Μαρία Καραμάνου
Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, από τους πιο αγαπητούς και εμβληματικούς Έλληνες τραγουδιστές της γενιάς του, μίλησε ανοιχτά και ειλικρινά για τη ζωή του πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Στη νέα του συνέντευξη, αποκάλυψε όσα βίωσε στην πρώτη γραμμή της επιτυχίας και πώς πλήρωσε προσωπικό τίμημα για το όνειρο που ζούσε.
Ξεκίνησε στα 19 του χρόνια, γεμάτος ενέργεια και αγάπη για τη μουσική, χωρίς να γνωρίζει πως βρισκόταν στην αρχή ενός εκρηκτικού ταξιδιού. Όπως λέει, «το όνειρο και ο στόχος ήταν πάντα όλο και πιο πάνω», αλλά αυτή η πορεία ήρθε με κόστος: «Χάνεις φίλους, σχέσεις παραπέουν, χάνεις κομμάτια από την προσωπική σου ζωή. Όλα τρέχουν και δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι έγινε».
Συγκινητικός, ο Μιχάλης εξηγεί πώς η επιτυχία τον απομάκρυνε από ανθρώπους που αγαπούσε: «Ιδανικά θα ήθελα να είχα καλούς φίλους, ανθρώπους που μιλούν με την καρδιά τους… Αλλά η δύνη της πορείας άφησε αυτά τα πράγματα πίσω. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα…».
Δεν νιώθει πικρία, ούτε τύψεις. Μιλά με αποδοχή και ωριμότητα, υπογραμμίζοντας πως κάποια πράγματα είναι μοιραία και καρμικά για όσους έχουν επιλέξει μια δημιουργική, δημόσια διαδρομή.
Με απόλυτο ρεαλισμό, ο Χατζηγιάννης τοποθετείται και για τη σχέση του με τις δισκογραφικές: «Ναι, είμαστε προϊόντα. Αλλά για μένα, δεν υπήρξε ποτέ πίεση για νέο τραγούδι. Τα είχα πάντα έτοιμα. Έγραφα συνεχώς, στα τουρ, στις διαδρομές…».
Πίσω από τις λάμψεις της σκηνής υπήρξε και εξάντληση. Το 2011-2012, έπειτα από 12 χρόνια ασταμάτητης δουλειάς, ένιωσε τα όριά του να εξαντλούνται: «Έφτασα ένα βήμα πριν το burnout. Είναι σημαντικό να διατηρείς τον ψυχισμό σου και την οργανικότητα σου. Η μουσική ήταν πάντα το “συννεφάκι” που με ξεκούραζε στα δύσκολα».
Και παρ’ όλα αυτά, δεν λύγισε. Γιατί, όπως λέει ο ίδιος: «Όταν πέφτω, ξανασηκώνομαι και γίνομαι δυο φορές πιο διεκδικητικός».
