ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Οι 10 ''αθάνατοι'' του παλιού ελληνικού κινηματογράφου

Οι ηθοποιοί που κατάφεραν να γράψουν ιστορία

Δέσποινα Άσπρου

Η 26η Φεβρουαρίου μας έφερε αντιμέτωπους με μια ακόμη σκληρή αλήθεια: ο αγαπημένος μας και πάντοτε χαμογελαστός ηθοποιός Κώστας Βουτσάς έφυγε από την ζωή. Ο θάνατός του σκόρπισε θλίψη παντού και επανάφερε στο μυαλό μας στιγμές του ένδοξου ελληνικού κινηματογράφου.

Αναπολώντας τις επικές στιγμές του και φέρνοντας στο μυαλό μας τις ατάκες του που άφησαν εποχή σε ταινίες όπως "Το Ανθρωπάκι", "Κάτι να καίει", "Μερικοί το προτιμούν κρύο" και "Ο Σκληρός Άνδρας", θυμηθήκαμε για άλλη μια φορά, τους υπόλοιπους "αθάνατους" του ελληνικού κινηματογράφου. Ηθοποιοί που μπορεί σήμερα να μην είναι πια εδώ, αλλά ζουν. Κάθε ένας και μια ξεχωριστή προσωπικότητα, κάθε ένας και ένα κεφάλαιο στον κόσμο της υποκριτικής. Αν και υπάρχουν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ηθοποιοί που κατάφεραν με τον χαρακτήρα, την δουλειά και το ταλέντο τους να γίνουν συνώνυμο της χρυσής εποχής του κινηματογράφου της Ελλάδας, σήμερα θα θυμηθούμε 10 από τους πιο γνωστούς.

Ας κάνουμε αρχή με ένα μικρό αφιέρωμα για τον Κώστα Βουτσά που "έφυγε" μόλις λίγες μέρες πριν. Ο Κώστας, έχοντας μια πορεία περίπου 65 χρόνων στο βιογραφικό του, θεωρείται ένας από τους πιο καταξιωμένος Έλληνες κωμικούς. Είναι από τους λίγους ηθοποιούς που κατάφεραν να παραμείνει η φήμη τους ψηλά, μετά από την εποχή του χρυσού ελληνικού κινηματογράφου. Γεννημένος στην Αθήνα το 1962, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Θεσσαλονίκη -όπου εγκαταστάθηκαν οι γονείς του- μέσα στην φτώχια. Ως έφηβος ασχολήθηκε με διάφορες μορφές αθλητισμού, όπως στίβο, κωπηλασία, βόλεϊ και μπάσκετ.

Η πρώτη του επαφή με το θέατρο, όπως έχει πει, ήταν στα σχολικά του χρόνια όταν ο προπονητής του τον είχε στείλει για προπόνηση στη Μηχανιώνα κι έλαβε μέρος στην παράσταση της καστασκήνωσης. Έκανε ένα αρνητικό σχόλιο για το παιδί που υποδύονταν τον μεθυσμένο κι όταν ο υπεύθυνος του θεατρικού τον προκάλεσε αν μπορεί να το κάνει καλύτερα βρέθηκε τελικά με τον ρόλο. Σε ηλικία 18 ετών σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου. Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση έγινε το 1953 στην ταινία «Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται» Το 1961 τον είδαμε σε δύο ταινίες της Φίνος Φιλμ, «Η Αλίκη στο Ναυτικό» του Αλέκου Σακελλάριου και «Ο Σκληρός Άνδρας», του Γιάννη Δαλιανίδη. Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στο σίριαλ «Βαριετέ« της τότε ΥΕΝΕΔ.Ε και έπειτα ακολούθησαν πολλές εμφανίσεις - τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έχοντας πάθος για την υποκριτική, ο Κώστας παρέμεινε ενεργός και δραστήριος μέχρι τέλους.

 Στάθης Ψάλτης: Για τον Στάθη Ψάλτη, συστάσεις δεν χρειάζονται. Γνωστός ηθοποιός, γνωστός καρδιοκατακτητής. Ο Στάθης Ψάλτης γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών, όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω. Σε ηλικία μόλις 17 ετών, παντρεύτηκε την Τάρια Μπούρα. Αναφερόμενος στον γάμο του δήλωσε πως ο γάμος του τότε, ήταν απλά μία νεανική τρέλα που όμως του άφησε την μεγαλύτερη χαρά της ζωής του, την κόρη του.

Τoν χωρισμό του εκείνη την περίοδο ακολούθησε μια λαμπρή πορεία στον ελληνικό κινηματογράφο. Αν και συμμετείχε σε πολλές ταινίες, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980, με εμπορικές ταινίες όπως «Καμικάζι αγάπη μου», «Τροχονόμος Βαρβάρα», «Τα καμάκια», «Βασικά καλησπέρα σας», «Και ο πρώτος ματάκιας», «Τρελός είμαι, ό,τι θέλω κάνω», «Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ», «Μάντεψε τι κάνω τα βράδια» κ.ά Με την Καίτη Φίνου διατηρούσε δεσμό για αρκετά χρόνια και ενώ την αρραβωνιάστηκε 3 φορές, δεν οδηγήθηκαν ποτέ στα σκαλιά της εκκλησίας. Το 2006 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη και στην συνέχεια, αφού χώρισε μαζί της και αφότου από το κρεβάτι του είχαν περάσει πολλές γυναίκες, ενώθηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου με την Χριστίνα Ψάλτη, η οποία ήταν στο πλευρό του μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ο ηθοποιός έφυγε από την ζωή σε ηλικία 66 ετών το 2017.

Θανάσης Βέγγος: Η ζωή του Θανάση δεν ήταν πάντα εύκολη. Χωρίς καμία αμφιβολία, ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός, που σημάδεψε με τις ερμηνείες τον ελληνικό κινηματογράφο. Η ατάκα "τρέχω σαν τον Βέγγο" τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Η σεμνότητα και η αυθεντικότητά δεν είναι άγνωστα στοιχεία γι' αυτόν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Βέγγος θεωρείτο πάντα ο άνθρωπος "της διπλανής πόρτας". Γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν ένας από τους ήρωες της Ανίστασης και μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από την δουλειά του - ήταν υπάλληλος στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού. Τότε, από νεαρή ηλικία, ο Θανάσης ξεκίνησε να εργάζεται για να βοηθά την οικογένειά του. Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την επεξεργασία δερμάτων, ενώ παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του. Ήταν παντρεμένος με την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία απέκτησε δυο γιους κι έζησε μαζί της μέχρι το τέλος της ζωής του. Την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση την έκανε  το 1954, στην ταινία Μαγική Πόλη του Κούνδουρου. Στην συνέχεια έπαιξε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα κινηματογραφικά πλατό. 

Κατά το διάστημα αυτό τον είδαμε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως "Ο δράκος", "Διακοπές στην Αίγινα", "Μανταλένα", "Ο Ηλίας του 16ου", "Ποτέ την Κυριακή". Το 1959, πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Εντωμεταξύ, το 1964, ο Θανάσης Βέγγος αποφάσισε να φτιάξει τη δική του εταιρεία παραγωγής, που ονόμασε «ΘΒ- ταινίες γέλιου». Η φήμη του για την κακοδιαχείριση των οικονομικών, γρήγορα εξαπλώθηκε και όσοι ήθελαν να βγάλουν άμεσα χρήματα, αγόραζαν μετοχές από τον Βέγγο. Ακόμα και παλιοί συνεργάτες του, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία του. Η συνέχεια γνωστή: πτώχευσε και έχασε το σπίτι του, επειδή τον «έπνιξαν» οι δανειστές και η εφορία.

Λάμπρος Κωσταντάρας: Γεννημένος στην Αθήνα, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1913. Γιος χρυσοχόου, δούλεψε κοντά στον πατέρα του. Στην συνέχεια πήγε στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού στην Κέρκυρα και έπειτα ασχολήθηκε έντονα με τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Το 1931 μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου. Τότε, βρέθηκε τυχαία να συμμετέχει ως κομπάρσος σε μία ταινία και στη συνέχεια σε μία θεατρική παράσταση, που σκηνοθετούσε ο σπουδαίος Γάλλος Λουί Ζουβέ. Η αρχή έγινε. Μαθητεύοντας κοντά του, το 1937 έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο με το «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου.

Η μεγάλη καταξίωση ήρθε από  τον κινηματογράφο με ταινίες όπως («Διακοπές στην Αίγινα», «Το ξύλο βγήκε από το παράδεισο», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Η Λίζα και η άλλη» κ.ά. Ο ίδιος μάλιστα καθιερώθηκε ως ο τηλεοπτικός μπαμπάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Ο Κωνσταντάρας παντρεύτηκε 2 φορές, το 1945 με την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και το 1971, με την κατά 25 χρόνια μικρότερή του Φιλιώ Κεκάτου.

Σωτήρης Μουστάκας: Ο Σωτήρης Μουστάκας γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1940 στην Λεμεσό της Κύπρου και είχε έξι μεγαλύτερα αδέρφια. Συμμετείχε στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ και στα μόλις 15 του χρόνια, συνελήφθη από τους Άγγλους και πήγε φυλακή. Ένα περίπου χρόνο όμως πριν, έφτασε  στην Κύπρο ο θίασος του Νϊκου Σταυρίδη για παραστάσεις και ο μικρός Σωτήρης, μιμούμενος τον Σταυρίδη, τού είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός. Τότε εκείνος του είπε να πάει στην Αθήνα να τον βρει... και πήγε. Όταν έφτασε στην Αθήνα, δούλευε ως σερβιτόρος. Μετά από παρότρυνση του Σταυρίδη, έδωσε εξετάσεις στη Δραματική του Εθνικού αλλά απέτυχε. Δοκίμασε ξανά και τότε παρά τις απορρίψεις για το χιούμορ του, τελικά έγινε δεχτός.

Συμμετείχε σε πολλές ταινίες όπως "Καμικάζι Τσαντάκιας", "Ο Παρθενοκυνηγός", "Η Νονά", "Πάτερ Γκομένιος" και "Το παίζω και πολύ άντρας". Όπως αποκάλυψε ο ίδιος, είχε δεχτεί  πρόταση από την εταιρεία Fox, ώστε να παίξει σε ταινία του Hollywood, αλλά αρνήθηκε. Το 1973 παντρεύτηκε την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου με την οποία απέκτησε μια κόρη, την Αλεξία. Το ζευγάρι έμεινε μαζί έως το τέλος της ζωής του το 2007, οπότε εισήχθη στο νοσοκομείο με λοίμωξη του αναπνευστικού. 

Τζένη Καρέζη: Μπορεί να την γνωρίσαμε ως Τζένη Καρέζη, ωστόσο το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Καρπούζη. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 1934 και κατά την διάρκεια των παιδικών της χρόνων μετακόμισε σε αρκετές πόλεις λόγω των μεταθέσεων που είχαν οι δικοί της - ως εκπαιδευτικοί που ήταν. Μεγαλώνοντας, μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη και μπήκε εσωτερική στο Γαλλικό Σχολείο Καλογριών στην Θεσσαλονίκη και αργότερα συνέχισε στο αντίστοιχο Σεν Ζοζέφ στην Αθήνα. Ο έρωτας με την υποκριτική εμφανίστηκε κατά την διάρκεια των μαθητικών της χρόνων και η μικρή τότε Τζένη, συμμετείχε σε αρκετές σχολικές παραστάσεις. Αποφοιτώντας από το σχολείο, πήγε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου μαθήτευσε δίπλα στον Δημήτρη Pοντήρη, τον Άγγελο Tερζάκη, την Kατερίνα και τον Γιώργο Παππά, που υπήρξε και ο πρώτος μεγάλος της έρωτας. Αποφοίτησε το 1954 και αμέσως πήρε τον πρώτο της μεγάλο ρόλο στο θέατρο - δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο. Ακολούθησαν πολλοί σπουδαίοι ρόλοι σε παραστάσεις όμως Άμπλετ, Βασιλιάς Λήρ, Λυσιστράτη κ.α.


Στιγμιότυπο από την ταινία «Δις Διευθυντίς»

Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο ήρθε το 1955 με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», και έπειτα, ακολούθησαν περισσότερες από 30 ταινίες με χαρακτηριστικά παραδείγματα "Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος", "Η νύφη το ’σκασε", "Τα κόκκινα φανάρια", "Δεσποινίς διευθυντής", "Τζένη - Τζένη" και μια "Μια γυναίκα στην αντίσταση". Μετά το 1960, δημιούργησε δικούς της προσωπικούς θιάσους και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόμα του κινηματογράφου. Στην προσωπική της ζωή έκανε δύο γάμους. Ο πρώτος με τον δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου το 1962 και ο δεύτερος με τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο το 1968, με τον οποίο έμεινε παντρεμένη έως το τέλος της ζωής της. Στη μνήμη της ιδρύθηκε, την ίδια χρονιά, το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και χρόνιες καταληκτικές νόσους.

Ζωή Λάσκαρη: Η Ζωή Λάσκαρη υπήρξε ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου την δεκαετία του εξήντα, ενώ τα επόμενα χρόνια διέγραψε μια σημαντική πορεία στο θέατρο. Κατά την διάρκεια της πορείας της κατάφερε να μετατραπεί σε sex symbol της εποχής και με το ταλέντο της έγραψε ιστορία. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1942 και μεγάλωσε με τους παππούδες της. Φοίτησε στο εκπαιδευτήριο θηλέων Βαλαγιάννη και στην ελληνογαλλική σχολή καλογραιών Καλαμαρί στην Θεσσαλονίκη, καθώς και στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη στην Αθήνα. Στις 20 Ιουνίου 1959 συμμετείχε στα καλλιστεία -σε ηλικία μόλις 15 ετών-  που διοργάνωσε η εφημερίδα "Απογευματινή" και στέφθηκε σταρ Ελλάς.

Τον ίδιο χρόνο εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό της "Μις Υφήλιος". Το 1961, ο Φιλοποίμην Φίνος την επέλεξε για πρωταγωνίστρια στην δραματική ταινία «Κατήφορος» σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη και υπέγραψε μαζί της αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας. Τα χρόνια που ακολούθησαν την βρήκαν να συμμετέχει σε μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες τις Φίνος Φιλμ δίπλα από τους μεγαλύτερους σταρ της εποχής. Ανάμεσα στις μεγάλες ταινίες που συμμετείχε είναι "Νόμος 4000", "Μερικοί το προτιμούν κρύο", "Κορίτσια για φίλημα", "Στεφανία", "Οι Θαλασσιές οι χάντρες" και "Μια κυρία στα μπουζούκια", όλες σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη. Το τέλος του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου, την οδήγησε στο θέατρο. Tο 2003 μάλιστα, ίδρυσε την δική της θεατρική σκηνή στον πολυχώρο «Αθηναΐδα» στην Αθήνα. Να αναφέρουμε επίσης πως η Ζωή Λάσκαρη είχε ασχοληθεί και με την πολιτική ως δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων,επί δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου. Στην προσωπική της ζωή, εκτός από την πολυσυζητημένη σχέση της με τον Τόλη Βοσκόπουλο, παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη, το 1967, με τον καλαματιανό επιχειρηματία Πέτρο Κουτουμάνο και την δεύτερη, το 1976, με τον δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο. Η Ζωή Λάσκαρη πέθανε αιφνιδίως στις 18 Αυγούστου 2017. 

Ρένα Βλαχοπούλου: Μια από τις μεγαλύτερες κωμικούς που πέρασαν από τον ελληνικό κινηματογράφο, ταλαντούχα showoman και εξαιρετική τραγουδίστρια. H Ρένα Βλαχοπούλου, γεννήθηκε το 1923 στην Κέρκυρα και σπούδασε στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου της γενέτειράς της, όπου έκανε και τις πρώτες της εμφανίσεις. Σε ηλικία μόλις 16 ετών ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια. Τα πρώτα της όμως βήματα τα έκανε σε καφενεία και αναψυκτήρια... μέχρι που την ανακάλυψε ο Μίμης Τραϊφόρος και την παρουσίασε ως νέο ταλέντο σ’ ένα πρόγραμμα που είχε ανεβάσει στο κέντρο «Όαση» του Ζαππείου. Τότε την είδε ο Μακέδος και λίγο αργότερα την βοήθησε να κάνει τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο ως ηθοποιός και όχι ως τραγουδίστρια έγινε το καλοκαίρι του 1954 στο θέατρο της Σοφίας Βέμπο, στην επιθεώρηση "Σουσουράδα". Το 1940 έχασε τους γονείς της στον βομβαρδισμό της Κέρκυρας από τους Ιταλούς. Το 1956 έπαιξε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο και πιο συγκεκριμένα δίπλα στον Νίκο Ρίζο και τον Στέφανο Στρατηγό, στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» του Γιάννη Πετροπουλάκη. Ακολούθησαν πολλές κινηματογραφικές ταινίες και ενώ έκανε και κάποια βήματα στην τηλεόραση, η ίδια δήλωσε πως η τηλεόραση δεν την "χωρούσε". 

Η Ρένα είχε κάνει τρεις γάμους: με τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κώστα Βασιλείου, με τον τραπεζίτη Γιάννη Κωστόπουλο και με τον Γιώργο Λαφαζάνη, με τον οποίο έμειναν μαζί μέχρι και τον θάνατό της. Άφησε την τελευταία της πνοή στις 29 Ιουλίου του 2004.

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Μπορεί για την Αλίκη, οι απόψεις να διίστανται, ωστόσο η πορεία της και το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα αποτελεί πρότυπο, τα λέει όλα. Η Αλίκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 στο Μαρούσι Αττικής. Τα παιδικά της χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα καθώς κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής ο πατέρας της ήταν κατοχικός νομάρχης, και εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ.Το 1952 έδωσε κρυφά από την οικογένειά της εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε τρία χρόνια μετά με Λίαν Καλώς. Το πρώτο της ντεμπούτο στο θέατρο το έκανε το 1953 με το έργο Κατά Φαντασίαν Ασθενής του Μολιέρου.

Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη δημιούργησε τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα Καίσαρ και Κλεοπάτρα, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Ο Πρίγκιψ και η χορεύτρια κ.ά. Στην συνέχεια γνωρίστηκε με τον Φιλοποίμενα Φίνο και άρχισε μια μόνιμη συνεργασία με την εταιρία του, τη Φίνος Φιλμ. Ακολούθησαν ταινίες όπως "Αστέρω", "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο", "Μανταλένα", "Το κλωτσοσκούφι", "Η Αλίκη στο ναυτικό", "Η Λίζα και η άλλη", "Η ψεύτρα", "Το δόλωμα", "Η αρχόντισσα κι ο αλήτης", "Υπολοχαγός Νατάσσα" και "Η κόρη του ήλιου" κ.α. Να σημειώσουμε πως η ταινία "Υπολοχαγός Νατάσα" ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες.

Η παρακμή του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου ώθησε την Αλίκη να ασχοληθεί με το θέατρο. Ο μεγάλος έρωτας της ζωής της ήταν μάλλον ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ με τον οποίο γνωρίστηκε την εποχή που ήταν συμφοιτητές στη Δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Έμειναν μαζί περίπου 10 χρόνια από 18 Ιανουαρίου 1965 που παντρεύτηκαν μέχρι το 1975 που χώρισαν οριστικά. Κατά την διάρκεια της σχέσης τους υπήρξαν πολλές εντάσεις, ευτυχισμένες στιγμές και φυσικά πολλά δημοσιεύματα. Λίγο μετά από το διαζύγιό της, η Αλίκη γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη με τον οποίο φρόντισαν να κρύψουν πολύ καλά τη σχέση τους αλλά και τον γάμο τους, ο οποίος όμως κράτησε μόλις λίγους μήνες. Ο έρωτας της χτύπησε ξανά την πόρτα και πιο συγκεκριμένα το 1981 όταν ο δρόμος της συναντήθηκε με τον αρκετά μικρότερό της και επίσης ηθοποιό, Βλάσση Μπονάτσο. Η σχέση τους διήρκησε μέχρι το 1987.Μετά τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, η πιο μακροχρόνια σχέση της ήταν αυτή με τον Κώστα Σπυρόπουλο με τον οποίο έζησε από το 1988 έως το τέλος της ζωής της. Η είδηση του θανάτου της Αλίκης έγινε γνωστή στις 23 Ιουλίου 1996. Είχε νικηθεί από τον καρκίνο. Επί δύο ημέρες ο κόσμος προσερχόταν στη Μητρόπολη Αθηνών, ώστε να προσκυνήσει τη σωρό της, ενώ η κηδεία της πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, με πλήθος κόσμου να τη συνοδεύει. Ο τίτλος της Εθνικής Σταρ πάντως, την συνοδεύει μέχρι και σήμερα.

Μελίνα Μερκούρη: Χαρισματική προσωπικότητα, μοιραία γυναίκα και μεγάλο ταλέντο, η Μελίνα Μερκούρη διακρίθηκε όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά και ως πολιτικός με τον αγώνα της κατά της δικτατορίας, αλλά και με τις παρεμβάσεις της σε διεθνές επίπεδο ως υπουργός Πολιτισμού. Την Μελίνα, την χαρακτήριζαν ως η «τελευταία Ελληνίδα θεά» και όχι άδικα. Σε πολύ νεαρή ηλικία, η Μελίνα παντρεύτηκε τον πλούσιο κτηματία Παναγή Χαροκόπο. Ο γάμος τους δεν διήρκησε και πολύ και λίγο πριν το οριστικό τέλος, πρόλαβε και ερωτεύτηκε τον μεγαλομαυραγορίτη και συνεργάτη των Γερμανών, Φειδία (Αλέξη) Γιαδικιάρογλου, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα γνωστός στον υπόκοσμο. Το 1966, είχε τον δεύτερό της γάμο, με τον Ζυλ Ντασέν. Το ζευγάρι έμεινε μαζί μέχρι το 1994, όταν η Μελίνα άφησε την τελευταία της πνοή. Το 1939 με τη συνδρομή του φίλου της Δημήτρη Χορν μπήκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στην θεατρική σκηνή την είδαμε για πρώτη φορά το 1944 στο Θέατρο Βρετάνια με τον θίασο του Γιώργου Παππά και Αντώνη Γιαννίδη, με το έργο του Αλέξη Σολομού «Το μονοπάτι της Λευτεριάς». Ακολούθησαν δεκάδες παραστάσεις που καθήλωσαν.

Η πρώτη της ταινία, "Στέλλα" προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1955 και σήμερα θεωρείται μυθική. Να αναφέρουμε πως το τελόντο της Μελίνας χάρισαν στην ταινία παγκόσμια αναγνώριση και βραβεύτηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960, με τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας του 1956, καθώς και με το βραβείο ερμηνείας Isa Miranda, για την ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών του 1955. Το 1960 ήταν σίγουρα η χρονιά της Μελίνας, αφού την περίοδο εκείνη ήρθε το "Ποτέ την Κυριακή" - ταινία η οποία της χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου κι έγινε αφετηρία για τη διεθνή της καριέρα. Ακολούθησαν πολλά βραβεία, μεγάλη αναγνώριση και σαφώς τεράστιες επιτυχίες που για λόγους έκτασης δεν θα τις αναφέρουμε. Παράλληλα με τη θεατρική και κινηματογραφική της καριέρα σε Ελλάδα και εξωτερικό η Μελίνα έχει στο βιογραφικό της πάνω από δεκαπέντε δίσκους, με ερμηνείες έργων των Μάνο Χατζηδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Βασίλη Τσιτσάνη, Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Θέλοντας να αντισταθεί στην Χούντα, η Μελίνα έκανε πολλά: επίμαχες συνεντεύξεις, συναυλίες, ηχογραφήσεις, απεργίες πείνας και πολιτικές εκδηλώσεις. Η ίδια συμμετείχε σε όλες τις κυβερνήσεις Παπανδρέου ως Υπουργός Πολιτισμού και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε σχολιάσει ότι η Μελίνα Μερκούρη ήταν η μόνη που άντεξε τους δεκαέξι ανασχηματισμούς των κυβερνήσεων του. Η ίδια αγωνίστηκε και για την επιστροφή των Γλυπτών. Το 1989 κήρυξε διαγωνισμό για την κατασκευή ενός νέου Μουσείου της Ακρόπολης, δίνοντας παράλληλα έμφαση στις εργασίες αναστήλωσης της Ακρόπολης, αλλά και στη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η Μελίνα δεν έκανε μόνο αυτά. Το βιογραφικό της και οι προσπάθειές της σε όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνίας, της πολιτικής και του πολιτισμού είναι αμέτρητες. 

ENTERTAINMENT: Τελευταία Ενημέρωση

1, 2, 3… Zωγράφισε!

1, 2, 3… Zωγράφισε!

Τι θα γινόταν αν αλλάζαμε θέσεις – αν ζητάγαμε από τον θεατή να γίνει καλλιτέχνης;
newsroom must
 |  ENTERTAINMENT
X