ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Μάντεψε τι κάνω τα βράδια

Δημήτρης Λοττίδης

Δημήτρης Λοττίδης

Στην εποχή της βιντεοκασέτας, υπήρχε μία του Στάθη Ψάλτη με τίτλο «Μάντεψε τι κάνω τα βράδια», όπου ο Ψάλτης έκανε τον μπανιστιρτζή στην Αθήνα. Ο τίτλος αυτός (όχι το μπανιστήρι) ταιριάζει απόλυτα στη φάση της ζωής που περνώ.

Η ιστορία μου ξεκινά κάθε απόγευμα ως εξής: Φεύγω από το γραφείο γύρω στις επτά κλείνοντας συνήθως τα φώτα τελευταίος, αλλά όχι κουρασμένος. Στη διαδρομή της αποφόρτισης προς το σπίτι η πρώτη στάση ξεκούρασης του μυαλού μου έρχεται με τη σκέψη του τι θα μαγειρέψω. Ναι, τα βράδια του χειμώνα μαγειρεύω για τους δυο μας, ενώ το καλοκαίρι η ψησταριά δεν σβήνει σχεδόν ποτέ για τους φίλους. Το μαγείρεμα είναι ίσως το μοναδικό πράγμα που με ξεκουράζει εντελώς, είναι το σημείο της ημέρας όπου δεν σκέφτομαι τα πολιτικά, τα περιοδικά, τον χειρισμό των social media, πού πάει η τηλεόραση του μέλλοντος, ποια από τα μελλοντικά μας apps θα πετύχουν και πάει λέγοντας. Στον πάγκο της κουζίνας είναι τα υλικά κι ένα ποτήρι κρασί. Δεν θέλω να είναι δίπλα μου η βοηθός του σπιτιού ούτε και η Μαρία, την οποία θα καλέσω για να στρώσει το τραπέζι. Το βράδυ στην κουζίνα είμαι εγώ, το τηγάνι, ο φούρνος, το ψυγείο και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Κάποτε αγχώθηκα πως δεν είμαι «φυσιολογικός», όμως ηρέμησα όταν «πίεσα» τον εαυτό μου να κυκλοφορεί όπως οι περισσότεροι άντρες της ηλικίας μου. Δυστυχώς, για να απολαύσω έξοδο πλέον πρέπει να είμαι με συγκεκριμένα άτομα με τα οποία μπορώ να επικοινωνήσω, να μιλήσω, να πειράξω, να τσακωθώ, να γελάσω. Απεχθάνομαι στα 44 μου να βγαίνω στον δρόμο για να γνωρίσω κόσμο και, συγχρόνως, να κοιτάζω το ρολόι αν πέρασε η ώρα.

Αντικοινωνικός; Ίσως, όχι όμως απόλυτα. Περίεργος και ιδιότροπος; Ναι είμαι. Όσο όμως περίεργος και ιδιότροπος είμαι με τους άγνωστους τόσο τρελαίνομαι να είμαι οικοδεσπότης και να μαγειρεύω εγώ στους φίλους μας. Τι φτιάχνω; Αυτό τον χειμώνα έχω γίνει ειδικός στο ψήσιμο του βοδινού, πλάθω μπιφτέκια και σαν τρελός επιστήμονας αλλάζω τις δόσεις για τις σος στις σαλάτες. Βαρέθηκα πλέον και δεν με ιντριγκάρουν οι μακαρονάδες και τα ψητά, αλλά επενδύω και λίγο στην υγεία της οικογένειας πειραματιζόμενος στο ψήσιμο των ψαριών (τι αδικία της φύσης, τα καλύτερα ψάρια να υπάρχουν προς βρώσιν τον χειμώνα). Θα ήθελα το επόμενο διάστημα να μάθω να μαγειρεύω χόρτα και ό,τι άλλο μπορεί να φτιάξει κάποιος με τα δώρα της γης. Η Μαρία; Η γυναίκα μου έχει μετατρέψει τον τελευταίο μήνα το σπίτι σε εργαστήρι σοκολάτας, όπου μαζί με τα παιδιά φτιάχνουν σοκολατόσπιτα, μπισκότα, σοκολατάκια, κέικ με brownies και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Ξύπνησε ξαφνικά το DNA του πατέρα ζαχαροπλάστη μέσα της.

Γιατί σας τα γράφω αυτά; Γιατί έχω την αίσθηση πως αυτής της ποιότητας χρόνος στο σπίτι και η ψυχανάλυση μέσω της κουζίνας δεν είναι κάτι εφήμερο, κάτι που θα περάσει και θα φύγει ως μια ακόμα μόδα. Η κουζίνα είναι τόπος κοινωνικής συνεύρεσης, είναι τρόπος ερωτικής δημιουργίας, είναι μέσο να ευχαριστήσεις αυτούς που αγαπάς, είναι επένδυση στην υγεία τη δική σου και των γύρω σου. Έχω επίσης την αίσθηση πως όλο και περισσότερος κόσμος κάνει αυτό που κάνουμε κι εμείς στο σπίτι, ξοδεύει δηλαδή περισσότερα λεφτά στο σουπερμάρκετ απ’ ό,τι στα ρούχα και τις μπουτίκ. Βλέπω ολοένα και περισσότερους να περνούν τις ώρες τους στις κάβες διαβάζοντας ετικέτες κρασιών, συναντώ όλο και περισσότερο χαρούμενο κόσμο στις υπεραγορές συμπεριφερόμενος λες και είναι στην Disneyland. Τότε πώς γεμίζουν τα εστιατόρια και τα μπαρ; Το ένα δεν αναιρεί βέβαια το άλλο, έτσι κι αλλιώς η νέα τάση της κυπριακής κουζίνας στα εστιατόρια είναι τα μικρά μενού με λίγα και ποιοτικά, σπιτικά μαγειρεμένα.

Πότε όμως καταλαβαίνεις αν είσαι κουζινάρης ή όχι; Υπάρχει ένα τεστ το οποίο δεν κάνει ποτέ λάθος: Όταν θες να καλέσεις για φαγητό κάποιους των οποίων σου αρέσει η παρέα και πέσει η συζήτηση «να τους καλέσουμε σπίτι ή σε εστιατόριο», αν εξιτάρεσαι για τραπέζωμα στο σπίτι σημαίνει πως είσαι κουζινάρης. Αν προτιμάς να τους πας στην Ονασαγόρου, δεν είσαι. Αν πάλι είσαι αποδεδειγμένα κουζινάρης αλλά προτιμάς να τους καλέσεις στο εστιατόριο, τότε απλά οι καλεσμένοι σου είναι λίγο βαρετοί για σένα.

Το σίγουρο πάντως είναι πως την κουζίνα δεν μπορείς να την αγαπήσεις επειδή «πρέπει». Είτε το έχεις και το θες είτε δεν το έχεις. Έτσι κι αλλιώς κάποιοι πρέπει να φάνε στο τέλος της ημέρας την ψυχανάλυση του μάγειρα.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

must έποψη: Τελευταία Ενημέρωση

Gossip Girls 2.0

Gossip Girls 2.0

Όταν οι λεγεώνα των troll γίνεται η νέα κατίνα της γειτονιάς
Δημήτρης Λοττίδης
 |  MUST ΕΠΟΨΗ
Αγιανάπα Α'

Αγιανάπα Α'

Όπου και να γυρίσεις, όπου και να μιλήσεις, η Κύπρος σε πληγώνει
Δημήτρης Λοττίδης
 |  MUST ΕΠΟΨΗ
X