολες στιγμές.
Παραφράζοντας την περιγραφή στην πρόσκληση, τι είναι τελικά τέχνη; Σημαίνει για όλους το ίδιο;
Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορούν να ειπωθούν για την Τέχνη. Κρατάω ένα απόφθεγμα του Βαν Γκογκ που λέει πως «η τέχνη είναι πίστη που σου επιβάλλει την υποχρέωση να αγνοήσεις την κοινή γνώμη».
Γιατί όμως τα εικαστικά δρώμενα συνήθως προσελκύουν άτομα που προέρχονται κυρίως από την ελίτ των αστικών κέντρων;
Είναι αλήθεια πως άτομα που προέρχονται από την ελίτ των αστικών κέντρων, λόγω μάλλον της προνομιούχας παιδείας που λάμβαναν καθώς και της οικονομικής τους επιφάνειας είχαν διαχρονικά την πολυτέλεια να μπορούν να περιφέρονται και να συλλέγουν έργα τέχνης. Στις μέρες μας ωστόσο δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο κάτι τέτοιο ισχύει στον ίδιο, τουλάχιστον, βαθμό. Αναπόφευκτα η αστική ελίτ θα συνεχίσει να αποτελεί κομμάτι της Τέχνης, αυτό όμως που προσωπικά βλέπω να παρατηρείται, πια, είναι, νομίζω, κάτι πιο φυσιολογικό, με πολλούς, νέους ανθρώπους να ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη τέχνη.
Όλοι άλλωστε πλέον μπαίνουν σε ένα πανεπιστήμιο, όλοι ταξιδεύουν, όλοι επισκέπτονται μουσεία και όλο και περισσότεροι έρχονται στις γκαλερί για να συμμετάσχουν στα εικαστικά δρώμενα. Ίσως να μην έχουν όλοι την πολυτέλεια να ξοδέψουν μεγάλα ποσά για την τέχνη αλλά το ενδιαφέρον έχει σίγουρα διευρυνθεί, κι αυτό μάλλον είναι το σημαντικότερο. Κάτι ίσως που ισχύει ακόμη σήμερα και θα ισχύει, νομίζω, για αρκετό καιρό ακόμη, είναι η επιδραστικότητα της ελίτ των νεόπλουτων, της πλέον αμόρφωτης δηλαδή ομάδας της κοινωνίας μας, στον χώρο της τέχνης. Άτομα που θα δεις, για παράδειγμα, συχνά σε γκαλερί, να αγοράζουν έργα τέχνης απλώς για να εντυπωσιάσουν τους ομοίους τους. Ένα νοσηρό κομμάτι της σύγχρονης τέχνης. Δυστυχώς, όμως, αγαπητέ μου, money talks.
Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν φέτος στην έκθεση;
Οι φετινοί καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην πλούσια τέχνη σε δύσκολους καιρούς είναι εξαιρετικοί, με πολύ ωραίες δουλειές. Τα έργα που θα δείξουμε είναι νωπά και φρέσκα, με πολλά από αυτά να έχουν δημιουργηθεί ειδικά για την έκθεση.Συγκεκριμένα, λαμβάνουν μέρος καλλιτέχνες από Κύπρο, Ελλάδα Αρμενία και Αγγλία που είναι χρόνια συνεργάτες με τη γκαλερί μας. Πρόκειται για άτομα που γνωρίζουμε τις τις δουλειές τους και πιστεύουμε πολύ σε αυτές. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο μεταξύ έχουν παρουσία και σε ευρωπαϊκό επίπεδο κι αυτός είναι σημαντικός λόγος να προωθήσουμε κι εμείς, μέσω της δική μας γκαλερί, τις δουλειές τους. Στη φετινή έκθεση θα δείξουμε επίσης ορισμένα υπέροχα σχέδια του Γκλύν Χιούζ, γεγονός που μας χαροποιεί ιδιαίτερα, αφού για εμάς αλλά και για ένα μεγάλο κομμάτι της πολιτιστικής κοινότητας, ο Γκλυν υπήρξε τεράστιος καλλιτέχνης.
Πέραν από την οροφή των 500 ευρώ σε κόστος, υπάρχει οποιαδήποτε θεματική συνοχή μεταξύ των έργων;
Η κοινή αισθητική ανάμεσα στα έργα που εκτίθενται είναι για εμάς πάντοτε προτεραιότητα, πράγμα που φυσικά ξεκινάει από την επιλογή των καλλιτεχνών.Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να επιλέγεις έργα με βάση μόνο την τιμή. Η τιμή, ναι, έχει σημασία σε αυτή την έκθεση αλλά εάν απλά προσπαθείς να στήσεις την έκθεση μόνο με το οικονομικό κατά νού, είμαι σίγουρος ότι το τελικό αποτέλεσμα θα βγει χάλια.
Η εν λόγω έκθεση έγινε θεσμός, ζούμε τελικά συνεχείς κρίσεις; Πόση διάρκεια έχουν αυτοί οι δύσκολοι καιροί; Η έκθεση πράγματι έγινε θεσμός πλέον και δηλώνουμε περήφανοι. Είναι σαν ένα παιδάκι μας. Ακούγεται τετριμμένο αλλά αλήθεια έτσι νιώθουμε. Σε ό,τι αφορά στις συνεχείς κρίσεις, νομίζω ότι το έχουμε πάρει απόφαση ότι οι καιροί πλέον θα είναι μονίμως δύσκολοι. Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι, θεωρώ ότι γενικότερα τα πράγματα, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν πάνε καλά. Το βλέπουμε άλλωστε με τα διάφορα που σκάνε κάθε τρεις και λιγάκι.Πρέπει όμως να καταφέρνουμε να προσαρμοζόμαστε στις νέες καταστάσεις. Μόνο έτσι θα μπορούμε να πηγαίνουμε μπροστά.
Νιώθεις ότι η εικαστική σκηνή επηρεάστηκε ευμενώς ή δυσμενώς από τις πολλαπλές κρίσεις της εποχής μας; Κοιτάξτε, η τέχνη επηρεάζεται δυσμενώς στο οικονομικό κομμάτι όταν υπάρχουν κρίσεις και ευμενώς στο δημιουργικό. Κι αυτό αφού αν δεν δημιουργήσει ένας καλλιτέχνης σε μια κρίση, πότε θα δημιουργήσει; Όταν υπάρχει δυσμένεια και δυσκολία εκεί είναι που ο καλλιτέχνης βρίσκει ερέθισμα να δημιουργήσει. Τα μεγαλύτερα έργα με παγκόσμια απήχηση δημιουργηθηκαν σε καιρούς άσχημους.
Πώς ένιωθες όταν άρχισε τη ζωή της η γκαλερί και πώς νιώθεις σήμερα; Όταν έφτιαχνα τον χώρο μου δεν ήξερα καν τι ακριβώς θα τον κάνω. Απλά μου άρεσε η ιδέα ότι δημιουργώ κάτι από το μηδέν, σε μια υποβαθμισμένη περιοχή όπως ήταν τότε η παλιά Λευκωσία. Η isnotgallery σιγά σιγά και με πολύ κόπο έγινε αυτό που έγινε. Σήμερα νιώθω ευτυχισμένος.
Μελλοντικά σχέδια που ίσως θες να μοιραστείς; Δεν κάνουμε μεγαλόπνοα και μακροπρόθεσμα σχέδια, δεν έχουμε καν τον χρόνο για κάτι τέτοιο! Μας αρέσει όμως η ιδέα να «μεγαλώσουμε» και να πάμε μακριά. Θα δείξει!
