ΚΕΙΜΕΝΟ: ΣΤΕΛΛΑ ΜΙΝΤΖΗ - COLELLA
Ο Τομ Ντίξον, που έγινε παγκοσμίως γνωστός με την S-Chair for Cappellini καρέκλα του, μόνιμο έκθεμα στο MoMA, αποφάσισε να «μαλακώσει».
Η νέα σειρά, Super Texture, δεν έχει να κάνει πλέον με το γνωστό και αλάνθαστο στιλ του, το οποίο αγαπά τα μεταλλικά υλικά σε μπρούτζο και χαλκό για τις μεταβιομηχανικές δημιουργίες του, οι οποίες παραπέμπουν σε γλυπτά, γιατί αυτή τη φορά δεν «πλάθει» το μέταλλο, αλλά καταπιάνεται με κάτι πολύ μαλακότερο: με μια συλλογή μαξιλαριών επίπλων, εν ονόματι Abstract.
Η νέα του πρόταση, αφιερωμένη στην κλωστοϋφαντουργική τέχνη είναι μια σειρά από χειροποίητα μαξιλάρια, που τηρούν αυστηρά την επεξεργασία των ταπήτων και είναι φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από τεχνίτες της πόλης Βαρανάσι, στην Ινδία.
Μικρά κομμάτια από παρθένο μαλλί Νέας Ζηλανδίας «πλέκονται» με μια βελόνα τούφα τούφα πάνω σε διχτυωτό ύφασμα, φουντώνονται με τον παραδοσιακό τρόπο, για να γίνουν και αυτά αξεπέραστο δείγμα του know-how (τεχνογνωσία) της συγκεκριμένης υφαντικής τέχνης.
Τα αφηρημένα μοτίβα αστικών τοπίων, βασισμένα στις υδατογραφίες του νεαρού Βρετανού καλλιτέχνη, Ζοζεφίν Ορτέγκα, είναι το ένα θέμα της συλλογής ενώ το άλλο, εμπνέεται από τις ταπετσαρίες των χίπις της δεκαετίας του ’60, με τα γνωστά ψυχεδελικά σχέδια και χρώματα της εποχής.
Όλη αυτή η τέχνη, μπορεί να περιορίζεται στα 45 x 45 και 40 x 60 εκατοστά υφάσματος, αλλά η χειροποίητη αξία της κυμαίνεται σε XXL διαστάσεις. Τα «αφηρημένα» μαξιλάρια είναι γεμισμένα με πούπουλα χήνας υψηλής ποιότητας, και το αφαιρούμενο κάλυμμά τους κλείνει με ένα πολυτελές χάλκινο φερμουάρ, που δηλώνει έντονα το στίγμα και το ύφος του σχεδιαστή, διότι εκτός από βολικές πουπουλένιες «αγκαλιές» για τέλειο ριλάξ πάνω στον καναπέ, τα μαξιλάρια Abstract, είναι αντικείμενα υψηλής αισθητικής και ντιζάιν που πιο… Ντίξον δεν γίνεται! Ο χαλκός είναι αναπόσπαστο στοιχείο που «υπογράφει» σιωπηλά τις δημιουργίες του, διότι έχει ιδιαίτερη και αναγνωρίσιμη ταυτότητα.
Στη συγκεκριμένη συλλογή, από τα μέσα του φετινού Μαρτίου, θα διατίθενται και μαξιλάρια limited edition, όπως το Rosa, για όσους θέλουν οι «αγκαλιές» τους, να μην… κυκλοφορούν ευρέως.
Το κόστος τους αγγίζει τα 130 ευρώ. Ούτε λίγο αλλά ούτε πολύ για μια υπογραφή με τόσο βαρύ όνομα και για μια τέχνη που αξίζει να διατηρηθεί. Αλλά οι αποκλειστικές «αγκαλιές», δεν έρχονται με μεγάλο τίμημα;
