Πάρις Δημητριάδης
Ταυτισμένη και συνυφασμένη με τη σύγχρονη ιστορία της μοιρασμένης πόλης, η περίφημη οδός Ερμού της Λευκωσίας, μοιρασμένη στα δύο κι αυτή, ανέκαθεν αποτελούσε σημείο αναφοράς για την εντός των τειχών Πρωτεύουσα. Βασικά, όπως ολόκληρη η παλιά Λευκωσία, αντιστοίχως κι η οδός Ερμού πέρασε από χίλια, μύρια κύματα, ενώ μόνο συμπτωματικό δεν είναι που για δεκαετίες ολόκληρες πριν την Τουρκική Εισβολή αποτελούσε τον πιο εμπορικό και ζωντανό δρόμο της πόλης.
Μετά από «άπειρα» χρόνια εγκατάλειψης και ενός αναπόφευκτου ξεπεσμού και μαρασμού, μια απόπειρα αναζωογόνησης και ανανέωσής της που έγινε στο μικρό και πολύτιμο κομμάτι της που δεν εμπίπτει εντός της νεκρής ζώνης, ανέδειξε με διακριτικό και κομψό τρόπο -όπως της αρμόζει άλλωστε- την παλιά, αστική της αίγλη και φανέρωσε εκ νέου πως όσο μικρή κι αν είναι η κυριολεκτική έκταση της οδού σε χιλιόμετρα, άλλο τόσο μεγάλη είναι η σημαντικότητα, η προοπτική και η γοητεία της σε τοπόσημα, πολεοδομική, ιστορική και αρχιτεκτονική, αυθεντική αρχοντιά και αξία.
Περπατώντας ένα ωραίο, ανοιξιάτικο πρωινό στην ιστορική οδό, συνομιλήσαμε με τόπακες που την ζουν καθημερινά και φωτογραφίσαμε ορατές αλλά και λιγότερο ορατές γοητευτικές γωνίες μιας οδού που έχει όλα τα φόντα να γίνει το απόλυτο must visit στην εντός των τειχών Λευκωσία τόσο για επισκέπτες της πόλης όσο και τους ντόπιους.
Κοινό αίτημα όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων με τους οποίους μιλήσαμε, η εύλογη και ολόσωστη ανάγκη για πλήρη απομάκρυνση των αυτοκινήτων και για πεζοδρομοποίηση της ιστορικής οδού.
Η κυρία Ρίτα Σεβέρη προτείνει αγιόκλημα και γιασεμιά για την οδό Ερμού
«Όταν πρωτοήρθαμε το 2012 η οδός Ερμού δεν ήταν καν δρόμος», μάς λέει η κυρία Ρίτα Σεβέρη, που τη συναντήσαμε φυσικά εντός του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών και Έρευνας (CVAR) του Ιδρύματος Κώστα και Ρίτας Σεβέρη, που αποτελεί τοπόσημο πια για την ιστορική οδό.
«Ήταν μια περιοχή που κυριολεκτικά φοβόσουνα να περάσεις! Οφείλω να ομολογήσω ότι ο Δήμος έχει κάνει πολλά για την οδό Ερμού και έχει καλυτερεύσει πάρα πολύ η κατάσταση, αλλά δυστυχώς είμαστε ακόμη πολύ πίσω. Η οδός Ερμού σίγουρα θα μπορούσε να είναι ο ωραιότερος δρόμος της Λευκωσίας, καταλήγει η κ. Σεβέρη. «Με λίγη παραπάνω προσπάθεια, όχι μεγάλη. Λίγο καλλωπισμό βασικά, πεζοδρομοποίηση και λίγη προσοχή στον φωτισμό, στο πεζοδρόμιο. Επίσης, βάλτε ρε παιδιά γιασεμιά! Η Λευκωσία ήταν η πόλις του γιασεμιού, περπατούσες το βράδυ και μύριζες παντού γιασεμιά, γιατί τα εξαφανίσαμε από τον τόπο μας; Αντί να βάζουμε όλα αυτά τα ξένα φυτά, πουλιά του παραδείσου κ.λπ., γιατί δεν βάζουμε αγιόκλημα και γιασεμί, να περπατούν το βράδυ οι άνθρωποι στο πιο δροσερό μέρος στην πόλη που είναι η γειτονιά μας και να μυρίζει τις παλιές μυρωδιές του τόπου μας».
Τέχνη και πολιτισμός
Δίπλα από την πολύ γουστόζικη μπουτίκ ρούχων Ρω, όπου κανείς βρίσκει ρουχισμό που σίγουρα δεν μπορεί να εντοπίσει αλλού, συναντήσαμε τυχαία σε έναν εντυπωσιακό καλλιτεχνικό πολυχώρο, στο νούμερο 266 της οδού, και την κυρία Ριάνα Ραουνά, η οποία είναι ιδρύτρια της ομώνυμης, διαδικτυακής γκαλερί.
Κατά τη διάρκεια του φετινού Απριλίου, η κ. Ραουνά είχε την επιμέλεια μιας εικαστικής έκθεσης που λάμβανε χώρα στην οδό, με τίτλο «Under the Same Sky» και στην οποία συμμετείχαν 11 καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες.
Η εν λόγω έκθεση στο A+ Multipurpose Event Space, όπως ονομάζεται ο πολυχώρος, φιλοξενούσε τη δουλειά ανερχόμενων ταλέντων από ολόκληρο τον κόσμο, που, όπως μας είπε η
κ. Ραουνά, είναι βραβευμένοι απόφοιτοι από πολύ σημαντικά σχολεία, οι οποίοι πραγματεύονται πολύ σύγχρονα θέματα που αφορούν στην κοινωνία μας στο σύνολό της. Η έκθεση έτρεξε με φυσική παρουσία για ολόκληρο τον Απρίλιο και μετά μεταφέρθηκε διαδικτυακά.
Εξαιρετικά ευχάριστη στιγμή κατά τη διάρκεια του περιπάτου μας στην οδό Ερμού ήταν και η γνωριμία και η συνομιλία που είχαμε και με τον υπέροχο, πολύ ευγενικό κύριο Σωτήρη Σεβαστίδη, ο οποίος, μετά από δεκαετίες επιχειρηματικής απασχόλησης ως εισαγωγέας γρανιτών και μαρμάρων, αποφάσισε να ανοίξει τώρα που συνταξιοδοτήθηκε ένα καλλιτεχνικό μαγαζάκι στην οδό Ερμού. Πολύ στοχευμένα επέλεξε την Ερμού, μας είπε κι αυτός, ο οποίος δεν είχε κανένα απολύτως παράπονο από την υφιστάμενη συνθήκη του δρόμου. Αντιθέτως, αγαπά τη γειτονιά και του αρέσουν όλα πάρα πολύ
Στην οδό Ερμού ο κ. Σεβαστίδης βρίσκεται δέκα χρόνια και τα έργα τέχνης που κάνει προέρχονται από ανακυκλώσιμα υλικά «όχι πλαστικά ή γυαλιά» όμως μας τόνισε. Είχε ξεκινήσει με μάρμαρα, με γλυπτική μαρμάρου και «μετά το γύρισε στο μέταλλο».
«Είναι με παλιά εξαρτήματα αυτοκινήτων, ποδηλάτων, οτιδήποτε βρεθεί στα χέρια μου. Οτιδήποτε με εμπνεύσει, του δίνω ένα σχήμα και τότε αρχίζω και δουλεύω πάνω του».
Και τι τον έφερε στην ιστορική οδό; Κοίταζε στοχευμένα στην οδό Ερμού να βρει μαγαζάκι να στεγάσει ως συνταξιούχος το χόμπι του, αφού το εργαστήρι του το είχε στο σπίτι του.
Πριν δέκα χρόνια η Ερμού είχε πελεκάνους και τορναδόρους, δεν είχε κάτι άλλο, μας είπε ο συμπαθέστατος συνταξιούχος καλλιτέχνης. «Εδώ το μαγαζί το δικό μου το είχε ένας ηλικιωμένος τορναδόρος. Είναι πάρα πολύ ωραία η οδός Ερμού όπως εξελίχθηκε, ήρθαν και αρχιτεκτονικά γραφεία, μπαράκια, καφετέριες, είναι το μουσείο Σεβέρη, έχει κόσμο που κάνει περίπατο, είναι όλα υπέροχα», κατέληξε ο κ. Σεβαστίδης.
Στην ωραιότερη ταράτσα της
παλιάς πόλης
Αρχικά μας προξενούσε μεγάλη εντύπωση που μας έπαιρναν τηλέφωνο και δεν ήξεραν πού ήταν η οδός Ερμού, μάς είπε, τέλος, από την πλευρά του ο εξ Ελλάδος κ. Πάνος Κυριαζής, που εδώ και έναν ακριβώς χρόνο τρέχει μαζί με τη σύντροφό του το γνωστό εστιατόριο Vintage που βρίσκεται επί της οδού.
«Εμείς σίγουρα είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που βρισκόμαστε εδώ, μας αρέσει πάρα πολύ ως τοποθεσία και προσωπική μου άποψη είναι ότι η παλιά πόλη είναι το ομορφότερο κομμάτι της Λευκωσίας, με τα περισσότερα και τα πιο ενδιαφέροντα χρώματα και μυρωδιές. Κάτι που εκτιμάμε πολύ είναι όταν ανοίγουμε το roof garden του μαγαζιού μας και δεν βλέπεις καθόλου ψηλά κτήρια τριγύρω.»
Τόσο μικρή, τόσο ιστορική και τόσο όμορφη μέσα στην απλότητά της η ιστορική οδός Ερμού. Εξίσου απλές και εύκολες και οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
Στεφάν Φυσεντζίδης
Είναι ωραίο να είσαι παραδοσιακός Κύπριος
Η γοητεία της Κύπρου είναι ότι έχει μείνει από την αυθεντικότητά της, πιστεύει ο αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Στεφάν Φυσεντζίδης, ο οποίος προτείνει να περιοριστούν στο απόλυτο ελάχιστο τα αυτοκίνητα από την οδό Ερμού, να φυτεύονται δέντρα αντί… πασαλάκια και να επιδιορθωθούν εξ’ ολοκλήρου οι διατηρητέες οικοδομές και όχι μόνο οι προσόψεις τους για τα μάτια των περαστικών.
Μια αδιαμφισβήτητα άλλη γνωστή και πολύ σημαντική προσωπικότητα της ιστορικής οδού είναι ο αρχιτέκτονας, με ειδίκευση στην πολεοδομία, Στεφάν Φυσεντζίδης.
Από το 2008 και μέχρι σήμερα, ο κ. Φυσεντζίδης μένει και εργάζεται στο υπέροχο οικοδόμημα που στέγαζε το δημοφιλές Ερμού 300, το οποίο αναπαλαίωσε και μετέτρεψε, από ένα παλιό διατηρητέο χάνι -που κάποτε είχε άμαξες, ζώα και στάβλους- σε έναν πολυχώρο όπου διαχρονικά λειτούργησε ως καφενείο, εστιατόριο, γκαλερί, καταστήματα, εκθεσιακός χώρος, και event space.
Σήμερα δηλώνει πως απολαμβάνει το σπίτι του, το αρχιτεκτονικό γραφείο και το κατάστημά του.
Τον συναντήσαμε στον χώρο του και του ζητήσαμε να μας δώσει και τη δική του οπτική γωνία για το πώς κυλάει σήμερα η καθημερινότητα στην Ερμού.
«Θεωρώ ότι σε σχέση με το πώς ήταν η οδός Ερμού πριν την ανάπλαση σίγουρα σήμερα είναι πολύ καλύτερη», μας λέει ο μισός Γάλλος, μισός Κύπριος, Στεφάν, που μετά από δέκα χρόνια σπουδών, εργασίας και διαμονής στο Παρίσι επέλεξε πολύ συνειδητά και σκόπιμα να μείνει στην οδό Ερμού. Ως φοιτητής είχε μάλιστα βραβευτεί για τη διπλωματική του μελέτη αρχιτεκτονικών και πολεοδομικών παρεμβάσεων στην πράσινη γραμμή και στο ευρύτερο μάστερ πλαν της παλιάς Λευκωσίας.
«Όταν είχαμε έρθει το 2006 δεν μπορούσες καν να κυκλοφορήσεις, είτε διότι δεν ήταν ασφαλής περιοχή, είτε επειδή κυριολεκτικά φοβόσουνα να πέσουν τα κτήρια πάνω σου. Σήμερα είναι σαφώς πολύ βελτιωμένα τα πράγματα».
Παρ’ όλ’ αυτά, ο Στεφάν Φυσεντζίδης έφερε στην κουβέντα μας την επείγουσα ανάγκη για πεζοδρομοποίηση ενώ μας μίλησε και για το εσωτερικό των κτιρίων της οδού που όμως μας είπε «είναι σε επικίνδυνη κατάσταση με ετοιμόρροπες οροφές, σε αντίθεση με τις προσόψεις που επιδιορθώθηκαν».
Αν και η αισθητική είναι υποκειμενική, πιστεύει, όταν μιλάμε για μια τόσο σπάνια ιστορική πόλη με σπάνιο αστεροειδές σχηματισμό όπως η Λευκωσία και μια τόσο ιστορική οδό όπως η Ερμού, τότε «δεν έχει να κάνει με την υποκειμενικότητα της αισθητικής αλλά με πολεοδομία, λειτουργικότητα, χρήση και με ορισμένα δεδομένα μιας πόλης που την κάνουν να είναι βιώσιμη ή όχι».
Η προτεραιότητα στα αυτοκίνητα, για παράδειγμα, είναι τεράστιο λάθος, τονίζει. «Μιλάμε μόνο για δύο και κάτι χιλιόμετρα από τον έναν προμαχώνα στον άλλο! Όταν πάμε εξωτερικό λιώνουν τα παπούτσια μας, γιατί στη Λευκωσία πρέπει να πηγαίνουμε παντού με το αυτοκίνητο; Το έχουμε ως Κύπριοι να θέλουμε να παρκάρουμε ακριβώς έξω από τον προορισμό μας, πρέπει όμως να εφαρμοστούν επιτέλους άλλες σύγχρονες μέθοδοι».
Σύμφωνα με τον Στεφάν, γενικά στην Κύπρο, βοηθά πάρα πολύ ότι νεαρά άτομα φεύγουν στο εξωτερικό για σπουδές και έρχονται πίσω με νέες ιδέες «οι οποίες όμως δυστυχώς προσκρούουν στο κατεστημένο. «Είναι ωραίο να είσαι παραδοσιακός Κύπριος, η γοητεία της Κύπρου είναι η αυθεντικότητά της. Όση μας έχει μείνει τουλάχιστον. Ειδικά η Ερμού, μια οδός με τόση ιστορία, πρέπει να αναδεικνύει την ιστορία και κατ’ επέκταση την αυθεντικότητα της χώρας μας. Δεν χρειάζονται να γίνουν μεγάλες αλλαγές. Ας γίνει η αρχή με το να αφαιρεθούν τα πασαλάκια, να απομακρυνθούν τα αυτοκίνητα και να φτιαχτούν εξ’ ολοκλήρου οι διατηρητέες οικοδομές. Να μην μένουμε μόνο στις προσόψεις και στην εξωτερική εμφάνιση».
Δεν είμαστε wine freaks
Από τα Γιάννενα, στην Αθήνα και μετά στη Λευκωσία. Ο ιδιοκτήτης του Vintage Wine bar & Bistro, Πάνος Κυριαζής, μάς μιλάει για τη σχέση του με το κρασί, για τη σύντροφό του, Iza, με την οποία τρέχουν από κοινού το γνωστό μαγαζί στο κέντρο της Λευκωσίας και για την προσωπική του φιλοσοφία.
Του Πάρι Δημητριάδη
Οι πελάτες στο μαγαζί μας είναι ευπρόσδεκτοι τόσο με βερμούδα και σαγιονάρα όσο και με το κοστούμι τους, μας είπε σε μια αρκετά ευχάριστη και ανάλαφρη συνομιλία που είχαμε μαζί του, ο εξ Ιωαννίνων επιχειρηματίας στον τομέα της εστίασης και του κρασιού, κ. Πάνος Κυριαζής, ο οποίος για έναν χρόνο -και κατιτίς παραπάνω- τρέχει μαζί με τη σύντροφό του, Iza, το ατμοσφαιρικό και αεράτο Vintage Wine bar & Bistro, το οποίο βρίσκεται στην ιστορική οδό Ερμού, στο κέντρο της Λευκωσίας.
«Προτεραιότητά μας είναι το καλό κρασί, η νοστιμιά στο φαγητό και κυρίως όλοι όσοι έρχονται στο Vintage να φεύγουν ικανοποιημένοι», υπογραμμίζει ο κ. Κυριαζής που έλκει την καταγωγή του από την περιοχή των Ιωαννίνων, όπου είχε κάνει το πρώτο του μεγάλο βήμα στον δύσκολο, απαιτητικό και συνάμα συναρπαστικό τομέα της εστίασης.
Το wine bar και εστιατόριο στην οδό Ερμού της Λευκωσίας έχει μάλιστα και αδελφάκι στο κέντρο της Αθήνας, αφού εδώ και οκτώ περίπου χρόνια το ζευγάρι τρέχει ταυτόχρονα το Vintage Wine Bar & Bistro στην οδό Μητροπόλεως 68, στην περιοχή της Πλάκας και κινείται σε πολύ παρόμοια λογική, μ’ αυτό της Λευκωσίας.
«Η πραγματικότητα είναι ότι με τη γυναίκα μου Iza, η οποία κατάγεται από τη Βαρσοβία της Πολωνίας, είχαμε πολλούς τακτικούς επισκέπτες στο μαγαζί της Αθήνας από την Κύπρο, ειδικά από Λεμεσό, που μας προέτρεπαν συνεχώς να επεκταθούμε στο νησί και να ανοίξουμε μαγαζί κι εδώ. Πράγματι, ταξιδέψαμε πολλές φορές στο νησί και είχαμε δει αρκετούς υποψήφιους χώρους στη Λεμεσό, τελικά όμως μέσω ορισμένων γνωστών μάς είχε γίνει η πρόταση να έρθουμε στο συγκεκριμένο σημείο στην Ερμού, το οποίο από την αρχή μας άρεσε πάρα πολύ και προχωρήσαμε».
Τον Οκτώβριο του 2020, λοιπόν, εν μέσω πανδημίας και μεταξύ των lockdowns, το ζευγάρι μαζεύει τα μπαγάζια του από την Αθήνα και μετακομίζει στην Κύπρο.
«Στην Αθήνα, το μαγαζί μας πλησιάζει να συμπληρώσει οκτώ έτη ζωής και είμαστε περήφανοι γιατί έχουμε τη μεγαλύτερη λίστα παγκοσμίως by the glass. Προσφέρουμε συγκεκριμένα γύρω στα 700 κρασιά που μπορεί να έρθει κανείς να δοκιμάσει by glass και γύρω στις 400 ετικέτες. Στη Λευκωσία τα νούμερα για την ώρα είναι χαμηλότερα, επίσης όμως πάμε πολύ καλά».
Στην ερώτησή μας πώς αισθάνονται που δεν επιβλέπουν καθημερινά πια το μαγαζί της Αθήνας, ο κ. Κυριαζής απαντά πως νιώθει πολύ ευτυχής, καθότι εμπιστεύεται πλήρως τους συνεργάτες του. Στην Αθήνα έχουμε δημιουργήσει μια ομάδα για την οποία είμαστε πολύ περήφανοι και πολύ χαρούμενοι. Οι συνεργάτες μας συμμερίζονται την ίδια φιλοσοφία με εμάς και λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Η μεγαλύτερη χαρά για εμάς είναι όταν μας μιλάνε θετικά για αυτά τα παιδιά».
Η προσέγγιση κυρίως της γυναίκας του, διευκρινίζει, είναι ότι το σπίτι τους πρέπει ούτως ή αλλιώς να είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένο, έτσι ώστε εάν σε μία εβδομάδα αποφασίσουν να αλλάξουν χώρα διαμονής και ζωή να μπορέσουν να το κάνουν. «Ανά πάσα στιγμή είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα. Για εμάς δεν υπάρχουν περιορισμοί» ομολογεί ο Πάνος Κυριαζής, τονίζοντας εντούτοις την ίδια ώρα ότι την επιχείρηση στην Κύπρο τη στήνουν με τη λογική του μακροπρόθεσμου.
«Επιθυμία μας είναι να μείνουμε ενεργοί στο νησί για πολλά χρόνια».
Και τι είναι, αλήθεια, εκείνο που, στον έναν χρόνο ζωής, έχει εκτιμηθεί, σύμφωνα με τη γνώμη τους, από τους πελάτες τους στη Λευκωσία;
«Σε σχέση με το πώς εξελίσσεται το μαγαζί είμαστε πολύ χαρούμενοι, έχουμε καλύψει ένα περίπου 50% από εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. Σε σχέση με το τι αρέσει, τι να σας πω. Ίσως είναι η διαφορετικότητα στο κόνσεπτ και στον χώρο και στο ότι είμαστε κυρίως μαγαζί για κρασί. Δεν έχουμε λίστα με κοκτέιλ, για παράδειγμα. Αυτό σε ορισμένους αρέσει, σε άλλους όχι, αυτό είμαστε όμως και μας αρέσει που έχουμε ταυτότητα. Θεωρώ ότι προσφέρουμε κάτι το ξεχωριστό, τόσο στο κρασί όσο και στο φαγητό, όπως επίσης και στο όλο στήσιμο του χώρου».
Και πώς είναι όταν ένα ζευγάρι δουλεύει κιόλας μαζί; «Δουλεύουμε δεκα τέσσερα χρόνια μαζί και σίγουρα είναι ευτύχημα ότι είμαστε και οι δύο ζωντανοί. Το θέμα είναι ότι εκείνη κρατάει συνήθως τα μαχαίρια (γέλια). Είναι μεγάλη πρόκληση δεν είναι εύκολο, αλλά απ΄την άλλη έχει άπειρες ευχάριστες στιγμές».
Σε ό,τι αφορά στο μενού του φαγητού αυτό περιγράφεται από τους εμπνευστές του ως καθαρά μεσογειακό, έχοντας ωστόσο, ένα ελαφρύ twist με επιρροές από τις γειτονικές χώρες της Μέσης Ανατολής.
«Το σημαντικότερο για εμάς είναι το φαγητό μας να είναι νόστιμο. Αυτό που λέμε να είναι νόστιμο να το τρως και όχι για φωτογραφίες. Θέλουμε τους πελάτες μας να είναι άνετα και με βερμούδα και σαγιονάρα και με το κοστούμι τους».
Κάτι αντίστοιχο θα έλεγα πως ισχύει και στη σχέση μας με το κρασί, προσθέτει ο Πάνος Κυριαζής.
«Η προσωπική μου φιλοσοφία σε σχέση με το κρασί είναι ότι πρέπει να αισθάνεται κανείς πολύ άνετα, ακόμη κι αν δεν ξέρει τίποτα και δεν έχει ιδέα. Δεν έχουμε, για παράδειγμα, κανένα απολύτως πρόβλημα να έρθει κάποιος για να δοκιμάσει κρασί και να μας πει πως δεν ξέρει τίποτα και πως δεν έχει ιδέα. Ήμασταν κι εμείς κάποτε στη φάση που δεν γνωρίζαμε τίποτα και θέλαμε κάποιον να μας εξηγήσει. Αυτή όλη την σνομπ τάση που υπάρχει γύρω από το κρασί δεν την ενστερνιζόμαστε. Δεν τηρούμε τους τύπους και δεν είμαστε wine freaks. Αυτή είναι η προσέγγιση η δικιά μου. Η μύτη πρέπει να μπαίνει ολόκληρη μέσα στο ποτήρι. Μάλιστα, συχνά κάνω πλάκα με επισκέπτες και φίλους και τους προτρέπω πως να ψαρώσουν αν θέλουν και λίγο τον σομελιέ».
Σε σχέση με την ιστορική οδό Ερμού της Λευκωσίας, στην οποία βρίσκεται το Vintage -που να σημειωθεί ότι έχει ένα από τα ωραιότερα roof gardens στην πόλη- o Πάνος Κυριαζής μάς λέει ότι αρχικώς τού έκανε μεγάλη εντύπωση που δεχόταν τηλεφωνήματα από κόσμο που δεν ήξερε καν πού ήταν αυτή η οδός.
«Εμείς πάντως είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που βρισκόμαστε στην Ερμού. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι η παλιά πόλη είναι το ομορφότερο κομμάτι της Λευκωσίας με τα περισσότερα και τα πιο ενδιαφέροντα χρώματα. Λατρεύουμε όταν ανοίγουμε το roof garden μας και δεν υπάρχουν καθόλου ψηλά κτήρια τριγύρω. Είναι λες και είσαι σε μια άλλη εποχή!»
Η μεγαλύτερη χαρά και ταυτοχρόνως το μεγαλύτερο άγχος ενός επιχειρηματία που ασχολείται με την εστίαση, καταλήγει ο Πάνος Κυριαζής, είναι οι άνθρωποι που έρχονται στο μαγαζί σου και θέλουν να περάσουν καλά να φεύγουν πλήρως ικανοποιημένοι. «Τόσο σε θέματα εξυπηρέτησης όσο και σε ζητήματα φιλοξενίας».
