Δημήτρης Λοττίδης
ΩΟι λογιστές, δικηγόροι και ντιβέλοπερ έχουν συνεισφέρει σημαντικά στην αύξηση του πλούτου στη χώρα, στη δημιουργία δουλειών, στις υπεραξίες και στην απεξάρτηση της παλιάς μας οικονομίας από τη γεωργία και τον τουρισμό. Στη μετά-κρίση περίοδο (που εν μέρει αυτοί δημιούργησαν) αυτοί οι ίδιοι έπιασαν τη βαλίτσα τους και έτρεξαν σε Κίνα, Ρωσία, Κορέα, Ινδία και στα πέρατα του τρίτου κόσμου να φέρουν εκατομμυριούχους να αγοράσουν ευρωπαϊκό διαβατήριο, για να καθαρίσουν τα σκατά που δημιούργησαν τη δεκαετία του 2000. Όλα αυτά με τη συνεργασία της πιο business friendly κυβέρνησης που είχε ποτέ ο τόπος, ήταν η βασική αιτία για τη γρήγορη και απρόσμενη ανάκαμψη της χώρας.
Κυρίως, όμως, ήταν η αιτία για να διατηρηθούν στη ζωή οι βαθιά αρρωστημένες τράπεζες της Κύπρου και να συνεχίσουν να παρασιτοζωούν με τις αποικιοκρατικού τύπου συντεχνίες τους έναντι της μεσαίας τάξης, των νοικοκυραίων. Διάβαζα τις προάλλες σ' ένα σάιτ που διοργάνωνε τα wine gatherings του John Patrick, πως «Ο Ιρλανδός ανέστησε την Τράπεζα Κύπρου». Το άλλο με τον Πόμπο το ξέρετε; Ο Ιρλανδός σε ένα ήταν μάστορας: κατάλαβε γρήγορα πώς λειτουργεί το σύστημα και με λίγα «fuck, fuck, fuck» και πολλά προβλήματα κάτω από το χαλί, κατάφερε να φεύγει και να παραδίδει τη μεγαλύτερη τράπεζα μιας χώρας που για τρία χρόνια τρέχει με αύξηση ΑΕΠ άνω του 3%, βαθιά άρρωστη, χωρίς στρατηγική και χωρίς να έχει αγγίξει τα βασικά της προβλήματα, που είναι τα ΜΕΔ και το κόστος λειτουργίας της. Και να τον λένε και επιτυχημένο! Επιστρέφουμε, όμως, στο βασικό μας θέμα. Ναι, οι ντιβέλοπερ σώθηκαν με τα «χρυσά» διαβατήρια και τις «αργυρές» άδειες παραμονής. Κερδισμένη ωστόσο κατά βάση είναι η χώρα, επειδή με αυτό το colpo grosso κατάφερε να τους δώσει εργαλεία να ξεπληρώσουν τα δάνειά τους στις τράπεζες, να ανοίξουν θέσεις εργασίας αλλά και να δημιουργήσουν σταθερές υπεραξίες στη χώρα με τους πύργους και τις βίλες. Το πρόβλημα είναι άλλο.
Αυτοί οι τύποι, δηλαδή οι ντιβέλοπερ, τραπεζίτες δικηγόροι και εργολάβοι, ζουν σ’ ένα παράλληλο σύμπαν. Ζουν οι περισσότεροι εκτός Λευκωσίας. Κάποιοι υποτιμούν τη Λευκωσία πως είναι μια παρηκμασμένη πόλη χωρίς θάλασσα, Ριβιέρα, Ρωσίδες και Maserati. Η Λευκωσία όμως κυβερνά. Όσα λεφτά και να βγάλουν, όσα μπόνους και να πάρουν οι τραπεζίτες, αν δεν σεβαστούν το σύστημα της Λευκωσίας, αυτό το τέρας σε κάποια φάση θα τους καταπιεί. Όπως κατάπιε τους προηγουμένους που δεν τη σεβάστηκαν. Τον Ηλιάδη, τον Κυπρή, τον Χριστόφια, τον Αριστοδήμου και τόσους άλλους πρίγκιπες που τώρα είναι ξεπεσμένοι. Η Λευκωσία είναι η κοινή γνώμη της μεσαίας τάξης, είναι η μικρομεσαία επιχείρηση, οι διπλωμάτες, οι κουτσομπόληδες τραπεζικοί που θα καρφώσουν τα οικονομικά σου στον πρώτο τυχόντα. Η Λευκωσία είναι ο Μάκης και ο ΑΠΟΕΛ, είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών και Εσωτερικών που αποφασίζουν για τη ζωή σου χωρίς να το ξέρεις. Η Λευκωσία είναι οι οικογένειές της που, αν και είναι μεγαλωμένες με σκι στο Κουρσεβέλ, κυκλοφορούν με Peugeot και Audi για να περνούν κάτω από τα ραντάρ.
Η Λευκωσία είναι οι πρεσβείες, που κάθε φορά που ένας ντιβέλοπερ νομίζει πως πιέζει «μυστικά» τον Πετρίδη για να δώσει διαβατήριο σε Ινδό έμπορο όπλων, αυτές το μαθαίνουν και ενημερώνουν σε χρόνο dt τις πρωτεύουσές τους. Και ο ντιβέλοπερ νομίζει πως δεν φακελώθηκε... Πριν χρόνια ο Βγενόπουλος στο Κολωνάκι, ανάβοντας το πούρο του, είχε πει το αξεπέραστο «Αγόρασα τη Λευκωσία για 3 εκατομμύρια». Εννοούσε πως ήξερε τη σημασία του επηρεασμού των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης της Λευκωσίας, του συστήματος διακυβέρνησης και των κέντρων αποφάσεων. Αυτός ήξερε. Οι Κύπριοι πώς γίνεται να μην το ξέρουν; Πώς γίνεται να μην ξέρουν οι ντιβέλοπερ της Λεμεσού και της Πάφου πως την ώρα που καθαρίζουν τα σκατά τους μέσω των χρυσών διαβατηρίων που η Λευκωσία και η πολιτική μηχανή τούς έδωσαν την ευκαιρία, πως την ίδια ώρα θα πρέπει να δείχνουν σεβασμό; Σεβασμός σημαίνει να μην προκαλώ με το ύφος την εικόνα μου, να αναγνωρίζω πως η ευκαιρία μου είναι δανεική και εφήμερη και να κάνω κινήσεις επιστροφής πλούτου στην κοινωνία μέσω στήριξης κοινωφελών προγραμμάτων. Να είμαι ταπεινός και σοβαρός και να εκπέμπω πως αυτό που γίνεται είναι για το κοινό καλό και όχι για την αρπαχτή μου. Αυτό είναι το πρόβλημά μας αυτή τη στιγμή.
Κάποιοι υποτιμούν τη Λευκωσία πως είναι μια παρηκμασμένη πόλη χωρίς θάλασσα, Ριβιέρα, Ρωσίδες και Maserati. Η Λευκωσία όμως κυβερνά
Αυτοί που τους δώσαμε την ευκαιρία να καθαρίσουν τις βρωμιές τους, νόμισαν πως τους δώσαμε συγχωροχάρτι για να γίνουν πιο μαλάκες απ’ ό,τι ήταν πριν. Αμ δε! Και καταλήγω στο κλασικό αυτής της στήλης: είναι όλα θέμα αισθητικής. Ο πλούτος, η ζωή και η καθημερινότητα είναι όλα θέμα αισθητικής. Όποιος δεν το καταλάβει η Λευκωσία (και τα social media της) θα τον καταπιεί.
Δημήτρης Λοττίδης
demetris@sppmedia.com
Twitter: @dlottides
