ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Ναμίμπια: Έρημος και ρινόκεροι

Αμμόλοφοι, θαλασσοδαρμένες ακτές, θεαματικές εναλλαγές τοπίων και άγρια ζωή. Η Αφρική μας συστήνεται μέσα από ένα απαιτητικό οδικό ταξίδι.

«Θα πάμε Ναμίμπια…»

Το άκουσμα της λέξης «Ναμίμπια» μου δημιούργησε την ανασφάλεια που έχει κάποιος όταν πάει σε έναν τόπο στον οποίο δεν ξέρει τι να περιμένει. Γνώριζα ότι είναι χώρα της Αφρικής (συνορεύει με τη Νότια Αφρική, την Μποτσουάνα, τη Ζάμπια, την Ανγκόλα και βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό), αλλά από εκεί και πέρα τίποτα περισσότερο. Τις δύο εβδομάδες που πέρασα στη Ναμίμπια οδηγήσαμε συνολικά 41½ ώρες, καλύπτοντας 2.467 χιλιόμετρα και αλλάζοντας οκτώ ξενοδοχεία, για να διασχίσουμε μια χώρα που έχει τρεις φορές την έκταση της Αγγλίας και μόλις 2,5 εκατομμύρια κατοίκους. Ανακάλυψα έναν προορισμό με θεαματικές εναλλαγές τοπίων: από τα ξηρά και ηλιόλουστα της ερήμου Ναμίμπ μέχρι τα θαλασσοδαρμένα του Ατλαντικού και την αχανή έκταση χαμηλής βλάστησης του πάρκου Ετόσα, με τους ρινόκερους, τους ελέφαντες και τις καμηλοπαρδάλεις. Μια χώρα με υψηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών προς τους τουρίστες (μέχρι και το πιο οικονομικό κατάλυμα είχε καλή αισθητική και σέρβις) και συνάμα αυθεντική. Η τοπική κοινωνία κάνει μεγάλο αγώνα για να διατηρήσει τον χαρακτήρα της και να προστατεύσει την άγρια ζωή. Μέχρι σήμερα φαίνεται πως τα έχει καταφέρει.

Λίγη ιστορία

Η χώρα πήρε την ονομασία της από την έρημο Ναμίμπ (που σημαίνει «έρημος» στην τοπική γλώσσα Νάμα), την αρχαιότερη του κόσμου –ηλικίας περίπου 55 εκατομμυρίων ετών–, η οποία συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, λόγω του τεράστιου πλούτου εντόμων, τερμιτών και μικροοργανισμών που συναντώνται στα εδάφη της. Τον περασμένο αιώνα, η Ναμίμπια ονομαζόταν Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική, καθώς ήταν αποικία της Γερμανίας, πράγμα εμφανές σε πολλές εκφάνσεις της σύγχρονης καθημερινότητας: η πλειονότητα των τουριστών είναι Γερμανοί, οι υποδομές της χώρας ευρωπαϊκού επιπέδου (αν και εδώ οι Κινέζοι έχουν βάλει το «χεράκι» τους, επενδύοντας πολλά εκατομμύρια για την κατασκευή δρόμων και λιμανιών, φυσικά όχι με το αζημίωτο), η καθαριότητα, ακόμη και στις δημόσιες τουαλέτες των πιο απόμακρων περιοχών, ασύλληπτη και βεβαίως η αρχιτεκτονική στις πόλεις θυμίζει Ανατολική Γερμανία (γνωρίζω πως αυτό δεν ακούγεται και πολύ δελεαστικό – και όντως δεν είναι).

Το δημοφιλές εστιατόριο Joe’s Beerhouse. (Φωτογραφία: VISUALHELLAS.GR)

Τέλος, το φαγητό: εξαιρετικά κρέατα (αν είσαι vegan, πήγαινε στο Πόρτλαντ καλύτερα) και φρεσκοψημένα γερμανικά ψωμιά στα πρωινά των τουριστικών καταλυμάτων που μόνο στη χώρα προέλευσής τους έχω γευτεί παρόμοια. Το πέρας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε τη Ναμίμπια υπό την κατοχή της Νότιας Αφρικής. Κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ οι τρεις γλώσσες που καθιερώθηκαν ως επίσημες ήταν τα αγγλικά, τα γερμανικά και τα αφρικάνς. Με την ανεξαρτησία της χώρας από τη Νότια Αφρική το 1990, τα αγγλικά έγιναν η επίσημη γλώσσα, καθώς τα γερμανικά και τα αφρικάνς θεωρήθηκαν ότι έχουν αποικιοκρατικό στίγμα. Να σημειωθεί εδώ ότι η πρώτη γενοκτονία στα χρονικά του 20ού αιώνα έλαβε χώρα στη Ναμίμπια, με τους Γερμανούς να εξοντώνουν πάνω από το 50% του γηγενούς πληθυσμού. Οξύμωρο είναι βέβαια το γεγονός ότι επιλέχθηκαν τα αγγλικά, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Μεγάλη Βρετανία είχε κάποτε κατακτήσει σχεδόν το 24% του παγκόσμιου πληθυσμού μέσα από τους αποικιοκρατικούς πολέμους της. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα η Ναμίμπια έχει 27 αναγνωρισμένες τοπικές γλώσσες, με όλη τη μερίδα του πληθυσμού να μιλάει άπταιστα την αγγλική. Οι λευκοί αποτελούν μειονότητα –περίπου 100.000 άτομα–, αν και κατέχουν τα επιχειρηματικά ηνία της χώρας, διατηρώντας τον έλεγχο σχεδόν όλων των τουριστικών καταλυμάτων. Ήταν εξαιρετικά εύκολο να αναγνωρίσω τον υπεύθυνο του κάθε ξενοδοχείου όπου διαμέναμε, καθώς ήταν συνήθως ο μοναδικός λευκός εργαζόμενος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ kathimerini.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

TRAVEL: Τελευταία Ενημέρωση

X