Μαρία Καραμάνου
Η πραγματική σχεδιαστική ιδιοφυΐα του Pierpaolo Piccioli φαίνεται να έλαβε πλήρη αναγνώριση όταν ανέλαβε τον μοναδικό έλεγχο του οίκου Valentino, μετά την αποχώρηση της Maria Grazia Chiuri. Ο Ιταλός σχεδιαστής, από την στιγμή που ανέλαβε την ενιαία διεύθυνση του αναγνωρισμένου brand, φαίνεται να έχει βρει τον τρόπο να ανανεώσει την ιστορία του οίκου, ενώ ταυτόχρονα σέβεται την πλούσια κληρονομιά που άφησε ο ιδρυτής του.
Η εμφάνιση του φούξια χρώματος, των φτερών και της όπερας σε κάθε συλλογή του οίκου Valentino έχει καταξιώσει τη θέση του ως ένα από τα πιο επιθυμητά brands, με τον Piccioli να επιτυγχάνει μια αρμονική και αριστοτεχνική σύνθεση ανάμεσα στην ιστορική κληρονομιά και τη σύγχρονη αισθητική.
Αυτή τη φορά, ο δημιουργικός διευθυντής επέλεξε το Château de Chantilly για το haute couture fashion show του, δημιουργώντας ένα παραμυθένιο και ατμοσφαιρικό περιβάλλον που συμπληρώνει τέλεια την πλούσια και ταυτόχρονα απλή φιλοσοφία της συλλογής.
Ο Piccioli είχε τον στόχο να φέρει την υψηλή ραπτική στη σύγχρονη εποχή και να αναδείξει την καθημερινή πλευρά της, ξεκινώντας με το εντυπωσιακό look της Kaia Gerber, που περπάτησε στην πασαρέλα με τζιν, ανοιχτό πουκάμισο και flats με φιόγκο, και συνεχίζοντας με το vintage Levi’s τζιν, το οποίο έδειχνε ανανεωμένο με χρυσές λεπτομέρειες, σαν να λέμε "casual, αλλά με έναν couture αέρα".
Σταδιακά, ωστόσο, η αισθητική άρχισε να επαναφέρει την τυπική αισθητική του οίκου Valentino, με τα ρούχα να αποκτούν μια ολοένα και πιο εντυπωσιακή και επιβλητική παρουσία. Φυσικά, ο χρωματικός παλμός ήταν και πάλι παρών, με το κόκκινο, το μπλε κοβαλτίου, το λιλά, το lavender και το πράσινο να καταλαμβάνουν την πρωταγωνιστική θέση, ενώ οι χρυσές λεπτομέρειες, οι παγέτες και τα πολύτιμα λίθινα στοιχεία προσέδιδαν την απαραίτητη λάμψη σε μια πασαρέλα που ανέδεικνε την ικανότητα του Piccioli να προσεγγίζει την απόλυτη τελειότητα κάθε φορά.
Τα φτερά ήταν επίσης αναπόσπαστο μέρος της συλλογής, και εμφανίστηκαν σε κομμάτια και αξεσουάρ και προσδίδοντας μια νέα έννοια στον όρο glamour, η οποία ήταν εξίσου λαμπερή αλλά και επίκαιρη και απίστευτα κομψή. Τα πολύπλοκα σκουλαρίκια που φορούσαν τα μοντέλα συνέβαλαν επίσης σε αυτήν την αίσθηση, επαναφέροντας την έμφαση στα αξεσουάρ, που τα τελευταία χρόνια είχαν γίνει πιο απλά και διακριτικά, κάτι που μπορεί να αποδοθεί και σε μια έκφραση της πανδημίας.
Τα φουσκωτά φορέματα με μπαλόνια, τα οποία είχαν σκισίματα και απλικέ λουλούδια, μια εντυπωσιακή κόκκινη κάπα που έφτανε μέχρι το πάτωμα, ένα εκκεντρικό γιλέκο που θύμιζε γκαζόν, εντυπωσιακές οσκαρικές τουαλέτες, μεταλλικά υφάσματα, δαντέλα και πολλά βολάν, καθώς και ένα look που μοιάζει σαν αληθινό τριαντάφυλλο, μας μετέφεραν ξανά σε μια Χώρα των Θαυμάτων, γεμάτη λάμψη και μοναδική ομορφιά.
Στο τέλος της παρουσίασης, ο Pierpaolo Piccioli έκανε κάτι που ελάχιστοι σχεδιαστές έχουν τολμήσει στην ιστορία των πασαρέλων. Βγήκε στο προσκήνιο για την συνηθισμένη υπόκλιση με τις μοδίστρες που εργάστηκαν ακούραστα για να πραγματοποιήσουν το όραμα που είχε δημιουργήσει, τιμώντας τις μοδίστρες με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο για την ανεκτίμητη συνεισφορά τους.
