Στην πλατεία του Χριστού στη Μάρπησσα, τα σοκάκια αντηχούν από το τουμπάκι και την τσαμπούνα της Σοφίας Κεφάλα και του Άρη Βιτζιλαίου. Η Κωνσταντίνα Αλιπράντη και η Ρούσσα Τριβυζά-Αγούρου χορεύουν μπάλο και οι περαστικοί κρατούν τον ρυθμό με παλαμάκια. Ο Αποστόλης Παντελαίος με τον Γιάννη Κονταράτο παίζουν ξύλινες μπάλες στις Λεύκες, ένα αρχαιοελληνικό παιχνίδι που μοιάζει με το πετάνγκ και επιβιώνει πια σε ελάχιστα μέρη. Η Αγγέλικα ζωγραφίζει μέσα στο ατελιέ της και ο παπα-Γιάννης στον Πρόδρομο παίζει ποδόσφαιρο με τα παιδιά, όπως είναι, με τα ράσα. Και να σ’ το λένε, αν δεν το δεις με τα μάτια σου, δεν το πιστεύεις ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην κοσμική Πάρο.
Ο κεντρικός δρόμος που ανηφορίζει από την Παροικιά και τη Νάουσα προς τις ανατολικές παραλίες περνάει από τις παρυφές των χωριών. Το γεγονός ότι το εσωτερικό των μεσαιωνικών αυτών οικισμών δεν είναι ορατό από τον δρόμο τούς έσωσε από τον τουρισμό, που σάρωσε την Πάρο, και διαφύλαξε την αυθεντικότητα και την εικόνα που διατηρούν από τον 15ο αιώνα, οπότε χτίστηκαν σε αμυντικό σχεδιασμό, για τον φόβο των πειρατών. Οι Λεύκες, ο Πρόδρομος και η Μάρπησσα είναι από τα ομορφότερα χωριά του Αιγαίου, κι ακόμη και τον Αύγουστο ο χρόνος μοιάζει να υπολογίζεται εδώ με άλλη μονάδα μέτρησης.
Δραστήρια Μάρπησσα
«Η Μάρπησσα και ο Πρόδρομος είναι χτισμένα σαν καστροπολιτείες και τα σπίτια επικοινωνούν μεταξύ τους από εσωτερικές πόρτες, έτσι ώστε να υπάρχει έξοδος διαφυγής σε περίπτωση πειρατικής εισβολής», μας λέει η Μαρπησσιώτισσα Μαρία Τριβυζά καθώς περπατάμε στο χωριό της. Η Μάρπησσα, άλλωστε, είναι το κοντινότερο στη θάλασσα χωριό. Το Πίσω Λιβάδι, η Χρυσή Ακτή και ο Δρυός είναι οι κοντινές παραλίες όπου σήμερα μπορείτε να απολαύσετε τις βουτιές σας.
Γύρω μας η ομορφιά και η πάστρα δεν έχουν τελειωμό: κατάλευκα σοκάκια, ασπρισμένα χαμηλά σπίτια και δίπατα καπετανόσπιτα, εντυπωσιακά βόλτα (τόξα) και διαβατικά (στοές), ρείθρα για να φεύγουν τα νερά, δεκαεννέα εκκλησίες, οι περισσότερες δισυπόστατες, εννέα πλατείες. Οι ντόπιοι φροντίζουν το χωριό τους με... μανία, είναι δραστήριοι και το προβάλλουν με πολλή αγάπη.
Στο σπίτι της Μαριγούλας Ανουσάκη μάς υποδέχεται η ίδια και η μητέρα της, Φλώρα. Παρότι ανακαινισμένο, διατηρεί το παλιό άνοιγμα που ήταν κρυμμένο μέσα στον φούρνο. «Το σπίτι μας ήταν ακριανό, οπότε εδώ κατέληγαν όλοι κι έβγαιναν από την κρυφή έξοδο προς τα βουνά», μας λένε. Η Μαριγούλα κάθεται στον αργαλειό του 1858 και πλέκει κουρελούδες και μοντέρνες τσάντες προς πώληση (τηλ. 22840-41582), ενόσω η μητέρα της αρχίζει να τραγουδά τοπικούς σκοπούς και να μας εξιστορεί τα πειρατικά παραμύθια με τα οποία μεγάλωσε.
Γι’ αυτό που όλοι θα σας μιλήσουν με περηφάνια στη Μάρπησσα είναι ο σπουδαίος γλύπτης Περαντινός. Στο Μουσείο Γλυπτικής (τηλ. 22840-41443), που φέρει το όνομά του, θα δείτε έργα του καλλιτέχνη, ο οποίος πέρασε στην ιστορία χάρη στις προτομές σε χαλκό, στα αγάλματα που στολίζουν πλατείες σε όλη την Ελλάδα, στα μετάλλια και στα νομίσματα των δραχμών. Ωστόσο αυτό που θα σας μείνει αξέχαστο είναι η ξενάγηση της Κατερίνας. Θα σας μιλήσει για τα έργα, αλλά και το παρασκήνιο που συνοδεύει τη δημιουργία τους, καθώς επίσης για προσωπικές στιγμές του καλλιτέχνη, όπως την ενδιαφέρουσα συνάντησή του με τη Μαρία Κάλλας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
