Μαρία Καραμάνου
Με λόγια ειλικρινή, ώριμα και βαθιά ανθρώπινα, η Μαρία Ιωάννου άνοιξε την καρδιά της μιλώντας για μια από τις πιο δύσκολες εμπειρίες της ζωής της. Η αγαπημένη Κύπρια ηθοποιός, σε τηλεφωνική της παρέμβαση στην εκπομπή «Με αγάπη Χριστιάνα» στον Alpha Κύπρου, αναφέρθηκε στη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από τον θείο της και στη μακρόχρονη πορεία θεραπείας που ακολούθησε.
Η Μαρία Ιωάννου εξήγησε πως ένιωσε έτοιμη να μοιραστεί δημόσια την εμπειρία της σε αυτή τη φάση της ζωής της, όχι για να αναμοχλεύσει τον πόνο, αλλά για να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όσους και όσες έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις: ότι υπάρχει δρόμος διαχείρισης και επούλωσης. Όπως τόνισε, τα τραύματα δεν εξαφανίζονται από μόνα τους, όσος χρόνος κι αν περάσει, αλλά μπορούν να δουλευτούν μέσα από ουσιαστική ψυχοθεραπεία και υποστήριξη.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο αίσθημα ενοχής που συχνά συνοδεύει τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Ένα βάρος που, όπως παραδέχτηκε, κουβαλούσε και η ίδια για πολλά χρόνια, παρόλο που δεν της ανήκε. «Τα θύματα μεγαλώνουν με μια ενοχή, λες και είναι δικό τους φταίξιμο», ανέφερε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας πόσο σημαντικό είναι να καταφέρει κανείς να απαλλαγεί από αυτό το ψυχικό φορτίο.
Η πορεία της θεραπείας της υπήρξε μακρά και απαιτητική. Η πρώτη περίοδος διήρκεσε έξι χρόνια, ενώ ακολούθησε και δεύτερη φάση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τη συνολική της διαδρομή στην ψυχοθεραπεία να φτάνει τα εννέα χρόνια. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, κατάφερε να διαχειριστεί τον θυμό, να επουλώσει τις ενοχές και να αφήσει πίσω της ένα μεγάλο κομμάτι του ψυχικού πόνου.
Η ηθοποιός μίλησε με ευγνωμοσύνη για τη στήριξη που είχε από τους γονείς της, οι οποίοι φρόντισαν να αποκοπεί ο άνθρωπος αυτός από τη ζωή της, αλλά και για τη σημασία της συλλογικής δουλειάς με ψυχοθεραπευτές και φίλους. Όπως εξομολογήθηκε, η απώλεια του θείου της αποτέλεσε για την ίδια μια στιγμή οριστικής αποφόρτισης από τον θυμό, χωρίς ποτέ να νιώσει την ανάγκη να τον αντιμετωπίσει.
Η μαρτυρία της Μαρίας Ιωάννου δεν είναι απλώς μια προσωπική εξομολόγηση. Είναι μια πράξη δύναμης, που φωτίζει τη σημασία της ψυχικής υγείας, της θεραπείας και της δημόσιας συζήτησης γύρω από την κακοποίηση, δίνοντας φωνή σε όσους σιωπούν και ελπίδα σε όσους προσπαθούν να γιατρευτούν.
