Με αυτό τον ποιητικό τίτλο έχω να πω πολλά για τον τελικό της Eurovision.
Ζήσαμε να δούμε τη σημαία της Κύπρου στη δεύτερη θέση του πίνακα της Eurovision με 400+ πόντους.
Μετά από μια έντονη ταχυκαρδία, οι 25 παρουσιάστριες της Πορτογαλίας (που κατά τα άλλα ήταν απολαυστικές) ανακοίνωσαν ποια χώρα ήταν στη 2η θέση. Και ήταν η Κύπρος! Τα ύστερα του κόσμου.
Εν τω μεταξύ, έτσι όπως ανακοίνωαν τα αποτελέσματα, φάνηκε πως η Φουρέιρα νόμισε πως νίκησε και ο ενθουσιασμός της ήταν λυπηρό θέαμα μόνο και μόνο για την ''προσγείωση'' που θα ένιωσε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα.
Και αφού ανακοινώθηκε η Netta, το ''Toy'' και το Ισραήλ ως νικητές της φετινής Eurovision και ακυρωθήκαν τα σχέδια μας για το τι θα φορέσουμε του χρόνου στην Eurovision στη Λευκωσία, ήρθε η πικρή σκέψη: ''Αν δεν το πήραμε φέτος, δεν θα το πάρουμε και ποτέ''.
Αλλά δες εδώ την εμφάνιση της ως νικήτρια χώρα:
Προσωπικά, αγάπησα τη συμμετοχή του Ισραήλ, αλλά εμείς είχαμε Φουρέιρα! Φουρέιρα! Έβαλε σχεδόν κυριολεκτικά φωτιά στη σκηνή. Εγώ λέω να στέλλουμε κάθε χρόνο τη Φουρέιρα, τώρα που την έμαθε και ο κόσμος της Ευρώπης.
Φουρέιρα λέμε! Δες την ξανά γιατί τέτοια Κύπρο δεν θα δεις ξανά, μάλλον.
Εκτός όμως απ' αυτά, εγώ έχω να ρωτήσω ''από πού ήρθε η Αυστρία;'' εγώ δεν θυμώμουν καν ποια ήταν η συμμετοχή της φέτος. Έβλεπα Αυστρία και νόμιζα διάβαζα λάθος το ''Αυστραλία'. Η Γερμανία δεν με ενόχλησε αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Το τραγούδι δεν το θυμάμαι.
Την Ιταλία την άκουσα πρώτη φορά στους ημιτελικούς και την λάτρεψα. Μετά το ''Grande Amore'' θεωρώ τη φετινή συμμετοχή τους ως την καλύτερη και πολύ το χάρηκα που εκτοξεύτηκαν στην 5η θέση.
Η Τσεχία θεϊκή. Η ψήφος του κοινού την έφερε από τα χαμένα στην 6η θέση. Και τότε επιβεβαιώθηκα πως η κριτική επιτροπή και το κοινό δεν έχουν καμια μα καμία σχέση μεταξύ τους. Το ίδιο ισχύει και για την Σουηδία αν και δεν ήταν τόσο χαμηλά πριν την ψήφο του κοινού.
H Μολδαβία ήταν cute, το λέω από τον ημιτελικό και προς έκπληξη μου, και η Ισπανία παρουσίασε ένα όμορφο τραγουδάκι που σε έκανε να πιστεύεις πως παρακολουθείς τους τίτλους τέλους μιας όμορφης Ισπανικής ταινίας.
Εκτός από τα τραγούδια όμως, έχω να πω: Τι πιάνει όλους τους ανταποκριτές των χωρών που βγαίνουν να ανακοινώσουν το αποτέλεσμα της επιτροπής και αντί αυτού ξεκινούν chit chat; ''Beautiful show, wonderful job'' και ναζάκια και κουβεντούλα λες και εκεί θα ξεκινήσουν τη διεθνή τους καριέρα, ήμαρτον, πες το δωδεκάρι που πάει και ραντεβού του χρόνου αγαπούλα.
Και τώρα που λέω αγαπούλα, η κυρία από την Αυστραλία γιατί δεν βγήκε φέτος; Θέλω νέα της.
Ας πάω πίσω στην Φουρέιρα όμως. Ήταν φανταστική, και το λέει όλη η Ευρώπη. Έμαθαν οι Eurofans που κοντά πέφτει η Κύπρος. Παρ' όλα αυτά, του χρόνου θα συνέλθουμε από το υπερθέαμα του ''Fuego'' και θα στείλουμε πάλι μετριότητα όπως και πριν από την Φουρέιρα.
Oh well.
Φουέκο.
