Δύο εικοσιτετράωρα μετά την πυρκαγιά που ξέσπασε στο «Norman Atlantic», σοκ προκαλούν οι δηλώσεις των διασωθέντων. Οι «τυχεροί» που κατάφεραν να επιβιώσουν, μίλησαν στην κάμερα για τις δραματικές ώρες που πέρασαν και όλα όσα έζησαν. Ιδιαίτερα λυπηρό είναι αυτό που αποκάλυψε η Δήμητρα Θεοδοσίου. «Η χειρότερη εμπειρία πάνω στο πλοίο ήταν αυτό που ζήσαμε, την εικόνα πώς οι Ιρακινοί, οι Τούρκοι, -δεν ξέρω, τι ήταν όλοι αυτοί-, πώς μας χτυπούσαν, πώς μας πετούσαν στην άκρη για να πάνε εκείνοι να σωθούνε». Υπήρχαν οδηγίες για το πώς θα εγκαταλείπαμε το πλοίο (πρώτα τα γυναικόπαιδα), αλλά άντρες το αγνόησαν.Μας πλακώνανε στο ξύλο. Εμένα με πετάξανε 3 φορές και έφυγα 5 μέτρα, προκειμένου να φύγουν αυτοί πρώτοι. Γι' αυτό ακούγονταν ονόματα που σωθήκαν, όλα Τούρκικα, Αραβικά. Ξύλο μας δίναν.», δήλωσε. Μεγάλο σοκ προκάλεσαν τα όσα είπαν οι επιβάτες του πλοίου που έφτασαν στο λιμάνι της Πάτρας. Σύμφωνα με τον Αντώνη Μυλωνά, «Αν δεν υπήρχαν τα super puma θα καιγόμασταν σαν τα ποντίκια. Ήμασταν αβοήθητοι από τις 5.30 το πρωί της Κυριακής. Δεν μας έδωσαν ούτε ένα ποτήρι νερό. Δεν δούλεψε τίποτα». Ανατριχιαστική είναι και η περιγραφή μιας ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία αναζητά τον σύζυγό της, χωρίς να γνωρίζει πού βρίσκεται και δεν ξέρει καν αν είναι ζωντανός.
Καταγγέλλει ότι οι Ιταλοί διασώστες τους κλώτσαγαν και τους χτυπούσαν, τους έβγαλαν τα σωσίβια και στη θέση τους έβαζαν Ιταλούς. Με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν να μην πέσουν στη θάλασσα από τους ισχυρούς ανέμους που έπνεαν, ενώ για λίγη ώρα να βρήκαν καταφύγιο μέσα στη γέφυρα, αφού πρώτα έσπασαν με έναν πυροσβεστήρα τα παράθυρα. Εξίσου συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του Δρ. Δ. Μάνδηλα, «Με ξύπνησε η μυρωδιά, είχε καπνό στο διάδρομο άρχισε να φωνάζει ο κόσμος “φωτιά”. Ανεβήκαμε πάνω πολύ γρήγορα στο κατάστρωμα, ενώ είχε και πολύ άσχημο καιρό. Καταλαβαίνετε πως προσπαθούσαμε να βρούμε καταφύγιο από καπνό, μυρωδιές, θερμότητα, καιρό. Βρήκαμε καταφύγιο αρχικά κοντά στη γέφυρα, όμως πήρε και αυτή φωτιά. Καθίσαμε αρκετές ώρες μέχρι να δούμε να πλησιάζουν τα πρώτα καράβια, σχεδόν τέσσερις ώρες. Στη συνέχεια ανεβήκαμε στο κατάστρωμα το ανοικτό. Το ιταλικό πλήρωμα μιλούσε μεταξύ του προσπαθώντας να οργανωθούν, όμως το κακό είναι πως δεν μπορούσαν να πλησιάσουν κοντά τα άλλα καράβια». Δεν έκρυψε επίσης πως του πέρασε από το μυαλό να πηδήξει στη θάλασσα για να σωθεί.
«Σε όλους πέρασε η ιδέα να πέσουν στη θάλασσα. Δεν είχαμε πρόσβαση στις σωσίβιες λέμβους, ήμασταν χωρισμένοι σε γκρουπ ουσιαστικά. Άκουγα το πλήρωμα και τον καπετάνιο που ζητούσε συνέχεια να έρθουν τα σωστικά, υπήρχε ενδιαφέρον όχι όμως και σωστός συντονισμός. Η κατάσταση σε κάποια στιγμή ήταν λίγο “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Κυρίως μετά τη δεύτερη μέρα όσο περνούσαν οι ώρες και δεν υπήρχε η σωστή και έγκαιρη διάσωση. Πάλι καλά που άντεξε το πλοίο», είπε.
«Όταν ξέσπασε η φωτιά εγώ ήμουν στην καμπίνα μου. Ξαφνικά άκουσα έναν κρότο και είδα καπνούς. Ντυθήκαμε γρήγορα και βγήκαμε έξω. Επικρατούσε πανικός ενώ το ιταλικό πλήρωμα ήταν τελείως ανοργάνωτο. Οι Ιταλοί έβαζαν δύο-τρία άτομα σε βάρκα που παίρνει 90 και έφευγαν ενώ οι υπόλοιποι έμεναν στο καράβι» σημειώνει ο κ. Χατζηπετρής, Έλληνας οδηγός φορτηγού που βρισκόταν στο Norman Atlantic.
«Θα ήθελα να πω συγχαρητήρια στον καπετάν Παύλο, τον καπετάνιο της ΑΝΕΚ, με τον οποίο βοηθήσαμε τους πάντες, τους δώσαμε σωσίβια ενώ το ιταλικό πλήρωμα κοιμόταν. Οι Ιταλοί προλάβαιναν να σβήσουν τη φωτιά αλλά δεν ήταν πουθενά, ήταν εξαφανισμένοι. Βγήκαν μετά από μία ώρα με κάτι φακούς στα χέρια και φώναζαν “Προσοχή, φωτιά φωτιά!" Συγχαρητήρια θα ήθελα να πω και στους Έλληνες κομάντος στα ελικόπτερα που έπαιρναν τα άτομα επτά-επτά ενώ οι Ιταλοί έπαιρναν ένα ή δύο άτομα και έφευγαν.» προσθέτει ο ίδιος στη συνέχεια.
Εξομολογήθηκε επίσης πως δύο άνθρωποι πνίγηκαν μπροστά στα μάτια του. «Είδα μπροστά στα μάτια μου δύο άτομα να πνίγονται. Το κοσκαρτ το ιταλικό έσωσε μια γυναίκα με το παιδάκι της και άφησε ένα άντρα που ήταν ήδη πνιγμένος. Και ένας άλλος άντρας πήδηξε από την ανεμόσκαλα για να τον πάρει το τανκ και πνίγηκε. Γενικά είδα κι άλλους να πηδούν για να σωθούν. Τα μποφόρ ήταν 10 και τα κύματα είχαν ύψος 5 με έξι μέτρα. Επικρατούσε πανικός. Δύο Έλληνες οδηγούς με τους οποίους πήγα στο γκαράζ δεν τους ξαναείδα.», τόνισε.
Άκρως προφητικό ήταν το post στο Facebook φοιτήτριας που ταξίδευε παρέα με τον αρραβωνιαστικό της με το «Norman Atlantic».
«Κατ'αρχήν Χρόνια Πολλά!
Ευτυχώς που μπορώ να δημοσιεύσω στη σελίδα χωρίς να κάνω like, γιατί η μέχρι στιγμής μας εμπειρία μόνο για like δεν είναι.
Από που να ξεκινήσω.. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε Ηγουμενίτσα, με καθυστέρηση ήδη στην ώρα άφιξης/αναχώρησης (Πάτρα-Ανκόνα).
Εκτός από παστωμένοι και υπερφορτωμένοι για τη χωρητικότητα του συγκεκριμένου πλοίου, δεν υπάρχει και απολύτως καμία ανακοίνωση-ενημέρωση για το πόσο θα καθυστερήσουμε να φτάσουμε Ανκόνα.
Ενοχλητική δυσωδία διάχυτη σε όλους τους χώρους του πλοίου, τουαλέτες απαράδεκτες, καρέκλες σπασμένες και όλα αυτά στην ίδια τιμή που θα έπρεπε κανονικά να ταξιδέψουμε με ένα αξιοπρεπές και αξιόπιστο πλοίο της γραμμής.
Και αυτό λόγω "αλλαγής πλοίου" και "αντικατάστασης με ένα καινούργιο", όπως ενημερωθήκαμε από το προσωπικό στο λιμάνι της Πάτρας.
Εμείς εδώ έχουμε μαζευτεί παρέα στο κατάτρωμα και κλαίμε τα λεφτά που δώσαμε.
Και σας ρωτάω λοιπόν: Για πόσο ηλίθιους και κορόιδα μας έχετε?
Πόσο ασφαλές είναι να υπερφορτώνετε ένα πλοίο τέτοιας κατηγορίας για να μη χάσετε τα ευρωπουλάκια?
Ποιός και πως θα δικαιολογήσει την έξτρα ώρα καθυστέρησης από δουλειές/άλλα μέσα κυκλοφορίας/ακύρωση κρατήσεων ξενοδοχείων κ.λπ.?
Ο κόσμος κάθεται στο πάτωμα, άλλοι φουσκώνουν στρώμα γιατί οι καμπίνες είναι πλήρεις, άλλοι κοιμούνται κάτω. Φεύγοντας, βάλτε μας και να το καθαρίσουμε κιόλας.
Έχουν γίνει μπερδέματα με τις καμπίνες, έχουν βγάλει τον κόσμο έξω στο σαλόνι με μικρά παιδιά και περιμένει.
Παρακαλώ, να επισημάνω ότι τα παραπάνω παράπονα δε προορίζονται για το πλήρωμα αλλά για τη διοίκηση της εταιρείας. Ευτυχώς το πλήρωμα προσπαθεί να παραμένει ψύχραιμο.
Πολύ που σας ενδιαφέρει βέβαια..
Μπάχαλο!!!», ήταν όλα όσα πόσταρε.
