Ο Ανδρέας Γεωργίου έχει κάνει λάθη στην επαγγελματική του πορεία και τα έχει αναγνωρίσει.
«Ναι, έμαθα από τα λάθη μου. Ναι, έχω χειριστεί λανθασμένα κάποιες καταστάσεις στη ζωή μου, αλλά χαίρομαι και το θεωρώ τύχη που μου συνέβησαν. Λάθος, για παράδειγμα, ήταν όταν έστησα μια σειρά, τους "31 δρόμους" η οποία είχε όλες τις προδιαγραφές για να γίνει μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν επέλεξα να έχω στην ομάδα μου έμπειρους ανθρώπους, συνεργάστηκα με ερασιτέχνες, χωρίς σενάριο, χωρίς τα βασικά συστατικά, καίγοντας ουσιαστικά το δυνατό χαρτί που είχα. Αν σου πω ότι δεν με είχε ενοχλήσει εκείνη η αποτυχία, θα σου έλεγα ψέματα: Εννοείται πως με πείραξε. Και η αλήθεια είναι πως τότε είχα πέσει σε κατάθλιψη. Όταν είχα γυρίσει από την Αμερική και συνειδητοποίησα πως ήμουν στο μηδέν, χωρίς δουλειά, χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς τίποτα παρέλυσα - για δύο βδομάδες ξάπλωνα και απλώς κοιτούσα το ταβάνι», εξήγησε στο Big Fish.
Ενώ συνέχισε: «Ήταν κάτι, όμως, που διαχειρίστηκα τελικά μόνος μου. Θυμάμαι πως τότε είχα διαβάσει κάτι κάπου που ακόμη με ακολουθεί: για να σηκωθείς πρέπει να γονατίσεις. Και είπα: "Ωραία, γονάτισα. Τώρα πρέπει να σηκωθώ!". Κι αυτό έκανα τελικά. Αλλά ποτέ μου δεν σκέφτηκα ότι δεν κάνω γι' αυτή τη δουλειά. Απλώς έπρεπε να βρω τους κατάλληλους τρόπους για να την πραγματοποιήσω, να τη δω ίσως λίγο πιο σοβαρά, πιο ώριμα. Συνειδητοποίησα τα λάθη μου. Τα εντόπισα. Τα κατάλαβα. Και επανήλθα. Ξεκίνησα και πάλι από το μηδέν, αλλά έμαθα πλέον να είμαι δύο βήματα μπροστά: κάνω κάτι τώρα, αλλά έχω ήδη προγραμματισμένο το επόμενο μου βήμα, δημιουργώντας ταυτόχρονα και κάποιο plan b στο μυαλό μου σε περίπτωση που δεν μου πάει καλά κάτι. Και ο λόγος που έγινα παραγωγός ήταν αυτός: να μπορώ να κάνω τα πράγματα που θέλω εγώ, όπως τα θέλω και με τον τρόπο που τα ονειρεύομαι, χωρίς καμία επέμβαση. Αν ήμουν απλώς ο σκηνοθέτης σε μία σειρά κάποιας άλλης παραγωγής, ίσως να μην μπορούσα να κάνω, π.χ., ταξίδια. Ενώ τώρα υπάρχει ένα μπάτζετ από το κανάλι το οποίο μοιράζω στην παραγωγή. Αυτό είναι δώρο στη δουλειά μας. Και ελευθερία»
