Δέσποινα Άσπρου
Έντονο προβληματισμό προκάλεσαν τις τελευταίες ημέρες οι δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας, Κώστα Χαμπιαούρη, την περασμένη Παρασκευή, για εφαρμογή των εξετάσεων ανά τετράμηνο από την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά για την Α’ και Β’ Λυκείου.
Το όλο ζήτημα ήρθε στο προσκήνιο λίγες ώρες μετά την συμφωνία των εκπαιδευτικών οργανώσεων με την Διυπουργική Επιτροπή για να παρακαθήσουν σε μακροσκελή θεσμικό διάλογο ούτως ώστε να επιλυθούν τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την παιδεία.
Από την μια το Υπουργείο δηλώνει πανέτοιμο για την εφαρμογή των εξετάσεων ανά τετράμηνο και από την άλλη οι οργανωμένοι γονείς απέστειλαν την περασμένη Πέμπτη, επιστολή προς το Πρόεδρο της Δημοκρατίας ζητώντας την αναστολή του εν λόγω μέτρου.
Και κάπως έτσι, σε μικρό χρονικό διάστημα, η παιδεία και πάλι βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί. Αυτή όμως την στιγμή δεν πρόκειται να αναλύσουμε περεταίρω το ζήτημα αυτό, αλλά θα δούμε το γεγονός πιο προσωπικά, μέσα από τα μάτια ενός εκπαιδευτικού – ο οποίος με τον δικό του τρόπο περιγράφει την κατάσταση που αναμένεται να επικρατήσει με την εφαρμογή της «νέας στρατηγικής / βαθμολόγησης των μαθητών».
Αναλυτικότερα ο εκπαιδευτικός Βασίλης Κίττος τονίζει πως με τα νέα τεκταινομενα στον τομέα της εκπαίδευσης χάνουμε την ουσία και καταλήγουμε σε μια «συνταγή ζαχαροπλαστικής» στην οποία οι μαθητές μετατρέπονται απλώς σε αριθμούς και χάνουν την ατομικότητά τους. Και πράγματι αν το σκεφτείς, μπορεί και οι μεν και οι δεν να έχουν δίκιο και τα επιχειρήματά τους να είναι ισχυρά, ωστόσο αν το αποτέλεσμα δεν είναι οι ίδιοι οι μαθητές, τότε ποιο το νόημα της εκπαίδευσης;
Επειδή τα πολλά λόγια είναι περιττά στην συνέχεια σας παραθέτω αυτούσια την άποψή του:
"Και να που φτάσαμε στη ζαχαροπλαστική...
Μετά από 18 χρόνια στη Δημόσια Εκπαίδευση πρέπει να αποβάλουμε το ανθρώπινο πρόσωπο και να γίνουμε τεχνοκράτες! Δεν πρέπει να μας απασχολούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα παιδί, ούτε και να συζητάμε μαζί του για να ανακαλύψουμε την πηγή της αποτυχίας του. Θα εκτελούμε απλά τη συνταγή:
40% η γραπτή εξέταση, 15% οι εργασίες για το σπίτι, 15% το προφορικό, 15% εργασίες- project και 15% μικρές εργασίες στην τάξη. Όπως π.χ. 4 αβγά, 1 ποτήρι γάλα κλπ κλπ
Είναι τόσο γελοία αυτή η συνταγή που μόνο όσοι είναι εκτός θέματος μπορούν να φανταστούν ότι θα βρει εφαρμογή και θα αποφέρει δίκαιες βαθμολογίες.
Θα δώσω μόνο δύο παραδείγματα:
1.Η Χ.(τυχαίο γράμμα) ήταν τελειόφοιτη μαθήτριά μου. Το πρώτο τετράμηνο είχε αποτύχει στο πρώτο γραπτό κι ένιωθε να την τρομοκρατεί το μάθημα της Φυσικής. Την κάλεσα ένα διάλειμμα και συζητήσαμε. Εντοπίσαμε τα λάθη της, την καθοδήγησα τι να βελτιώσει στον τρόπο που διαβάζει και την ενθάρρυνα λέγοντας της πως ο βαθμός τετραμήνου δεν βγαίνει με μια συνταγή- με μια απλή μαθηματική φόρμουλα. Δεν πήγαινε φροντιστήριο και δεν έφερνε πάντοτε ολοκληρωμένες τις ασκήσεις που είχε για το σπίτι. Ποτέ δεν την έκανα να νιώσει άσχημα γιατί απλά θα αντέγραφε τις λύσεις από άλλους. Στο δεύτερο διαγώνισμα έγραψε πολύ καλύτερα και στο τετράμηνο πήρε ψηλό βαθμό. Το δεύτερο τετράμηνο διατήρησε την ψηλή επίδοση και πήρε θέση στην ιατρική σχολή. Αν εφάρμοζα μια συνταγή με τεχνοκρατικά ποσοστά θα την έχανα και σίγουρα δεν θα περνούσε σ' αυτή τη σχολή.
2. Ο Γ. δεν έφερνε τα βιβλία του στο Γυμνάσιο. Στη Β τάξη ήταν μαθητής του Β+. Στη Γ τάξη δεν έκανε ποτέ τις εργασίες του, δεν έγραφε καλά στα διαγωνίσματα... Του μίλησα και μου είπε πως ο πατέρας του ξελογιάστηκε από κάποια αλλοδαπή κι όχι μόνο τους εγκατάληψε, αλλά δεν απαντούσε καν στα τηλεφωνήματά τους. " Να έρθει να δει πώς μας κατάντησε" ήταν τα λόγια του όταν τον έπιασα με μια μπουκάλα ουίσκι στο σχολείο... Την ίδια χρονιά η αδερφή του στα 22 της έκανε απόπειρα αυτοκτονίας γιατί δεν της απαντούσε το τηλέφωνο ο μπαμπάς της (αν και ήταν η αδυναμια του όπως της έλεγε).
Βοηθήσαμε τον Γ. Τον περάσαμε. Στο Λύκειο συνήλθε και πέρασε στο παν. Κύπρου. Τι θα γινόταν αν δεν δείχναμε το ανθρώπινο πρόσωπό μας; Τι θα γινόταν αυτό το παιδί αν το βαθμολογούσαμε μόνο με ποσοστά;
Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας. Μας βρίσατε, μας προσβάλατε, μας κάνατε χώμα. Όταν όμως μπαίνω στην τάξη μου, ξεχνώ όλες τις προσβολές. Στην τάξη είμαι εγώ και τα παιδιά μου, οι μαθητές μου. Κάτω τα χέρια.
Κάτω τα χέρια..."
Με πληροφορίες από το 24news
