Για τη ζωή του μέσα στη φυλακή αλλά και το σήμερα μίλησε στο People ο Τεό Θεοδωρίδης.
Πώς κύλησαν έξι ολόκληρα χρόνια πίσω από τα κάγκελα; Πώς γέμιζε το 24ωρo;
«Φασαρίες και ξύλο, σφαγές και καψίματα, συμμορίες και ομερτά, εξεγέρσεις και πανικός. Όχι, αστειεύομαι, αν και το τελευταίο είναι πολύ κοντά στην αλήθεια και θέμα πολιτικού περιεχομένου που αξίζει κάποια στιγμή να συζητηθεί. Το χρόνο μου τον γέμιζα με διάβασμα και συγγραφή. Αυτοβιογραφικά σημειώματα, αυτοδίδακτη σπουδή στην ψυχολογία, στον ελληνικό πολιτισμό, εκμάθηση και άλλης ξένης γλώσσας και πολλές εργασίες. Ποτέ δεν είχα χρόνο για συγγραφή στο παρελθόν και ανακάλυψα πόσο ψυχοθεραπευτικό είναι. Έφτασα σε σημείο να μη μου φτάνουν οι ώρες της ημέρας. Όταν έκλειναν τα φώτα της φυλακής, πήγαινα στο χώρο που είχα διαμορφώσει, σε μια γωνιά στο κελί μου, καλυμμένη με κουρτίνες. Εκεί είχα τη δική μου λάμπα και συνέχιζα χωρίς να ενοχλώ τους υπολοίπους. Τουλάχιστον έτσι νομίζω! Βλέπεις, το πόσο τραγική μπορεί να είναι μια κατάσταση συνήθως εξαρτάται από το πόσο έμφαση της δίνουμε εμείς. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εκμηδενίζεται στο έσχατο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, που θα ήθελα να κάνουμε άλλη στιγμή».
Πώς φάνηκε η συνήθειά σου αυτή στους συγκρατούμενούς σου;
«Κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχα αρχίσει να τα χάνω. Με ρωτούσαν πού θα ήθελα να είμαι και τους απαντούσα "εδώ που είμαι" ή τι θα έκανα αν αποφυλακιζόμουν την επομένη και τους έλεγα πως δεν ήθελα ακόμη, γιατί όλα όσα είχα ξε¬κινήσει θα έμεναν ατελή. Ήξερα πως έξω θα είχα να αντιμετωπίσω άλλα θέματα, πολύ σημαντικά, και όλα αυτά θα έμεναν πίσω. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον δεν πρέπει να είχα και πολύ... σώας τας φρένας τελικά!».
Κοιτάζοντας τη ζωή σου τώρα και την προηγούμενη, έξι χρόνια πριν, ποιες διαφορές βλέπεις;
«Διακρίνω πια το πόσο είχα διασκορπιστεί. Δεν θαμπώνομαι τώρα από τη χλιδή, τις ανέσεις και την καλοπέραση. Ασχολήθηκα παράλληλα με πολλά και διαφορετικά πράγματα, που είχαν ως αποτέλεσμα να χάνω σταδιακά όλο και περισσότερο τον εαυτό μου. Οι όποιες εξωγενείς «υποβοήθειες» το μόνο που κατάφερναν ήταν να με μπερδεύουν περισσότερο και να με οδηγούν σε ηθική αλλοτρίωση. Σιγά σιγά, άρχισα να με χάνω τελείως. Έλεγα σε φίλους μου ότι ήθελα να τα παρατήσω όλα και να φύγω στη Γαύδο, για ένα-δύο χρόνια. Γελούσαν όταν το άκουγαν. Αυτό που επιθυμούσα ήταν να μείνω μόνος μακριά από τα πάντα και τους πάντες, να αναθεωρήσω, να δω τι συμβαίνει με εμένα και σε εμένα. Τελικά αυτό που στην ουσία επιθυμούσα ήρθε. Βέβαια, με τελείως διαφορετικές συνθήκες, αλλά ήρθε».
Σήμερα, λίγους μήνες μετά την αποφυλάκισή σου, σε τι φάση είσαι;
«Κινητοποίησης και επεξεργασίας όλων των δεδομένων που λαμβάνω. Είμαι ευγνώμων για τις επαγγελματικές προτάσεις που μου γίνονται όλο αυτό το διάστημα. Προσπαθώ, όμως, να μην κάνω βιαστικές κινήσεις, γι' αυτό έχω πει και πολλά «όχι». Θέλω ό,τι κάνω να το πιστεύω. Σύντομα θα ανακοινωθούν πράγματα τόσο στον τομέα της ναυτιλίας και του yacht chartering όσο και στη δραματική τέχνη και τη μόδα. Δεν σου κρύβω ¬ότι εργαζόμαστε πάνω σε ένα μονόπρακτο – μονόλογο, ευελπιστώντας ότι σε λίγο καιρό θα το ανεβάσουμε. Συζητώ για μια ταινία στην Ισπανία, όμως, προς το παρόν, δεν μπορώ να βγω από τη χώρα. Δεν ξέρω αν θα προλάβω».
