Τα ξημερώματα της 14ης Φεβρουαρίου, η Υβόννη Μπόσνιακ μας εξέπληξε όταν ανέβασε στο instagram μια τρυφερή φωτογραφία της κόρης της, η οποία συνοδευόταν από ένα άκρως συγκινητικό μήνυμα.
Ο λόγος δεν είναι ότι η μικρή Ελένη έχει γενέθλια σήμερα και γίνεται 2 ετών.
Το μοντέλο και σχεδιάστρια πόσταρε μια τρυφερή φωτογραφία στον προσωπικό της λογαριασμό στην οποία κρατάει το χέρι της κορούλας της αλλά και ένα συγκινητικό μήνυμα, το οποίο ήταν και περίεργο και καταθλιπτικό, αφού περιέγραφε την τελευταία φορά που θα ζήσουν μαζί κάποιες εμπειρίες.
Γράφει στο μήνυμα:
«Κάτι που θέλω να μοιραστώ με τις μαμάδες του κόσμου… Άλλη μια φορά…
Από τη στιγμή που σε κράτησα στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά, δεν ήμουν ποτέ ξανά ο άνθρωπος που ήμουν… και κάποιες φορές ίσως μου έλειπε ο παλιός μου εαυτός. Όταν είχα χρόνο και ελευθερία και δεν υπήρχε τίποτα τόσο σημαντικό και ξεχωριστό για να νοιάζομαι όσο εσύ όταν ήρθες στη ζωή μου…
Ήμουν κουρασμένη, όπως δεν είχα υπάρξει ποτέ, κάθε μέρα μου φαινόταν ίδια, ένας κύκλος που δεν τελείωνε ποτέ, γεμάτος ευθύνες…Να σε ταΐζω, να αγχώνομαι για να φας, να σου αλλάζω τις πάνες…να κλαις και να μην ξέρω πώς να σε ηρεμήσω, να κάνω τα πάντα για να μην γκρινιάζεις…. παλεύοντας όλη τη νύχτα να σε βάλω για ύπνο, να ξυπνάς το βράδυ και να θέλεις να μου μιλήσεις και εγώ να είμαι τόσο κουρασμένη….μου φαινόταν σαν να μην έκλεινε ποτέ αυτός ο κύκλος…όμως για τα πάντα υπάρχει η τελευταία φορά.
Θα έρθει η μέρα που θα σε ταΐσω για τελευταία φορά.
Θα έρθει η μέρα που θα σε κοιμίσω, και θα είναι η τελευταία φορά που θα σε κρατήσω να κοιμάσαι στην αγκαλιά μου και να χάνομαι χαζεύοντας το όμορφο πρόσωπο σου για ώρες…
Θα έρθει η μέρα που θα σε κουβαλήσω αγκαλιά γύρω μου για να ανεβούμε τα σκαλιά και θα είναι η τελευταία φορά που θα σε κουβαλήσω με αυτόν τον τρόπο.
Θα έρθει το βράδυ που θα σου λούσω τα μαλλάκια σου, και την άλλη μέρα θα θέλεις να το κάνεις μόνη σου…
Θα έρθει η μέρα που θα σου κρατήσω το χέρι για να διασχίσουμε το δρόμο, και θα είναι η τελευταία φορά που θα σου το κρατήσω.
Θα έρθει η νύχτα που θα έρθεις στο κρεβατάκι μας για αγκαλίτσες και θα είναι η τελευταία φορά που θα μας ξυπνήσεις έτσι.
Ένα βράδυ θα σε νανουρίσω με το αγαπημένο σου τραγούδι και θα είναι η τελευταία φορά που θα στο πώ.
Μια μέρα θα σε πάω στο σχολείο, θα μου δώσεις ένα φιλί και την άλλη μέρα θα θέλεις να πας με τις φίλες σου…και δε θα με ξαναφιλήσεις ποτέ ξανά έξω από το σχολείο.
Κοριτσάκι μου, θα έρθει η μέρα που θα τρέξεις με ανοιχτά τα χέρια σου στην αγκαλιά μου και θα είναι και η τελευταία φορά….και το θέμα είναι ότι δε θα ξέρω οτι αυτή ήταν η τελευταία φορά – δε θα ξανά υπάρξει ποτέ άλλη μια φορά.»
