Μαρία Σάββα
Σε ένα παραμυθένιο σκηνικό στο Νυμφαίο, η Ελπίδα Ιακωβίδου και ο Τζώνης Καλημέρης αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης το απόγευμα της Κυριακής, σε μια τελετή που ξεχείλιζε από συναίσθημα, παράδοση και συμβολισμό. Ο γάμος τους, λιτός αλλά εξαιρετικά ατμοσφαιρικός, συγκέντρωσε φίλους και συγγενείς που έγιναν μάρτυρες μιας στιγμής ξεχωριστής ομορφιάς, μέσα στο φυσικό κάλλος και την πολιτισμική αύρα του γραφικού χωριού της Φλώρινας.
Αίσθηση προκάλεσε η παρουσία της νύφης, η οποία, σε μια εικόνα που έμοιαζε βγαλμένη από παραμύθι, φορούσε κορόνα κατά τη διάρκεια της τελετής – μια επιλογή που όχι μόνο μαγνήτισε τα βλέμματα αλλά και τόνισε την τελετουργική σημασία της στιγμής. Η εικόνα αυτή, αν και για κάποιους απρόσμενη, έχει βαθιές ρίζες στην ορθόδοξη παράδοση.
Το μυστήριο του γάμου τελέστηκε σύμφωνα με το τυπικό της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, με κορυφαία στιγμή τη στέψη – μια από τις πιο φορτισμένες και συμβολικές φάσεις της τελετής. Σε αυτήν, τα λεγόμενα «στέφανα», δύο μεταλλικά στεφάνια ενωμένα με λευκή κορδέλα, τοποθετούνται στα κεφάλια των νεόνυμφων από τον ιερέα. Πρόκειται για ένα έθιμο με πλούσια σημασία, το οποίο διατηρείται ζωντανό στις κοινότητες της περιοχής του Νυμφαίου και αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τη σύνδεση του γάμου με την πνευματικότητα και την παράδοση.
Τα στέφανα δεν είναι απλώς διακοσμητικά στοιχεία – αντιπροσωπεύουν τη «βασιλεία» που ιδρύει το ζευγάρι στο νέο του κοινό σπίτι. Ο γαμπρός και η νύφη στέφονται «βασιλιάς» και «βασίλισσα», αναλαμβάνοντας από κοινού την ευθύνη και τη χαρά της κοινής τους ζωής. Παράλληλα, η ενωμένη κορδέλα συμβολίζει την ενότητα και την αδιάσπαστη σύνδεσή τους, ενώ το τελετουργικό της εναλλαγής των στεφάνων – τρεις φορές, κατά την τριαδική παράδοση – αναδεικνύει το πνευματικό βάθος της ένωσης.
Η στέψη παραπέμπει, επίσης, στη θυσία και τον «πνευματικό αγώνα» που προϋποθέτει ο θεσμός του γάμου, καθώς και στην αγιότητα που μπορεί να προκύψει από την αφοσίωση, την αγάπη και την από κοινού πορεία δύο ανθρώπων προς τη λύτρωση και την πληρότητα.
