Ένας από τους τραγουδιστές που έχει κάνει πολλές επιτυχίες με τα τραγούδια του αλλά και με τις εμφανίσεις του, είναι ένα πρόσωπο που ο περισσότερος γυναικείος πληθυσμός είναι ξετρελαμένος μαζί του. Ο Γιώργος Σαμπάνης έδωσε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στο Peoplegreece και αυτά που είπε ήταν πραγματικά ενδιαφέρον.
Λέγοντας σε φίλες και στα κορίτσια του γραφείου πως θα κάνουμε αυτή τη συνέντευξη, ενθουσιάστηκαν…
Τις ευχαριστώ πολύ.
Θα το μεταφέρω. Ήταν πάντα έτσι με τις γυναίκες; Έβλεπες τον ενθουσιασμό;
Δεν ξέρω. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου ήμουν σε σχέση. Κάποιες φορές που εξώκειλα και με πήρε από κάτω, λόγω της προβολής –δηλαδή έβλεπα τις γυναίκες να με θέλουν–, δεν περνούσα καλά. Οπότε το διέκοψα. Δεν ήταν για εμένα.
Αυτό θα εξόργιζε πολλούς άντρες…
Δεν νομίζω. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο που τον θες στα αλήθεια και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη ζωή σου. Είναι παντελώς αδιάφορο να επικοινωνείς με ανθρώπους χωρίς στην πραγματικότητα να τους γνωρίζεις και να τους θες. Δεν σου προσφέρει κάποια ιδιαίτερη χαρά – εκτός από αυτήν της πρώτης κατάκτησης. Όταν μεγαλώσεις, όμως, σταματάς να θέλεις την κατάκτηση, δεν σημαίνει κάτι… χάνεις το χρόνο σου. Με κουράζει. Έτσι νομίζω εγώ, πια. Όσο μεγαλώνεις το μαθαίνεις.
Θα σε περιέγραφες συνεσταλμένο;
Όχι. Έχω υπάρξει στη ζωή μου ερωτευμένος δυο τρεις φορές ‒ κι εκεί θεωρώ πως ήμουν πολύ εντάξει με τους ανθρώπους αυτούς. Το συναίσθημα του έρωτα που μου χάρισαν μέσα από την επαφή μας και την προσωπικότητά τους τους το ανταπέδωσα με κάθε ειλικρίνεια, μέσα από την καρδιά μου. Είμαι λίγο παλιακός στις αντιλήψεις μου, «παλιάς σχολής» που λένε, όπως και η μουσική που ακούω. Αλλά νομίζω πως αυτό έχει τη γοητεία και την πλάκα του. Στις σχέσεις μου δεν μπορώ να πω πως είμαι προοδευτικός.
Με ποιον άνθρωπο εμπνέεσαι να γράφεις
Στα δικά μου τα άλμπουμ βρίσκομαι για καφέ με τη στιχουργό μου, την Ελεάνα Βραχάλη, λέμε τα δικά μας, καθημερινά. Είμαστε όλη μέρα στο τηλέφωνο. Ποτέ δεν έχουμε τραγούδια μπροστά μας. Είμαστε απλά εγώ κι εκείνη. Και μπαίνουμε στη διαδικασία να γράψουμε. Βρέθηκε καρμικά στη ζωή μου, κάνουμε παρέα από το 2008. Δεν είναι αυτοσκοπός να γράφουμε μαζί. Αλλά έγινε και μονόδρομος. Εμείς δεν συναντιόμαστε ψάχνοντας για αφορμή να γράψουμε, αλλά το αντίθετο. Συζητάμε τα θέματά μας και κάποιες φορές η συζήτηση καταλήγει στο “το κάνουμε τραγούδι”;
