Λεφτά στον γάμο του Καραγκιόζη

Η απόφαση της κυβέρνησης να επιδοτήσει τις εφημερίδες με λεφτά του κράτους θα ήταν μια σοβαρή πρόταση πριν δέκα χρόνια. Θα ήταν επίσης μια σοβαρή πρόταση αν τα λεφτά που έδινε το κράτος πήγαιναν υποχρεωτικά σε επενδύσεις τεχνολογίας για να μετεξελιχθούν οι εφημερίδες ηλεκτρονικά. Οι επιδοτήσεις όμως, ενάντια στον ρου της ιστορίας, που θυμίζουν τις αντίστοιχες που ζητούσαν πριν εκατό χρόνια οι αμαξάρηδες όταν ο Φορντ έκανε το πρώτο αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής, είναι κάψιμο λεφτών χωρίς αύριο. Αν θες να χορτάσεις έναν άνθρωπο για μία μέρα δώσ’ του ένα ψάρι, αν θες να τον χορτάσεις για μια ζωή μάθε του ψάρεμα, λέει μια κινέζικη παροιμία. Αλλά προφανώς τους Κινέζους εμείς τους έχουμε μόνο για να τους πουλούμε διαβατήρια και όχι για τη σοφία των παροιμιών τους.
Επανέρχομαι στο θέμα μας. Ναι είμαι και εγώ εκδότης, ναι θα πάρουμε και εμείς ένα ποσό από την επιδότηση, λόγω των δύο εβδομαδιαίων εφημερίδων που έχουμε στον Όμιλό μας. Όμως η ορθολογιστική σκέψη δεν πρέπει ποτέ να θολώνεται ούτε από εταιρικά ούτε από προσωπικά συμφέροντα. Αν δηλαδή επιδοτεί σήμερα το κράτος τις εφημερίδες οι οποίες σβήνουν λόγω των σεισμικών αλλαγών που φέρνει η τεχνολογία, γιατί αύριο να μην επιδοτούνται οι κάτοχοι πρατηρίων βενζίνης, όταν θα πρέπει να κλείσουν σε (πολύ) λίγα χρόνια λόγω των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που θα γεμίσουν την αγορά; Και γιατί να μην επιδοτήσουμε την ΑΗΚ σε κάποια χρόνια που δεν θα έχει λόγο ύπαρξης επειδή θα παράγουμε όλοι με ηλιακή ενέργεια το ηλεκτρικό ρεύμα που μας είναι αναγκαίο στο σπίτι; Γιατί επίσης να μην επιδοτηθούν και οι δικηγόροι που θα αντικατασταθούν στην πλειονότητά τους από υπολογιστές που θα δίνουν πιο ακριβείς και άμεσες συμβουλές στους πολίτες; Δεν διαφωνώ με την πολιτική στήριξης και επιδότησης βιομηχανιών και επαγγελμάτων, φτάνει αυτή να είναι επένδυση προς το μέλλον της κοινωνίας, όχι παυσίπονο σε έναν ετοιμοθάνατο.
Όπως και να το κάνουμε, οι εφημερίδες είναι ετοιμοθάνατες. Δεν θα κλείσουν όλες, αλλά σίγουρα θα κλείσουν ΟΛΕΣ οι καθημερινές εκδόσεις τους. Και μάλιστα άμεσα, τους επόμενους μήνες. Όσα λεφτά και να έχουν στο μπαούλο οι παλιοί εκδότες, όσο και να επιδοτήσει το κράτος. Γιατί ποιον θα επιδοτεί του χρόνου το κράτος, όταν δεν θα τις διαβάζει κανείς κάθε μέρα; Όχι πως τις διαβάζουν πολλοί σήμερα, αλλά το γράφημα της πτώσης δείχνει πως το τέλος είναι σε ακτίνα 24 μηνών. Αν όμως οι επιδοτήσεις ήταν για το μέλλον; Και ήταν στην κατεύθυνση της τεχνολογικής μετεξέλιξης; Ή ήταν με τη δημιουργία Μιντιακού Πάρκου με χαμηλά σε κόστος ενοίκια, ρεύμα, και ίντερνετ; Και ήταν για όλους αυτή η επιδότηση; Τηλεοράσεις, εφημερίδες, ιστοσελίδες,
προγραμματιστές εφαρμογών, ραδιόφωνα; Αυτό θα ήταν μια επένδυση για το μέλλον, μια επιδότηση με νόημα αλλά και όραμα. Πού όμως αλλού είχαν νόημα οι πράξεις μας και όραμα; Στη νέα φούσκα των ακινήτων που μας οδηγεί σε νέα κρίση με διαβατήριο; Ή είχαμε όραμα στις τράπεζες όταν ξεπλέναμε τα λεφτά των Ρώσων μαφιόζων, αλλά σιωπούσαμε επειδή έδιναν αυξήσεις στους τραπεζικούς, διαφημίσεις στα ΜΜΕ και δάνεια χωρίς δόση σε όσους είχαν δύναμη να πειράξουν το σύστημα;
Δεν θέλω να καταντήσω σαν κάτι γραφικούς στα σόσιαλ μίντια που τους φταίνε όλοι και όλα. Εγώ είμαι της άποψης, και το έχω γράψει πολλές φορές, πως είμαστε σπουδαίος λαός και αξίζουμε περισσότερα για τους εαυτούς μας και για τις γενιές που θα έρθουν. Ο συμβιβασμός του βολέματος σε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων, όπου οι μισοί ονειρεύονται το αύριο καθημερινά και οι άλλοι κοιμούνται στέκοντας χωρίς όνειρα, είναι το βασικό μας πρόβλημα. Αυτή η κυβέρνηση έδειξε ορθολογισμό σε πολλά πράγματα και βοήθησε να αναστηθούμε για ακόμη μία φορά από την τέφρα μας. Όμως τώρα που σηκωθήκαμε, μην αρχίσουμε να ξοδεύουμε τα λεφτά στον γάμο του Καραγκιόζη.
Κάποιοι διαβάζοντας αυτό το κείμενο θα πουν πώς είναι δυνατόν να τα γράφω αυτά, όταν δεχτήκαμε και εμείς επιδότηση 200.000 ευρώ για τρία χρόνια στο MAD TV. Η διαφορά είναι σημαντική: μας έδωσαν τα λεφτά και σε άλλα τρία μικρά κανάλια χωρίς να τα ζητήσουμε (!) επειδή δεν μπορούσαν να επιβληθούν της Velister που διανέμει το σήμα των καναλιών, για να έχουμε φτηνότερο πακέτο τοπικής εκπομπής όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη και Αμερική. Αυτό μάλιστα ήταν προσωρινό μέτρο μέχρι να δουν τι θα κάνουν με την εν λόγω εταιρεία, με την οποία είναι στα δικαστήρια. Τα μικρά θεματικά κανάλια είναι ανθηρή και όχι προβληματική βιομηχανία σε όλο τον κόσμο. Άρα οι διαφορές των δύο περιπτώσεων είναι σημαντικές. Τέλος, μας έδωσαν 200.000 και δώσαμε στη Velister 350.000...
Το παλαβό βέβαια της υπόθεσης είναι πως επιδοτεί το κράτος όχι τα έντυπα γενικώς, αλλά συγκεκριμένα τις εφημερίδες. Λες και τα περιοδικά δεν έχουν ρόλο στην ενημέρωση. Μη γνωρίζοντας πως σε παγκόσμιο επίπεδο και για δεκαετίες, πριν δύο αιώνες, η ενημέρωση στο χαρτί ξεκινούσε από περιοδικά, τα οποία κολλούσαν στους τοίχους του Λονδίνου για να ενημερώνεται ο κόσμος. Αλλά τα σημερινά περιοδικά δεν έχουν και δεν θέλουν να έχουν power να «πειράζουν» πολιτικούς και κυβερνήσεις. Είναι πιο έντιμα και δεν εκβιάζουν και είναι πιο καθαρά και ενημερώνουν μόνο για τις όμορφες πλευρές της ζωής. Να ξέρει όμως ο Αναστασιάδης πως αυτοί που θα επιδοτήσει και ευεργετήσει πετώντας λεφτά στον γάμο του Καρακιόζη είναι, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αυτοί που θα τον πολεμήσουν περισσότερο.

 Δημήτρης Λοττίδης