Μαρία Σάββα
Σε μια συγκινητική συνέντευξη προχώρησε το βράδυ της Τετάρτης, 21 Μαΐου, η Καρολίνα Πελενδρίτου, φιλοξενούμενη στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» με τον Σταύρο Θεοδωράκη. Η σπουδαία Κύπρια πρωταθλήτρια και Παραολυμπιονίκης άνοιξε την καρδιά της, μιλώντας με ειλικρίνεια για τις πιο καθοριστικές στιγμές της αθλητικής της πορείας, αλλά και τις δύσκολες εμπειρίες που βίωσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
«Η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα μου θεωρώ πως ήταν στην Αθήνα, όταν κατέκτησα το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο», ανέφερε συγκινημένη. «Ήταν οι πρώτοι μου Παραολυμπιακοί Αγώνες, ήμουν μόλις 18 χρονών, ένα κοριτσάκι που βίωνε κάτι τεράστιο. Το να ακούς τον εθνικό σου ύμνο στη χώρα σου, μπροστά στον κόσμο σου, είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Είμαι Ελληνίδα αθλήτρια και εκείνη η στιγμή θα με ακολουθεί για πάντα».
Η Καρολίνα δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους πρόσφατους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, όπου παρότι αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες, κατάφερε να ανέβει στο βάθρο, αποσπώντας αργυρό και χάλκινο μετάλλιο.
«Το Παρίσι είχε για μένα ιδιαίτερη βαρύτητα, γιατί αυτά τα μετάλλια ήρθαν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες», εξομολογήθηκε. «Δεν ήμουν καλά ψυχολογικά. Είχα σκεφτεί ακόμη και την εγκατάλειψη. Εκτός από την ψυχολογική πίεση, υπήρξαν και πρακτικά εμπόδια – πέρασα και κορονοϊό εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, αυτοί οι αγώνες ήταν ο στόχος στον οποίο δούλευα τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Τους είχα στο μυαλό μου ως το ενδεχόμενο κλείσιμο της καριέρας μου και αυτό ήταν που με κράτησε. Δεν ήθελα να τελειώσει μια τόσο μεγάλη πορεία άδοξα. Ήθελα να μπω στην πισίνα και να διεκδικήσω κάτι που θα αντικατοπτρίζει όλη την προσπάθεια και την πορεία μου».
Κλείνοντας την εξομολόγησή της, μίλησε για τη βαθιά σημασία των δυσκολιών στον δρόμο προς την επιτυχία: «Πιστεύω πως ό,τι κατακτάς κάτω από αντίξοες συνθήκες, δεν ξεχνιέται ποτέ. Χαράσσεται μέσα σου. Βρέθηκα στο βάθρο στα 38 μου, κατακτώντας αργυρό και χάλκινο μετάλλιο στην έκτη μου συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες – ένα επίτευγμα από μόνο του. Ανταγωνίστηκα κορίτσια που θα μπορούσαν να είναι οι κόρες μου. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πόσο μεγάλη ήταν η ικανοποίηση που ένιωσα».
