Μένετε κι εσείς ξάγρυπνες τα βράδια για να κάνετε τη «λίστα» της επόμενης μέρας; Κλάψατε που χάσατε το πρώτο του haircut, γιατί δουλεύατε πυρετωδώς; Ανήκετε και εσείς στη γενιά της εργαζόμενης μητέρας; Αν ναι, τότε το ερώτημα είναι ένα: Πώς το κάνετε;
Σαν άλλη Sarah Jessica Parker στο I don’t know how she does it, η Δήμητρα τρέχει να τα προλάβει όοοοοοολα. Από το να ετοιμάσει τα παιδιά το πρωί για το σχολείο, μέχρι να φτάσει στην ώρα της στο γραφείο, να είναι συνε-πής στα meetings και να ανταποκριθεί στα deadlines για να μπορεί να τηρήσει κατά γράμμα τη «λίστα». Άλλωστε, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βρίσκεται το βράδυ στο σπίτι, γιατί εκτός των άλλων είναι μαμά και σύζυγος. Αν σας ξενίζει αυτή η εικόνα τότε, ή ανήκετε ακόμα στην κατηγορία των ελεύθερων κι ωραίων ή απλά βρίσκεστε εκτός πραγματικότητας. Ως εκπρόσωπος της πρώτης κατηγορίας, στέκομαι με τρόμο μπροστά στη μελλοντική μου εικόνα και αναρωτιέμαι «πώς το κάνει;».
Κόκκινος συναγερμός
To χειρότερο όταν κτύπησε το τηλέφωνο της Μαρίας απ’ το σχολείο του Γιαννάκη δεν ήταν ότι το παιδί έπεσε και ράγισε το δοντάκι του, αλλά το γεγονός ότι η ίδια έπαθε υστερία στη σκέψη ότι έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στον μονάκριβο γιο της και στο γεγονός ότι έπρεπε να είναι την επόμενη στιγμή σ’ ένα σημαντικό meeting με τον εργοδότη της. Πόσες φορές το μήνα ακροβατείτε ανάμεσα στον Κύριο Πυρετούλη που βασανίζει το αγγελούδι σας και σε μια σημαντική για την καριέρα σας υποχρέωση; Πόσες φορές κλάψατε γιατί μετανιώσετε που δεν ήσασταν εκεί όταν σας χρειαζόταν; Ό,τι και να κάνατε τελικά, το σημαντικό είναι ότι έστω και για μερικά δευτερόλεπτα πιάσατε τον εαυτό σας να ταλαντεύεται ανάμεσα στη σκέψη να τρέξετε στο παιδί σας και στο να εγκαταλείψετε το πόστο σας. Αυτό ήταν που στο τέλος της μέρας σας γέμισε με τύψεις και σας άφησε άυπνη όλο το βράδυ.
Τελικά είστε μαζόχες;
Οι σκέψεις εγκατάλειψης έχουν γίνει συχνό φαινόμενο, γιατί πολύ απλά κουραστήκατε, γιατί είστε κι εσείς ένας φυσιολογικός άνθρωπος κι όχι μια εξελιγμένη μηχανή τελευταίας τεχνολογίας που μπορεί να τα φέρει όλα εις πέρας σε χρόνο dt. Καταντήσατε να αναπολείτε τις ξέγνοιαστες μέρες όταν μόνη σας έγνοια ήταν τι θα φορούσατε στη βραδινή σας έξοδο. «Ακόμα κι αν ακολουθήσεις τη συνταγή της “λίστας”, δεν υπάρχει περίπτωση να τα προλάβεις όλα», εξομολογείται η Άννα. «Τελικά, αναγκάζεσαι να αφήσεις πράγματα πίσω και αυτά είναι συνήθως ο εαυτός σου και ο χρόνος με τις φίλες σου». Από την άλλη, η εικόνα με σας στο ρόλο της χαρωπής νοικοκυράς, απλά σας φρικάρει. Μετά από πολλές σκέψεις και πολύωρες συζητήσεις με τον κακομοίρη το σύζυγο (που στην τελική είναι το θύμα της όλης υπόθεσης), το έχετε αποδεχτεί. Δεν είστε η γυναίκα του café, του personal training και του shopping. Για σας το να τρέχετε στα γυαλιστερά πατώματα μιας πολυεθνικής μοιάζει παράδεισος μπροστά στο διάδρομο του γυμναστηρίου. Κι όμως, αν δεν είστε workaholic, τότε τι γίνετε μαζί σας; Δυστυχώς, ο χρόνος δεν σας επιτρέπει να επισκεφτείτε ψυχολόγο, άρα μένετε με την απορία.
«Momsters» VS Εργαζόμενες μητέρες
Οι «momsters», όπως χιουμοριστικά τις χαρακτηρίζει η SJP, είναι οι μεγαλύτεροι αντίπαλοί σας. Είναι η μαμάδες που ανταλλάζουν κολακείες για τα γλυκά που έφτιαξαν για τη γιορτή του σχολείου, ενώ εσάς σας βλέπουν με μισό μάτι που πήρατε τελευταία στιγμή το έτοιμο κέικ από το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς σας (χωρίς να εκτιμάνε στο ελάχιστο ότι είναι από τα καλύτερα). Είναι οι γυναίκες που βρίσκουν χρόνο για γυμναστήριο, νύχια και μαλλιά ενώ εσείς παλεύετε με τα deadlines. Όλα όσα βρίσκονται στον πάτο των προτεραιοτήτων σας, γι’ αυτές είναι καθημερινό προνόμιο. Αυτό που σας εκνευρίζει περισσότερο είναι ότι προβάλλουν ως δικαιολογία το γεγονός ότι αυτές προτίμησαν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους παρά να ικανοποιήσουν τη φιλοδοξία τους. Σαν να σας λένε, δηλαδή, κατάμουτρα ότι εσείς δεν είστε καλές μητέρες, ότι όλα αυτά τα κάνετε για τον εαυτούλη σας και μόνο. Και τότε γίνονται ο χειρότερός σας εφιάλτης. Γιατί, πολύ απλά, κάθε δικαιολογία σας πέφτει στο κενό.
Βιονική γυναίκα τέλος!
Προτιμάτε να τρέξετε βιαστικά για μαλλιά και νύχια, να θυσιάσετε μια ώρα το βράδυ από το αγαπημένο σας σίριαλ για να κάνετε internet shopping, να αγοράσετε διάδρομο για να γυμναστείτε απ’ τις 6:00, να συμμαζέψετε το σπίτι και να ετοιμάσετε πρωινό πριν ξυπνήσετε τα παιδιά παρά να ζήσετε μια φυσιολογική ζωή. Η εργασία είναι το οξυγόνο σας, ο τρόπος που αποδεικνύετε στον εαυτό σας, είναι οι δικές σας στιγμές. Κατανοητό. Είστε η γυναίκα του 2012 και δεν αποτελείτε φαινόμενο. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να μεταμορφωθείτε στη σύγχρονη εκδοχή της γιαγιάς σας, πλανάστε πλάνην οικτρά. Ο μουσακάς δεν είναι το φόρτε σας. Αν πάλι πιστεύετε ότι μπορείτε να υιοθετήσετε το ρόλο της απελευθερωμένης φεμινίστριας, έχετε μείνει αιώνες πίσω. H οικογένεια ήταν ανέκαθεν στα σχέδιά σας, τα παιδιά η προτεραιότητά σας και η καριέρα ο στόχος σας. Κυρίες μου, μην φρικάρετε. Αν κάποιες στιγμές νιώθετε ότι δεν τα καταφέρνετε, αν κάποιες στιγμές έχετε τις αμφιβολίες σας είναι γιατί ούτε είστε βιονική γυναίκα ούτε αποτύχατε ως μητέρα. Πολύ απλά είστε ο εαυτός σας. Και γι’ αυτό σας συγχαίρουμε. Πάρτε βαθιές αναπνοές και συνεχίστε.
